dear passengers | chanbaek

hiçbir şey istemedim

Üniversitedeyken herkesin imrendiği bir ilişkim vardı. Sevgilime aşıktım ve o da bana aşıktı. Masal gibi bir hikaye değildi, aldatılıp buraya kaçmamla son bulmuştu her şey. Kısacası onu sevmiş ve güvenmiştim o da her şeyi mahvetmişti. Valizimde çok büyük hayal kırıklıklarıyla gelmiştim ben bu ülkeye. O dolabın kapağını açıp yerleştirmeye korkmuştum ve isteyen herkesi de reddetmiştim. Ama Chanyeol ona güvenmemi sağladı, valizimden tek tek yok etti paramça olan hayallerimi. Beni sevdi, beni öptü, evime gelip geceleri benimle uyudu, saatlerce beni izledi, beni annesine anlattı, başka ülkelerde ve evinde saatlerce benimle konuştu, beni kendisine aşık etti. Beni aldatmadı belki ama yine de her şeyi mahvetti. Chanyeol beni mahvetti. Artık hiçbir şey canımı ondan daha çok acıtamazdı.

"Konuşalım." dedim o yüzden karşımdaki Sehun'a. Ondan korkmuyordum, hiçbir zaman da korkmamıştım. "Seni tanıyorum." lavabonun kapısına yaslanmış doğrudan yüzüme bakıyordu. "Daha doğrusu seni hatırlıyorum Byun Baekhyun." ne dediğini anlamlandıramadım o an, alkol kanımda kol geziyordu. "Chanyeol ile sevgili olduğunuzu biliyorum." bu da ben de bir duygu değişikliğine sebep olmamıştı. "Ondan ayrıldım." dedim basitçe.

"Biliyorum. Kasırganın olduğu gün ondan ayrılırken duydum seni." ben de arkamdaki lavaboya yaslandım. "Ama bahsettiğim bu değil." neymiş der gibi baktım. "Sevgili olduğunuz hiç aklıma gelmezdi o yüzden şüphelendim senden. Sana öyle davrandığım için üzgünüm." gözlerimi devirmeden edemedim. "Hiçbir anlamı yok söylediklerinin." özrü geç kalmıştı. "Biliyorum Baekhyun ama bunun tek suçlusu ben değilim. Chanyeol senin arkandan konuşulanları bile bir kere düzeltmeye çalışmamışken sadece beni suçlayamazsın."

"Suçunu ne zamana kadar başkalarına pay ederek yaşayacaksın? Ben senin sevgiline, Chanyeol'e ya da babana benzemem Sehun. Bok gibi davranışlarını başkalarının arkasına saklanarak benden gizleyemezsin benden. Ben zaten Chanyeol'den ayrıldım, bana gelip onu kötüleyeceğine siktir git tedavi ol."

"Seninle Chanyeol hakkında konuşmayacağım zaten Baekhyun. Sana seni hatırladığımı söyledim. Bu sende bazı hisler uyandırmıyor mu?" kaşlarım alayla havalandı. "Ne gibi bir his uyandırması gerekiyor?"

"Baekhyun ben seni Kore'den tanıyorum, lisedeyken aynı dershaneye gidiyorduk." dediği an kaskatı kesildim. Sonunda istediği şeyi elde ettiğini anladı. "Ne zamandan beri tanıyorsun?" kapıya sırtını yaslayıp kollarını önünde bağladı.  "Merak etme Chanyeol'e söylemedim."

"Sormadığım soruların cevabını verme." Chanyeol şu an hiç umrumda değildi. "Geçen hafta yeğenimi dershaneden almaya gittiğimde gurur tablosunu gördüm, benim hemen üstümde sen varsın, o zaman hatırladım seni ve üstümde olduğun için de kıskandım." gözlerimi bile isteye abartılı bir şekilde devirdim. "İstesen yaşayacağın o hayatı elinin tersiyle itip burada otellerde ne yapıyorsun sen?"

"Sana ne Sehun? İstersem otelde çalışırım istersem pizzacıda, istersem giderim o otele ceo olurum. Seni ne ilgilendirir benim işim, hayatım?" söylediğim hiçbir şey onda herhangi bir duygu değişimine sebep olmuyordu, gerçekten de gamsızın tekiydi. "Beni ilgilendirmez tabi de, Chanyeol en azından mezun olduğun okulu bilseydi böyle olmazdınız." kaşım havalandı, sarhoş değildim. Sesindeki gizli imayı seziyordum. "Ne demek istiyorsun sen?" dedim bağırır gibi, ifade değişikliğim onu biraz keyiflendirdi.

"Chanyeol düşündüğün gibi birisi değil Baekhyun."

"Nasıl düşünüyormuşum ben Chanyeol'ü?"

"O benim gibi birisi, o yüzden çok yakın arkadaşız zaten." dediğinde başımı iki yana salladım. "Seninle alakası yok."

"Öyle mi?" dedi alay eder gibi. "Biz birbirimizin aynısıyız Baekhyun. Yani çoğu konuda. O daha gizli takılır sadece, bana ya da başkasına çoğu şeyi anlatmaz ama gerçekten de, annelerimiz bile bizi birbirimize benzetir." buna inanmazdım, Sehun sinirden insana yumruk ısırtacak kadar karşısındakini delirtebilirdi ama Chanyeol öyle değildi. "Sana inanmıyorum. Ben onunla sekiz ay geçirdim, onu tanıyorum."