dear passengers | chanbaek

yananı görür allah

happy pride 😭🌈💗🏳️‍🌈💞🎀🫦 bayram gunu die bolum atiorm yoksa final haftamdayim beni iki hafta unutun donusum super olacak 🙂‍↔️ duzenlemeye vaktim yok ders calismam lazimmmm o yuzden hatam varsa kusura bakmayinnn 😔 bana sans dileyin finallerim iyi gecerse cok hosunuza gidicek seyler yazarim ✋️🫶

Chanyeol'ün düşüncelerinin aksine ben o üniversitede okudum. Sehun'un bahsettiği gurur tablosunda yer aldım. Üniversiteyi kazanacağımı herkes çok iyi biliyordu. Ben o üniversiteyi kazandım ve hakkını vererek okudum. Son sene staj da yaptım. Mezun olur olmaz bir yerlerde iyi bir maaşla çalışmaya hazırdım ancak son anda ülkeden kaçıp Amerika'da bulaşık yıkayıp çarşaf değiştirmeye karar verdim. İşleri bana bırakmak isteyen babam da haliyle bu duruma fena sinirlendi ve ben Amerika'dayken bir kere bile aramadı beni. Sonunda istediği olmuştu. Ülkeye döndükten üç gün sonra her işini üstüme bırakmıştı.

Ben ülkeyi terk ederken buradaki kimliğimi de terk etmiştim. Zengin bir ailenin içine doğmuş, hayatı boyunca çok iyi eğitim almış ve ülkenin en iyi üniversitesine girmiş, Chanyeol'ün çalıştığı havayolunun Kore ortağı Byun Hyunwoo'nun oğlu değildim. Küçük ama sevimli bir evi olan, hayatını istediği gibi yaşamaya çalışan Byun Baekhyun olarak yaşamak istemiştim ve Chanyeol beni kendine aşık edene kadar başarmıştım da bunu. O yüzden önceki hayatımın benden ayrılmayan parçası, babamın en yakın arkadaşının oğlu Kim Jongdae'den başka kimse bilmiyordu bunları. Otelde de kimsenin öğrenmemesini babam sağlamıştı, duyulursa utanırdı çünkü.

Terk ettiğim o hayata geri döndüm. Gittiğim kişiden çok farklıyım. Boston'daki o çocuğun olmaktan sakındığı kişiyim. Canımın delicesine yandığı o günlerde kendime bir söz verdim. Park Chanyeol'ü benden utandığına pişman etmek için Tanrı'ya yeminler ettim. Babam yeniden benden gururla bahsedip tüm işleri bana bıraktığında da bu sözü tutmak için işe koyuldum. Kaptan Pilot Park Chanyeol ve ekibini tüm yurt dışı uçuşlarından alıp sadece ülke içi uçuşlara çıkmalarını emrettim.

Şirkette verdiğim karar yüzünden yer yerinden oynuyordu. Patronun oğlu işe geldiği ilk gün en iyi kaptan ve ekibinin rütbesini düşürmüştü. Chanyeol Paris'teyken yapmıştım bunu. Sekreterimle haber göndertmiştim. Boston'daki evimiz kadar olan odamda Jongdae ve Minseok ile oturuyorduk şimdi. Minseok şirketteki müdürlerden birinin oğluydu ve o da bizimle büyümüştü. Ama biz kaçtığımızda aramızdaki bağlar da haliyle kopmaya yakın bir hale gelmişti, sorun değildi biz hemen ilişkimizi toparlardık.

"Geldiğinde kıyameti kopartacak." dedi Minseok. Bugün son yurt dışı uçuşlarından dönüyorlardı. "Bir şeyimin başını koparır." Jongdae o kadar keyifliydi ki mutluluktan ağlayacaktı. "Tüm şirket Baekhyun'u konuşuyor, gelir gelmez bir müdürü kovdu, en iyi kaptanı yerinden etti ve dünyanın en güzel yüzüne sahip." diğer bir kararım ise hala utanmadan babamın şirketine çalışan eski sevgilimi kovmak olmuştu. Gecikmiş intikamım diyebilirdik buna. Babam kararlarıma karışmıyordu ama Chanyeol'ün rütbesini düşürmem sinirini bozmuş gibiydi. Niye yaptın dediğinde daha sonra Chanyeol'ün ona açıklayacağını söyledim sadece ve böylece yedi kat yabancı Chanyeol'e benden daha çok güvendiğini ögrendim. "Tamam o zaman." demişti. "Chanyeol açıklayacaksa bir sebebi vardır." hatırladıkça bile sinirden ağlamak istiyordum.

"Oteli özledim." dediğimde ikisi de şokla bana döndü. "Orada bu kadar iş yapmıyorduk, ne var?" bu iş cidden yorucuydu. İşin yoruculuğu yanında bana yüklediği mental yükler otelden iki kat daha fazla yoruyordu beni. "Dönelim Boston'a?" dedi Jongdae önerir gibi. Ben gitsem o gelmezdi sanırım bu kez. Burayı ne kadar özlediğini dönünce fsrk etmişti. "Abartmayalım." dedim sadece, biz kıkırdarken odamın kapısı çalındı. Gel emrim ile de sekreterim geldi. "Efendim imzalamanız gereken birkaç belge var." başımı salladığımda elindeki kağıtlarla odaya girdi. "Siz de işinizin başına, hadi." Jongdae şok ile bakıyordu bana. "Ne bakıyorsun?" dedim kaşımı kaldırıp.