dear passengers | chanbaek

öldüm de uyandım

onceki bolumde snu aciklamasi yapmayi unutmusum simdi aciklicammm 🙏 snu korenin 1 numarali universitesi dunya siralamasinda da cok yuksek bir sirada ilk 30da fln olmasi gerek. kdrama izleyen varsa zaten bilir bu uniye girince hayatin kurtuluyo gibi bi sey. ulkenin ennnn zekilerinin oldugu bir yer. okulun adinin acilimi seoul national university bakabilirsiniz eger merek ediyorsaniz 🫶

Eski sevgilimi en az Jongdae kadar yakın olduğum bir arkadaşımla bastığımda verdiğim tepkiler Chanyeol'e verdiklerim gibi değildi. Beni kelimenin tam anlamıyla hayata küstürmüştü. Aylarca kendime gelememiş, odamdan çıkamamıştım. Annem ve babam sürekli kendime gelmemi, işe gitmemi istiyorlardı ama benim için nefes almak bile yüktü o zamanlar. Bir kere bile bağıramamıştım, sesimi kullanamamıştım. Beni anlayan kimse yok düşüncesi ile sinirimi içime bastırmıştım. Jongdae o zamanlar da yanımda olan tek kişiydi. Mezuniyeti verir vermez ona gideceğimi söylemiştim ve o da peşimden gelmişti.

İki hafta önce, o gece yeniden sesimi bastırıyordum. Kendimi yeniden susturacak ve hayata küsecektim. Jongdae sinirimi kendisine çekmek pahasına bile kendime küsmeme izin vermemişti, Chanyeol gelmeden beni öfkeden delirtmese ona söylediğim hiçbir şeyi söyleyemezdim. Yaptığı şey sayesinde sonunda özgür kalmış hissetmiştim. Geri dönmeye hazırdım. Pes edip aradığım babamın beni beklediğini biliyordum. Üç senedir ailemdeki her üye inat etmişti. Ben eve dönene kadar sadece ölmediğimden emin olacak kadar iletişimde kalmışlardı benimle. Aslında istedikleri olmuştu ve ben onları pes edip aramıştım. Ancak Jongdae'nin gözümü döndürmesi, üstüne Chanyeol'ün eve gelip anlamsız zırvalıkları eve dönme sebebimi değiştirmişti.

Üç senedir çalıştığımız otelden ayrılmıştık. Boston'da bize huzur veren tek yeri, evimizi boşaltmıştık ve ülkeye dönmeye hazırdık. İçimde tarifi yapılamaz bir boşluk vardı. Bomboş hissediyordum. Ne yapacağımı bilmez haldeydim. Evet eve gidiyordum ama ne yapacaktım ki evde? Yine hiç halimden anlanılmayacak yıllar yaşamak istemiyordum. Annemin çenesini çekmeyi hoç istemiyordum mesela. Babamın ben döneceksin dedim havalarını düşünmek bile ruhumu şimdiden daraltıyordu.

"Yine ev arkadaşı olmak ister misin?" diye Jongdae'ye soruverdim. Bilet kontrol sırasındaydık. "Ne?" o benim aksime gittiğimize mutluydu. "Ülkeye dönünce diyorum, ayrı eve çıkalım mı yine?" suratında güller açtı. "Sana yemin ederim tek endişem aile evinde ne yapacağımdı. Hayır dersin diye sana sormak istememiştim." kolunu omzuma sarıp ıslak ıslak yanağımı öptüğünde onu kendimden uzaklaştırdım. "Ben de eve dönmek istemiyorum. Hafta içi hemen ev bakmaya başlayalım." başıyla onayladı. Şükür ki saatlerdir beklediğimiz sıra da sonunda bize geldi.

"Biletlereniz business class'a yükseltilmiş, tebrik ederim!" dedi kadın sevinçle. Bileti özellikle Chanyeol'ün uçuşunun olmadığı bir güne almıştık. Hatta bunun için Boston'da fazladan üç gün kalmıştık. Bilet işi de son ana kaldığı için mecburen ekonomi sınıfından almıştık. "Vay!" dedi Jongdae sevinçle. "Boston bize son hediyesini verdi!" kadın biletleri verip bizi business bekleme alanına yönlendirdi. Biraz şüphelendirmişti beni olanlar. "Her şeyin altında bit yeniği arama canım, seninki şimdi Paris'tedir."

"Niye durup dururken biletimiz yükseldi o zaman?" garsonun getirdiği portakal suyundan koca bir yudum aldım. "E bilmiyor musun, bazen yapıyorlar böyle şeyler. Şanslı günümüzdeyiz. Zaten bilet son ana kalmasa businesstan alacaktık. Keyfini çıkar." o şimdiden alkole başlamıştı. Jongdae eğer beleşse zehir bile içecek birisiydi. Sabahın onunda olmamız alkol tüketmesini engelleyemezdi. Yolculuğumuz uzun sürecek gibiydi. "İşe dönecek misin?" diye sordu temkinli bir şekilde. "Döneceğim." dedim, bu konuda bazı planlarım vardı. "Minseok ile konuştum, hala orada çalışıyormuş. Biz de mi oraya gideceğiz?" Jongdae ile sen ve benden bize evrileli yıllar olmuştu. O nereye giderse ben oraya giderdim ve ben nereye gidersem o da mutlaka bana yapışık bir şekilde gelirdi. "Oraya gideceğiz tabi ki Jongdae, babamın iş yeri varken başka işte çalışmam saçma olur."