18

160 15 18
                                    

අර පරට්ටි කෝල් එක කට් කරපු ගමන් මායි චූටී මිරෝශුයි තුන් දෙනා එක්කම ආවේ  ඉස්කෝලෙට... ඒත් මේ තිබ්බ වාතාවරණෙ එක්ක මට එදා ආශුවා කිව්ව කතාව සහමුලින්ම අමතක වෙලා තිබ්බේ...

" මේක ලොක් කරලා අයියේ... මොකද කරන්නේ... ශිට් අර හු#ති ෆෝන් ආන්සර් කරන්නෙත් නෑ යතුර කෝ අහන්න... "

අපි හිටියේ පැවිලියන් එකේ වහලා තිබ්බ කාමරේ දොර ගාව... ඒක නිකන්ම නෙවෙයි දම්වැලකුත් ඇදලයි වහලා තිබ්බේ... දොරේ හැන්ඩ්ල් එකේ දම්වැලක් පටලවලා දම්වැලටයි ඉබ්බා දාලා තිබ්බේ... චූටි අරකිට ආයෙම කෝල් කරත් ඒකී තියෙන කපටි කමට ෆෝන් එකත් ඕෆ් කරලා තිබ්බා...

" මේකට යතුරක් තිබ්බේ නෑ චූටි මං දන්න විදියටනම්... "

" දොර කඩමු මේඝන... වෙන කරන්න දෙයක් නෑ... "

කරන්න දෙයක් නෑ මේකේ යතුර ගේනකල් හිටියොත් කෙල්ලට මොනා වෙයිද දන්නෑ ඒ නිසා මායි මිරෝශුයි කරේ දොරට හයියෙන් පයින් ගහපු එක...

" අයියේ... තමුසෙ දැක්කද ඒක... "

" මොකක්ද බං... "

" මේඝන... මේකට හැදිලා තියෙනවා කිව්ව කතාව ඔයා විශ්වාස කරනවද... "

මිරෝශුයි මායි දෙන්නා පයින් ගහලවත් දොර කඩන්න බැරි තැන අපි එහෙම්ම බලං හිටියේ මොකද කරන්නේ කියලා... ඒත් අපි ඉන්න තැනට ආවේ සීතල හුලගක්... දවල්ට තියෙන කාශ්ටේ එක්ක මේ කාලේ රෑ කියලත් රස්නෙ වෙද්දි ඒ ආව හුළගට අපි හරිනම් පින් දෙන්න ඕනි උනත් හුළගත් එක්ක චූටි ඇහුව දේ එක්කලා මට උන් හිටි තැන් පවා අමතක උනා... දැන් තමා මටත් මතක් උනේ එදා ආශුවා කිව්ව කතාව... ආශුවයි තමියයි දැක්කා කිව්ව කෙනාව... දෙයියනේ එයා ඉන්නවා කියන්නේ මේ කාමරේ...

ඒ ගැන මතක් උන සැනින්ම මිරෝශ් මගෙන් ඇහුවේ මේකට හැදිලා තියෙන කතාව ගැන උනත් ඒ එක්කම අපිට කාමරේ ඇතුලෙන් ඇහුනේ හිනා සද්දයක්...

හහ්... හහ්... හා...

හිනා සද්දේ ආවේ කාමරේ ඇතුලෙන්... ඒ සද්දෙට මගේ කොදු ඇටපෙල පවා සීතල වෙලා ගියා... මට ආශුවා කිව්ව කතාව මතක් උනා... තමියාට ඒ සිද්දිය නිසා උණ හැදිලා නැවතුනත් අපිට වෙන්නේ ඊට අන්ත දෙයක් කියන සිතුවිල්ල මගේ හිතේ හොල්මන් කරද්දිම කාමරේ ඇතුලේ ඉදන් දොර ගාවට යනකල්ම ඇහුන අඩි සද්දයක් නිසා අපි තුන් දෙනාම හිටියේ හොදටම බය වෙලා... මිරෝශ්ගෙ අතේ ඇගිලි මගේ අතේ ඇගිලි එක්ක කිටි කිටියෙම තද වෙද්දි මං කරේ අනික් අතින් චූටිව අල්ලන් හිටිය එක...

අවාරෙක | ON HOLD |Where stories live. Discover now