BEN (Tamamlandı)

35. ÖZEL BÖLÜM

Nisan tam karşımda duruyordu. Bağlı olduğu kocaman ve birçok kablolu makinelere ardından kalbine doğru baktım. "Neden şimdi geldin ?" diye sorunca saçlarına baktım. Ayda'nın bağışladığı saçlardı ve ona benzemişti birazda olsa.

"Okudum. Avukat oldum. Evlendim ve bir çocuğum oldu Nisan."

"Kalbini bana 8 yıl önce verseydin benimde bir ailem ve çocuğum olabilirdi. Ya da bir çocuk kalp doktoru olabilirdim."

"Nisan benimde yaşamaya hakkım vardı. Sadece süre uzadı. Normalde 4 yıl önce gelecektim. Hayattan vazgeçmiştim ama biriyle tanıştım. Onun sayesinde bir hayat kurdum ben."

"Bana kalbini verseydin bende kurabilirdim. Bende istedim bir hayat. Sen bana söz vermiştin sana kalbimi vereceğim dedin. Ne değişti. Hayat kurunca vicdanını mı yerle bir ettiler."

"Nisan-"

"Senin kalbin benim kalbimin yerinde atıyor olsaydı ben bile bu kadar vicdansız olamazdım."

"Nisan ben aşık oldum ! Sana kalbimi elbet bir gün vereceğim. O zaman sende aşık olabilirsin."

"SORUN BU DEĞİL EYLEM !"

"Benim adım Nisan. Eylem diye biri yok artık."

"İsmimi alınca ben olacağını sandıysan yanılmışsın. Senin kalbin benim kalbim acıyınca acıyan bir kalpse bunu değiştiremezsin."

"Anlamıyorsun. Sende aşıktın. Anlaman gerek."

"Ben aşıktım ve aşık olduğum adamda benim gibi hastaydı ama öldü. Gözlerimin önünde öldü. Ben 15 yıllık aşkımı kaybettim. Kendini öldürdü gözlerimin önünde. Onun gibi olmak istemiyorum."

"Sadece 1 yıl."

"Doktor seni aradığından beri yıllar geçmiş. O 1 yıl hiç azalmayacak biliyorum."

"Çocuğumun büyüyüşünü görmek istiyorum."

"Çocuk doğurman hata !"

"Bunu demeye hakkın yok Nisan ! Sende çocuk istiyordun."

"Kalbi hasta bir kadın çocuk yapamaz. Bunu doktorda dedi. Dayanamaz. Ama senin kalbin dayanıyor. Bana verdiğin sözü neden tutmadın. Bana gerçeği söyle neden gelmedin. Çok mu meşguldün ?"

"Onu bırakamadım."

"KİMİ !"

"TURGUT'U. AŞIK OLDUĞUM ADAM BENİMDE HAYATIMI MAHVETTİ ! BEN 3 ÇOCUK KAYBETTİM. AYÇA BENİM KIZIM. ONU TERKEDEMEM BEN ANNEM DEĞİLİM !"

"Ben senin mucizen olmalıydım Eylem."

"Kalbimi vermek istemiyorum Nisan."

Gözünden düşen bir damla göz yaşını iğnelerden delik deşik olan eliyle silince yutkundum ağlamamak için.

"Durumun ne kadar ciddi ?"

"10 yıl doluyor. Ben senin yüzünden 8 yıl kaybettim zaten. Bana söz verdin. Her gün. Sana yemin ediyorum her gün o kapıya baktım. Seni görmek istedim. Sana kalbimi vermeye geldim demeni görmek istedim. Ama sen gelmedin. Onlarca kez ameliyat oldum. Sana kalbimi göstereyimmi. Yaralı kalbimi..." deyip göğsünü açmasıyla gözlerimi oraya kaydırdım. Yara izleri korkunçtu. Yeni atılmış dikişler...Morluklar...Bıçak izleri...

"Özür dilerim."

"Ayça'ya ben bakarım. Annesinin kalbini taşıyacağım. Eylem. Sana yalvarıyorum bana kalbini ver. Bende yaşamak istiyorum."

"Bende vermek istiyorum. Ama olmuyor Nisan. Onları bırakmak istemiyorum onca şeyden sonra."

"NOLMUŞ OLABİLİR YA NOLMUŞ OLABİLİR DE SÖZ VERDİĞİN İNSANA KALBİNİ VEREMİYORSUN !"

"Sana başka kalp bulurum."

"İnsan mı öldüreceksin. Ben senin kalbini istiyorum Eylem."

"Sadece bekle biraz daha. 1 yıl-"

"O BİR YIL HEP BİR YIL HİÇ AZALMAYACAK ! BANA YALAN SÖYLEME. BENDE YAŞAMAK İSTİYORUM. OKUMAK İSTİYORUM. AŞIK OLMAK İSTİYORUM. ÇOCUK DOĞURMAK İSTİYORUM ! DENİZDE YÜZMEK İSTİYORUM ! YÜRÜMEK İSTİYORUM AMA OLMUYOR ÇÜNKÜ KALBİM HASTA VE BEN YILLARCA SENİ BEKLEDİM !"

"Sana kalbimi vermeyeceğim Nisan. Özür dilerim. Ben...Korkuyorum. Öldüğümde arkamdan ağlayacaklar için korkuyorum. Sana kalp bulabilirim."

"Ben kimseyi tanımıyorum sen dışında bu hayatta Eylem. Annem yok. Babam yok. Bir kardeşim ya da akrabam yok. Sadece sen varsın seni tanıyorum. Bir yabancının değil güvenilir birinin kalbini istiyorum."

"Üzgünüm. Sana verebileceğim fazladan bir kalbim olsaydı hiç beklemezdim verirdim. Ama bir tane var ve ben o kalbi eğer hala yaşıyor olursan öldüğümde bağışlayacağım Nisan."