Yarım Kalan Sevda...

43

Medya; Nilay ve Demir'in kıyafeti

Arkadaşlar sizin için uzun bölümler yazarken, emeğimin karşılığını alamıyorum

Bölüm attıkça vote sayılarım azalıyor.🥲

Desteklerinizi eksiltmezseniz sevinirim.

Çok beklemeyin diye sınır koymadan her cumartesi günü yeni bölümü atıyorum. Sizde beni kırmayıp destek olursanız çok mutlu olurum...🦋🤍

Şimdi okumaya geçebilirsiniz.

İyi okumalar...

🪶🪶🪶

Nilay'dan

Yüzüme çarpan soğuk havayı içime çekerken, kollarımı bedenime sardım. Gökyüzündeki yıldızları izlerken, bugün olanları düşünüyordum.

Kınayı kazasız belasız atlatmıştık. Ecrin ve Nuray teyzem çok ağlasa da, Pamuk teyzenin gelişiyle gece çok güzel geçmişti.

Kendi yöresine ait açtığı halaylarla, millet baya eğlenmiş ve tüm kurtlarını dökerek kınadaki hüzünlü havayı yok etmişti.

Kına bitmiş herkes evine dağılmıştı fakat, gece benim için bitmemiş gibiydi.

Soğuk hava üşümemi sağladığında, bacaklarımı kendime çekerek oturduğum çardağa biraz daha sokuldum.

Gözüm evimin penceresine takıldığında, ışığı hâlâ yanıyordu. Babam benimle konuşmadan uyumayacaktı belli. Kafamı dizime yaslarken, pencerede beni izleyen adamdan bakışlarımı çektim.

Hava almak için çıkmıştım, fakat bu birkaç ayda yaşadığım tüm şeylerden dolayı, ne yapacağımı şaşırmış bir şekilde duruyordum.

Yönümü kaybetmiş gibiydim...Yaşadığım tüm sorunlardan kaçarak kurtulmaya çalışıyordum ama, onu bile beceremiyordum.

Yanağıma değen soğukluk bedenimde bir titreme oluşturunca, ağladığımı bile yeni fark ediyordum.

Bu sabah, babamın mesleğini anınca, bana karşı aldığı tavır canımı çok yakmıştı. O da bunun farkındaydı fakat, mesleği onun kırmızı çizgisi olduğu için, hiçbir zaman acıması olmazdı.

Dedem yüzünden mesleğinden men edilmişti. O zamanki halleri, şuanki halinin eşiğinden bile geçemezdi.

O zamanlar evde bize kan kusturan bir Albay vardı ve patlamaya hazır bir bomba gibi her şeyde kusur bulup, günümüzü zehir ederdi.

Uzun zaman olmuştu onu böyle görmeyeli.

Babamın sözü emir gibiydi herkese, kimse karşı gelemezdi. Dedemle yaşadığı olaylardan sonra herkes daha çok korkmaya başlamıştı babamdan çünkü, dedemin yaptığı şeyde kendileri de suçlu olacak diye babamın dediği herşeyi kabul edip tamam derlerdi.

O günler aklıma gelince, burnumu çekerek gülümsedim. Cesur'la küçüklükten beri itişirdik.

Ne zaman kavga etsek, hep o galip gelirdi. Bende bunu kendime yediremediğim için babama, Cesur beni dövdü diyerek onun dayak yemesini sallamıştım.

"Seni babama diyeceğim, beni dövdün!"

"Lan ne dövmesi yalan atma. İlk sen başlattın!"