Klasik yada değil bir aile hikayesi.
Şans vermenizi isterim şimdiden teşekkürler.
Küfür ve argo sözler içerir.
Tüm haklar şahsıma aittir (ç)alınma durumunda gerikli işlemler yapılacaktır.
Sonunda eve geldim. Şimdi listemizde azar işitmek var. Ayakkabılarımı çıkarıp salona doğru ilerledim. Babam tekli koltukta oturmuş dışarıyı izliyordu, her zamanki gibi.
Derin bir nefes alıp istemesemde konuştum. "Ben geldim baba." Bana bakma zahmetini bile göstermedi. Onunla uğraşacak halim yok. Odama doğru ilerlerken açmıştı ağzını.
"Sana git dedim mi Mira , buraya gel!"
Boş bakışlarım onun üzerindeydi , az önce konuşmadı şimdi ne konuşmak istiyor bu adam?!.
Yavaşça karşısında ki tekli koltuğa oturdum , hareketlerim bilerek yavaş amaç onu deli etmek.
Tavrım onu sinirlendirmişti aslında bana baksa bile sinirleniyor bu adam , ekstra bir çabaya gerek yok yani.
"Sana daha bugün kavga yok dedim Mira! Neden hep sorun çıkarıyorsun. Ben seninle uğraşmak zorundamıyım!"
Ne kadar onu umursamıyorum desemde kırılıyorum , birisinin babası çocuğunu dinlemeden ona bağırır mı? Benim babam bağırıyor işte , aklına benim bir şey yapmadığım asla gelmez. Ona göre ben her zaman suçluyum.
Dolan gözlerimi saklamak için bakışlarımı yere indirdim , beni böyle görmesini istemiyorum çünkü biliyorum eğer söylediklerinin bana zarar verdiğini görürse hiç durmaz.
Sesimin titrememesine dikkat ederek konuştum. Onun önünde güçsüz olduğumu düşünsün istemiyorum.
"Ben bir şey yapmadım baba , bana bağırıp durmayı kes artık! Her şeyi benden bilme bir kerede dinle beni ya! O kadar mı yokum senin gözünde."
Son kelimelerimde ne kadar zorlasam da sesim titremişti. Toparlanıp baktım ona.
Esmer olsada sinirden kızardığı belli olan teni ve yeşil gözleri ile karşımdaydı. Aklıma istemsizde çarpıştığım adam geldi , ona nedensiz bir şekilde daha çok benziyordum. Düşüncelerimden beni ayıran babamın bıçak gibi sözleri oldu.
"Sen hiçsin benim gözümde Mira hâlâ bunu anlamadın mı? Sana bakmak zorunda kaldığım bir yüksün benim için. Karımın hatrı olmasa şuan yetimhane zılıyor olurdun!!"
Kaskatı oldu bedenim , kırgın bakışlarım onu üstündeydi. Hızla kalktım oturduğum yerden , ona bakmadan oda geçtim çünkü bakarsam ağlayacağımı biliyorum. Kapımı kilitleyip yatağıma yattım.
Sanki bunu bekliyormuş gibi aktı gözyaşlarım. Bir baba çocuğunu yük olarak görürmüydü ya da hiç bir şey yapmadığı halde ondan nefret edermiydi. Diğer babaları bilmem ama benim babam bunları yapıyor ve nedenini öğrenmek istesemde ben hiç bir şey bilmiyorum.
O gün de diğer günlerdeki gibi annesizliğime ağladım.
~~~~~~~~~~~~
Başıma giren ağrılarla araladım gözlerimi , ağlayarak uyuduğumda bu lanet baş ağrısı bırakmazdı peşimi. Pencereye döndüm, hava kararmıştı telefonumu bulup saate baktım. Oha! Ben ne kadar çok uyumuşum böyle. Saat 01.20 ve ben 18.00 gibi uyumuştum. Üstüme baktım of bide aynı kıyafetlerle yatmışım. Ayağa kalkıp dolabın önüne geçtim , rahat bir şeyler giyip kilitlediğim kapıdan çıktım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
