HAYATIN LEKESİ

~Geçmiş~

~YAZARDAN~

'Bazı insanlar duygularını göstermekte çekinir , zorlanırlar yansıtırken' yani küçük Alparslan öyle biliyor. Dayısına , annesinin neden kendisini ve kardeşlerini sevmediğini sormuş dayısından da bu cevapları almıştı. Alparslan inanmak istedi şimdilik...

Alparslanın küçük kafasından bu düşünceler dolanırken bir gözüde annesinin üzerindeydi.

Annesi 8 aylık hamile ve tehlikeli bir doğum yapacak bunu ise babasının telefon da doktorla konuşurken duymuştu. Annesini koruması gerektiğini düşündü ona asla bir şey olmasını istemiyordu ah.. bide küçük kız kardeşine. İlk defa abi olmayacak kendisinden 3 ve 6 yaş küçük erkek kardeşleri var , Oğuz ve Sinan . Ama sanki ilkmiş gibi heyacanlı ve endişeliydi. Endişesi, kız kardeşine iyi bir abi olamamak ama elinden gelinide yapacaktı Alparslan.

Alparslan tekrar düşüncelere dalmışken onu bu düşüncelerden ayıran telefon sesiydi. Başını sesin geldiği yöne çevirdi , annesinin telefonu çalıyordu. Gözlerini telefondan çekip annesine baktı, uyuyordu.

Hızla oturduğu tekli koltuktan kalkıp annesine ilerledi küçük adımlarla. Telefonu kapatmak için eline aldığında üstündeki rakamlar dikkatini dağıttı *0547....* kimin aradığının merakına düşerken annesinin uyandığını fark edemedi.

Keşke hiç dokunmasaydı o telefona...

Dila hanım oğlunun elinde kendi telefonunu görünce sinirlendi ve bağırarak konuştu.

"NE YAPIYORSUN SEN!" hızla telefonu aldı elinden.

"A-anne ben sadece uyanmanı istememiştim" korkarak bakıyordu annesine.

"Alparslan çık odana, kim dedi sana telefonuma dokun diye!"

Dila hanım önünde korkudan titreyen çocuğu umursamadı. Acımasızca ve karşısında 9 yaşında bir çocuk yokmuş gibi tekrar konuştu.

"Aptalmısın sen! Eşylarıma dokunulmasını sevmediğimi biliyorsun , bunu unutacak kadar beynin yok mu senin!"

"A-ama anne ben sadece..." Alparslan gözleri dolu ve korku için de konuşmaya çalıştı ama Dila hanım sözünü kesip sinirle konuştu.

"Kardeşlerinin yanına git Alparslan ve asla böyle bir aptallık yapmaya kalkışma"

"T-tamam özür dilerim anne.." gözleri dolu bir şekilde üst kata çıktı.

Dila hanım, Alparslan gittikten sonra hızla ekranı kapanan telefona döndü. Biliyordu O arıyordu. Kısa bir süre sonra siyah ekran aynı numara ile parlamaya başladı .

Dila hanım , korku ve biraz sinirle açtı telefonu. Açar açmaz karşı taraftan sesinde eğlendiği belli olan bir erkek duyuldu.

" Ooo... Dila hanım açarmıydınız siz benim telefonları mı?"

"Allahın belalısı daha dün beni bir daha arama demiştim neden arıyorsun!"

Dila hanım bir yandan kısık sesle konuşup bir yandan da üst kata giden merdivenleri kontrol ediyor. Oğuza yada Alparslana yakalanmak en son isteyeceği şeydi.

Karşı taraf bir iç çekişten sonda konuşmaya başladı.

"Özledim seni Dila."

"Evleyim ben be bırak peşimi"

"BENİM ALTIMDA YATARKEN DE EVLİYDİN SEN! NE DEĞIŞTİ."

"Bağırma bana!" Gözleri tekrar merdivenleri buldu, bu konuşmayı hemen bitirmek istedi. "Hem o bir hataydı ben eşimle mutluyum uzak dur artık benden"

Karşı taraftan kırılma sesleri duyuldu ardından sinirli nefesler "YA NASIL HATA OLABİLİR! 2 ay kısa bir süre değil Dila."

Tekrar konuştu adam. "Boşanacaktın ne oldu! Ne değiştirdi kararını."

"Hamileyim kenan! Nasıl boşanmamı beklersin benden hem Timurla da aramız düzeldi bebek sayesinde. Bu nedenle vaz geçtim boşanmaktan anla artık şunu!"

"Bebeğin benden olmadığını nerden biliyorsun. Belki babası benim!"

Dila şuh bir kahkaha attı ardından sıraladı cümlelerini. "Bebeğimin babasını bilmediğimi nasıl düşünürsün kenan. Ama çok merak ediyorsan söyleyeyim senle en son yattıktan sonra regl oldum."

Bir süre karşı taraftan ses gelmesini bekledi, gelmeyince konuşmayı bitirmek için tekrar acımasızca araladı dudaklarını.

"Bana aşık olman ne yazık , üzüldüm bak senin için ama kenan yapacak bir şey yok unut geçmişimizi ve beni aramayı kes"

" Bunu sana ödeteceğim dila sadece bekle. O 'çok fazla önemsediğin aileni' nasıl senden kaparıyorum izle ve gör"

Ardından 'Dıt dıt' sesi yankılandı koca salonda. Dila hanım korkmaya başladı, Kenandı bu her şeyi yapabilirdi. Düşünmek istemedi şuan kocası ile mutluydu -ne kadar çocuklarını istemesede- Kenan ile 10 ay önce tanışmış , kafa dağıtmak istediği bir barda onu görmüş ve yatmıştı. O zamanlar kocası ile kavgalı ve çocuklarından bunalmıştı. Kenanla 2 ay gizli ilişkisi oldu ama Timurun aralarını düzeltmek istemesi ile kenandan ayrılmıştı. Son 1 haftadır da Kenan numarasını bulup onu rahatsız ediyordu. Ama bu seferki konuşma korkuttu Dilayı 'ya söylerse Timura' diye düşünmekten alamıyordu kendini.

Sinanın ağlama sesi ile ayağa kalktı yavaşça , bıkmıştı şu çocuklardan. Fazla çocuğu olursa Timur ona daha çok bağlanır diye düşünmüş ve fazlaca çocuk istemişti. Bu bir hataydı bunu maalesef fark etmişti.

Merdivenlerin başına gelirken karnına giren sancı ile durdu daha ne olduğunu anlamadan yerde buldu kendisini ardından acı bir inleme çıktı dudaklarından.

"AHH!!" Tekrar acıyla kasıldı karnı , gözleri kapanırken en son gördüğü ona korkuyla bakan küçük bir Alparslandı...

Evett ilk bölümün sonuna geldik. Eleştiriye her zaman açığım ama saygı çerçevesi içerisinden . Sizin yorumlarınız ile gelişmeyi çok isterim. Yorumlarınızı lütfen eksik etmeyin Şimdiden teşekkürler.♡

~724 kelime~