Klasik yada değil bir aile hikayesi.
Şans vermenizi isterim şimdiden teşekkürler.
Küfür ve argo sözler içerir.
Tüm haklar şahsıma aittir (ç)alınma durumunda gerikli işlemler yapılacaktır.
♡Yorumlarınızı ve yıldızlarınızı eksik etmeyin lütfen iyi okumalar dilerim.♡
~Kulsal Mira~
Yüzümdeki gülsemeyi aynadan bir süre izledim. Az sonra Derya ile buluşacağım bu nedenle bu kadar mutluyum. Sonuçta birisi ile dışarı çıkmayalı uzun zaman oldu. Aynaya son kez bakıp çıktım odamdan.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Mutfağa geçip bir şeyler atıştırdım. Belli bir süreye kadar idare ederdi bu beni. Dişlerimi fırçalayıp oturma odasına adımladım çantamı orda koymuştum. Babamı orda görmek beni şaşırtmadı işe gitmediği günler her zaman bu odada maç izler.
Dün olan olaylar geldi aklıma. Kavga ettikten sonra bir şey olmamış gibi davranırız daha doğrusu o davranır bende buna ayak uydurmak zorunda kalırım.
Çantamı alıp odadan çıkarken sesi durdurdu beni.
"Nereye gidiyorsun Mira!" Üstümü süzüp çatık kaşları ile konuştu. "O üstündeki ne senin neden bu kadar açık!"
Hayret dolu bakışlarım yüzünü taradı. Ne demek açık! Normalde nasıl giyiniyorsam öyle giyindim.
"Açık falan değil baba! Normal giyinişim bu benim. Bu konuyu konuşmayalım lütfen. Arkadaşım bekliyor beni."
Kapıdan çıkarken yine konuştu. Allahım bir gidemedim şu evden ya!
"Arkadaş mı?" Alayla dudakları yukarı kıvrıldı. "Senin arkadaşın varda benim mi haberim yok. Söyle bana okulunda kötü bir imajın yokmuydu senin? "
Soğuk bir sesle cevap vermeye çalıştım. Onun önünde düşemezdim.
"Çok mu umrunda?"
Yüzünü buruşturup gözlerime baktı. Orda gördüklerim benim bir kez daha yıkılmama sebep oldu. Neden bir baba , kızına nefretle bakar. Asla anlamadım bunu. Ne yaptımda gözlerindeki bakışlar değişti. Bana bakarken gözleri dolan adama ne oldu?
"Kim sen mi? Güldürme beni Mira merak edeceğim son insan bile değilsin. Sadece belaya bulaşıp kafamı şişirme yeter."
Ona tekrar bakmadan çıktım evden. Hayır Kumsal ağlamak yok değmez onun için. Göz yaşlarımı akmadan geri yolladım. Hem bugün eğleneceğim ben , beni üzmesine daha fazla izin veremem.
Parka doğru ilerlerim. Ayrılmadan önce orda buluşacağız diye sözleşmiştik. Parka vardığımda Derya ordaydı. Kızıda beklettik iyi mi!
"Seni beklettim mi özür dilerim. Evden çıkmam zaman aldı."
"Sorun değil şimdi geldim. Bende seni beklettim sanıp korktum."
Yan yana yürümeye başladık o sıra da giydikleri dikkatimi çekti. Mavi yüksek bel pantolon , siyah bir crop ve üşümemek için kot ceket vardı üstünde.
