Bir iz bırakmak için tüm çabam yanağında ki gamzeye
İnançlı bir koyun değilim
önümdeki atladı diye
peşinden atlamam
bilirsin atlayan ilk koyun benim
haha ne komik her zaman yenilmem
Tek bacağı kırık bir oyuncağım
belki arada sever diye
evin şımarık çocuğu
gülümsemeye çabalıyorum
mutsuzluğumun kokusu var
yaklaşmıyor yanıma
"bacağım" diyorum
bacağımdandır mutsuzluğum belki
hani bi suya tutsa yüreğimi
kabarsa tahtalarım
yapmıyor "çocuk" diyorum kendi kendime
bazen yanarken ateş
kavganın ortasında
biri atsa diyorum beni ateşe
ateşle oynamıyor "çocuk" işte
büyüyor çocuk
ben burada bacağım eksik
çürüyorum yüreğimin de kokusu var
talaş , umutsuzluk , gözyaşı kokuyorum
"çocuk" diyorum
duymuyor çığlığımı
