Adrifted Hearts (Friend Series #4)

Chapter 11

Amaris POV

We were on that position as I sobbed myself to calm down. Pinaalis ko ang luhang nasa pisnge at hindi inaasahang tumingin sa likod niya.

My face went pale seeing Xeri in a distance, glaring with her balled fist. She was wearing a hospital gown. Balita ko nung araw na suspended siya, sinubukan niyang tumalon sa kabilang building ng school. May nakakita sa ginagawa niya kaya napigilan ito.

After that incident, she was sent into a mental institution. Wala na kaming narinig na balita galing sa kanya simula noon.

Few days after, I am seeing her again. Right here, right now.

Before I could even react, she ran towards us and grabbed my hair with full force.

I groaned in pain.

Pati si Ryo nagulat sa ginawa niya at bahagyang napalayo.

"You bitch! Sinira mo ang buhay ko! Fuck you! Fuck you!" madilim na sigaw niya at mas lalong diniinan ang pagkasabunot sa akin.

"Shit! Amaris!" sinubukan ni Ryo na ilayo siya sa akin pero mahigpit ang hawak ni Xeri sa buhok ko. She didn't budge when Ryo pushed her aside.

Hindi ako lumaban. Wala akong lakas para depensahan ang sarili.

"Akala mo hindi kita babalikan?! Fuck you Amaris! I will kill-Ah!" napatili siya nang buong lakas siyang itinulak ni Ryo.

Pumagitna si Ryo sa amin at itinago ako sa likuran niya. Mabilis ko na inayos ang magulong buhok at nanginginig na kumapit sa manggas ng uniform ni Ryo.

"Stay away from her!" siyaw ni Ryo. Sinubukang lumapit ni Xeri para abutin ako pero walang pag-aalinlangang sinampal siya ni Ryo. Bahagyang tumilapon siya at napaupo sa sementadong sahig.

"I said, fucking stay away." galit na sabi ni Ryo.

Bumilog ang mata ko sa gulat nang bigla siyang umiyak. Masama siyang bumaling ng tingin sa akin. "All of you.... Misunderstood me." aniya na napatigil sa akin.

Unti-unting lumuwag ang pagkahawak ko sa manggas ni Ryo. I was staring at her intently as she cry her heart out. Hindi ko na namalayang humahakbang na ako palapit sa kanya.

"Amaris!" rinig ko ang suway ni Ryo pero bago pa niya ako mapigilan, tinakbo ko si Xeri at mahigpit na sinalubong ng yakap.

Nagpumiglas siya sa hawak ko pero hindi ako bumitaw. She was scratching my arm and I could feel her nails digging in. I winched in pain, but I didn't let go of her.

"Kung pakiramdam mo walang makakaintindi sa'yo... ako naiintindihan kita." I told her in the most comforting way as possible in hopes to ease up her mind and emotions.

Tumigil siya sa pagpupumiglas at hindi ko inaasahang yayakap siya sa akin pabalik. I smiled to myself.

She cried harder on my shoulder. "N-naiintindihan mo ako?" hikbi niya at tumango ako.

"You...Plastic bitch!" singhal niya at malakas akong sinabunutan. Napahiga ako sa sahig dahil sa gingawa niya kaya ginamit niya iyong pagkakataon para pumaibabaw sa akin.

She began scratching, slapping, and pulling my hair nonstop, attacking me in a relentless barrage that left me helpless and defenseless. I could do nothing but cover my face with my arms to protect myself.

Lumapit si Ryo sa amin at pilit na inilalayo si Xeri sa akin pero hindi ito nagpatinag. Instead, Xeri punched him on the face. Sapol sa matangos niyang ilong. Rinig ko ang malakas na daing ni Ryo.

Then I heard the sound of ambulance.

Next thing I knew, nurses came rushing over and injected something into Xeri that caused her to instantly fall asleep. The nurses apologized for Xeri's behavior, they told me that she escaped from the hospital and managed to get here. After that they left, taking Xeri with them. I was left feeling confused and disoriented by the sudden turn of events.