Ben orada öylece durmaya devam ediyordum. Sadece bekliyordum. Az önce benim çok güzel olmasa da bir ailem vardı ama şimdi yoktu...
Resmen kaçarcasına gittiler. Bu bayağı bir koydu be...
Ben bu düşüncelerin içinde yanıp kavrulurken yanıma gözleri ağlamaktan kızarmış olan kadın yaklaşıp benimle konuşmaya başladı.
"Oğlum biliyorum senin için çok zor ama lütfen üzülme biz senin gerçek aileniz senin onlara ihtiyacın yok ki biz varız. Hadi burada öyle durma evimize gidelim annem" dedi.
Bana çok içten ve duygulu bir şekilde oğlum diyordu. Söylerken gözleri bile parlıyordu resmen. Ben şimdi bu insanların mı oğluyum? Her şeyim değişti lan resmen. Ama benim içimden bunlara hiç güvenmek gelmiyor. Kafamda deli sorular var.
Ya oğlum şimdi bu kadın niye bu kadar aceleci davranıyor? Zaten benimle karışan çocuğu da hemen bıraktılar. Hatta babası da "aynen bence de çocukları değiştirelim" dedi, sanki donunu değiştiriyor ya. Ne bu rahatlık? Yani çocuğunuz olduğumu öğreneli daha bir kaç dakika oldu, bana hemen "hadi evimize gidelim" diyor bu kadın...bu işin içinde bir bokluk var kesin. Ben bunlara hiç güvenmiyorum.
Ben kafamda kendimi bu insanlara kesinlikle güvenmemem gerektiğini beynime kazımaya çalışırken yanıma aşırı uzun boylu olan beyefendi yani az önce öğrendiğim bilgiyle biyolojik babam olan şahıs geldi ve kararlılıkla konuşmaya başladı.
" Oğlum annen haklı, burada daha fazla durup konuşmamıza gerek yok, hadi evimize gidelim o zaman konuşmamıza kaldığımız yerden devam ederiz."dedi biyolojik babam.
Ama orada bir dur yani. Ne bu acele, hem bir anda ikiside "evimiz" demeye başladı. Ne ara sizin eviniz benim de evim oldu. Hayırdır oğlum?
" Kusura bakmayın ama gerçekten de çok hızlı gitmiyor musunuz? Az önce neredeyse bütün hayatım değişti ve siz de bir anda"hadi evimize gidelim" falan diyorsunuz. Daha sizi tanımıyorum bile. Tanımadığım insanlarla onların evlerine gidecek filan değilim, böyle bir şey olması için ilk önce sizi tanımam lazım değil mi? Ve buda hemen olacak bir şey değil. "
Offf Allah'ım ne güzel konuştum ben öyle ya! Baya da uzun cümle kurdum haa!
Ama bir saniye kadın ağlayarak bir şeyler söylüyor şuan ona odaklanmam lazım. Ayrıca uzun boylu beyefendinin de bakışları bayağı bir değişti.
" Oğlum, annecim lütfen böyle yapma. Ben nasıl senden ayrı kalırım. Zaten bu zamana kadar ayrı kalmışız...hayır olmaz ben bir daha asla seni bırakmam, bırakamam." diyip bana sıkıca sarıldı biyolojik annem.
" Tanımak mı?" diye alaycı bir şekilde güldü ve sert bakışlarını üzerime dikip yeniden konuşmaya başladı biyolojik babam.
" Evimize gittiğimiz zaman birbirimizi uzun uzun tanıma imkanımız olacak zaten oğlum. Ayrıca zaten sen istemesen de bizimle birlikte gelmek zorundasın daha reşit bile değilsin." dedi biyolojik babam.
Lan doğru ya la ben onu unuttum. Doğru ben daha reşit değilim ki...ufff ne kadar da mükemmel şimdi hiç tanımadığım insanlarla yaşamak zorundayım ayrıca tek çocuk falan da değilim, bunların yanında bir tane de velet vardı o nerde la?
" Ya Allah aşkına ne diye ikna etmeye uğraşıyorsunuz ki? Bıraksın gelmiyorsa gelmesin işte ne güzel. Size defalarca kez söyledim bizim bu evde bir kişiye daha ihtiyacımız yok!"
Ne kadar da harika tanımadığım insanlarla aynı evde yaşamayacakmışım gibi bir de bir ergenle uğraşıcam. Çağrı ben senin bahtını sikiyim! Gerçi benim bir şey yapmama gerek yok ki senin bahtın zaten sikilmiş!
" Yağız böyle konuşma diye evde uyarmadım mı ben seni annecim? Abin o senin oğlum lütfen yapma böyle." dedi üzüntüyle biyolojik annem ardından tekrar bana dönüp konuşmaya başladı.
" Annecim hadi lütfen gel de evimize gidelim olur mu? Hem zaten reşit değilsin bizimle kalman lazım."
" Yani, doğru daha reşit değilim o konuda haklısınız. Peki gidelim madem."
Ben böyle söyleyince baba bey ve anne hanımın gözlerinden adeta kalpler çıktı. Şu değişik velette ayaklarını yere sinirle vura vura yürümekle meşguldü o sıra.
Ve işte şu an arabadayız. Anne hanım ve baba bey önde oturuyordu ve şu mal veletle ben de arkada. Ama bu eksik kromozomlu velet sürekli homurdanıp homurdanıp duruyor. Vallahi yapıştıracam suratına bir tane haa!
Ya ben hala bunların adını falan bilmiyorum yaa. Sorayım bari. İçimden sürekli baba bey ya da anne hanım demek zor çünkü.
" Şey ben hala sizin adınızı falan bilmiyorum da acaba biz bi tanışsak mı?"
" Ah doğru oğlum, ben onu unuttum dur hemen tanıtıyım. Ben Aylin Kılıç senin annenim, 48 yaşındayım. Edebiyat öğretmeniyim ama çocuklarımla daha fazla zaman geçirmek için bıraktım. Bu da baban Adnan Kılıç da 49 yaşında, aile şirketinde çalışıyor. Şu yanındaki de kardeşin Yağız Kılıç o da 14 yaşında 8.sınıf. "diyerek kısaca arabadakileri tanıttı.
" Ben onun kardeşi falan değilim."diye sinirle konuştu ergen Yağız .
Aylin Hanım tam cevap vercekti ki araba durdu biz de haliyle arabadan indik ve ben de geldiğimiz yere bakmaya başladım.
Ananı avradını! Oha lan bu ne böyle? Bunlar şimdi bu evde yok ya bura ev de değil bildiğin yalı falan bunlar şimdi bu yalıda sadece benle birlikte 4 kişi yaşıyorlar? Yani tamam arabaları son model diye zengin oldukları tahmin etmiştim ama bu kadarı da cidden çok fazla yani.
Ben hala böyle aptal aptal eve bakarken onlar ilerlemeye başlayınca ben de yürüyüp onlara yetiştim.
Kapıya varıp zili çaldıkları zaman kapıyı tahmini olarak 40 yaşlarında bir kadın açıp bize hoşgeldin geldi.
Oha lan evde bide hizmetçi de var. Bunlar cidden aşırı zengin ha. Ev de bayağı bir güzelmiş, çok ferah ha.
Yazarın anlatımıyla
Genç adam ailesinin peşinden ilerlerken aynı zamanda da çevresini hayranlıkla inceliyordu. Evleri gerçekten de çok güzelmiş diye düşündü. O böyle bir yandan yürüyüp bir yandan da evi incelerken sonunda salona ulaşmışlardı. Ama orada genç adam hiç beklemediği bir şeyle karşılaştı.
İkizi ile.
O kadar fazla şaşırdı ki bu duruma dudaklarından o muhteşem sözler bir anda dökülüverdi.
"Bu kim ulan!"
EVEEETT sonunda bir bölümün daha sonuna geldik.
Bir zahmet oy atıp yorum yapın arkadaşlarr. Okuyucular var ama buna rağmen oylar gerçekten çok az siz böyle yaptıkça da benim bölüm atasım gelmiyor. Yani daha hızlı bölüm gelmesini istiyorsanız bir zahmet oy butonuna basın yani...
Ayrıca lütfen yorum da yapın sizin düşüncelerinizi duymak istiyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gerçek Ailem Mi?
General Fiction"Ha?" İşte o an söyleyebildiğim tek şey bu olmuştu. Kafamdan bir sürü düşünce geçiyordu. Ne yani şimdi bu gerçek miydi? O kadar dalgaya almıştım ki bu konuyu gerçek olmasına hiç imkan vermemiştim. Düşüncelerin kafamın içinden art arda hızlı bir şek...
