KAYIP İNCİ

BÖLÜM 3

Merhabaa, nasılsınızz?

Keyifli okumalarr 🤍🫶🏻

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

KAYIP İNCİ
BÖLÜM 3

İNCİ EROĞLU:

Elimde ki tarağı masaya koydum. Son kez aynaya bakarak üstüme çeki düzen verdim ve odadan çıkmak için adımladım. İçimde hissettiğim garip boşluk beni huzursuz ederken buna anlam veremeden bakışlarımı evin içerisinde gezdirdim. Her hangi bir haraketlilik göremeyince amcamın gittiğini anladım.

Dışarı çıkmak için kapıyı araladığım gibi yüzüme rüzgârın vurması bir oldu. Yüzüme doğru savrulan birkaç saçı çekerek ayakkabılarımı almak için eğildim, ayakkabılarımı oyalanmadan giyip dışarı çıkarak ardımdan kapıyı kapattım.

Bu gün dersim yoktu. Ceylin'in yanına gidip gitmemek konusunda kararsızken telefonum çaldı. Küçük kol çantamdan telefonumu çıkarırken bir yandan da çağırdığım taksiye doğru ilerliyordum. Taksiye binerken arayanın Ceylin olduğunu görürken iyi insan lafının üstüne demeden edemedim içimden.

Telefonu açıp kulağıma koydum. Nereye gideceğimi soran taksiciye "Lütfen siz şuradan dümdüz devam edin. Ben size sonra söyleyeceğim. Efendim Ceylin? "

"Alo İnci, neredesin? Her hangi bir işin yoksa yanıma gelsene." Merakla kaşlarım çatıldı. "Her hangi bir işim yok da, neden? Yani bir sorun falan yok değil mi?"

"Yok hayır, yani sorun sayılmaz bence ama sen sorun olarak sayacak gibisin gibimsi olarak düşünüyorum ben." Kurduğu garip cümle ile yüzümü buruşturarak güldüm.

"Ne diyorsun Ceylin? Gibimsi derken? Sorun var mı yok mu şimdi?"

"Ya şimdi sen geliyor musun? Lütfen gel." Derin bir nefes alıp verdim. "Tamam geliyorum, birazdan ordayım." Ceylin'in sevinç nidalarını duymamazlıktan gelerek telefonu kapattım. Belirsizlikten nefret ederdim ve Ceylin sanki bilerek yapıyor gibi hareket etmişti az önce. Neyse dedim içimden.

Telefondan saatin kaç olduğuna baktım, 10 olmuştu. Evden çıkmadan önce saat 10'a geliyordu. Şoföre adresi söyledikten sonra arkama yaslanarak kafamı cama çevirip akan yolu izleme başladım..

Yaklaşık 15 dakika süren yolun sonuna nihayet varınca ücreti ödeyip indim. Cafe'ye doğru ilerlerken tanıdık araba görünce Ceylin ile ortak arkadaşlarımızdan Helin'in geldiğini anladım. Çok fazla samimi değildik ama iyi kız'dı.

Cafe'nin kapısını itip içeri girdim. Her zaman ki oturduğum masaya ilerlerken masa da oturan Helin'i gördüm. Masanın yanına geldikten sonra camın hemen yanında ki boş sandalyeyi çekip oturdum. Çıkan sesten irkilen Helin'e gülerek baktım. Başparmağını ağzına götürüp üst dişlerine koyarak kafasını hafif kaldırdı. "Allah seni ne yapmasın İnci, boş anıma denk geldi ödüm koptu. Hiç ses de vermiyorsun."

Güldüm. "Kusura bakma lütfen, bu kadar korkacağını düşünmedim hiç. Aslında normal geldim ama sen ne yapıyorsan kendini fazla kaptırmış gibisin." Hafif tebessüm etti. "Evet, Emin ile konuşuyordum. Soruyor yine neredesin diye. Derdimi anlatmaya çalışıyorum illa konum at deyip duruyor." Yüzümü buruşturdum. Emin onun sevgilisiydi.