Third-person POV
THE next morning nga ay medyo maayos na ang pakiramdam ni Kiana, masakit lamang ng kunti ang kanyang ulo pero keri niya na mag gagalaw. And she's not shocked na katabi niya si Zyron sa pagtulog dahil nga ramdam at naamoy niya ito kagabi.
'Hindi ko naman siguro siya nahawaan no?' tanong niya sa sarili. 'Aba siya itong may pag tabi tabi pang nalalaman;
Sa pagmumuni-muni niya ay biglang kumalam ang sikmura niya. Sabagay, hindi nga pala siya nakapag almusal, kaya dama talaga niya ang gutom
Ang problema ay itong baklang katabi niya ay yakap yakap pa din siya. Paano kaya siya makaka alis sa pagkakayapos?
Dahan-dahan niyang inalis ang kamay nito at pinipilit na hindi ito magising ngunit, nabigo siya dahil pinigilan siya nito na makaalis.
"Saan ka pupunta?" turan nito at dahan dahang tumayo upang harapin siya. Pinakatitigan siya nito.
Ay wow ha! Umagang kay landian ba ang peg? Kinilig naman siya at pilit na magmukhang nonchalant sa harapan nito.
"Nagugutom na ako. Maghahanda ako sa baba nang kakainin ko" morning voice exist kaya napaka lalim nang boses niya.
Shete naman! mala kargador eh!
"Lalim naman ng voice?" pang aasar ni Zyron sakanya. "Nagkasakit lang naging barako na bigla?' sabay tawa nito at umalis sa tabi niya upang daluhan siya at tulungan din makalakad.
She gasped. "Aba syempre naman, tao din ako! At isa pa kaya ko naman maglakad bakit kailangan pa nang tulong mo?" mahabang litanya ko at pinilit na alisin ang kamay niya sa pagkakahawak sakin.
'Ang arte ko naman kung magpapa akay pa, diba?
Dahan-dahan na nga siyang naglakad pa kusina at nakasunod na lamang sa kanya si Zyron sa likod niya. Tumingin siya ditto at pinandilatan niya. "Ayaw mo ba ako kasabay maglakad?"
He sighed and smile after. "Baka ma out of balance ka, so mini-make sure ko lang na naka-alalay ako here in the back" malumay na sabi niya na kala mo'y normal na lang na sabihin sakanya.
Pwede ba siyang kiligin? Shit! Nababaliw na ata siya.
Pero dahil kailangan nonchalant lang siya ay hindi niya na ito inimikan at dumeretso na nga lamang sa kusina.
"Bumili ako kagabi ng pagkain, initin na lang natin." he said at sinalangsang na nga nito sa microwave oven ang pagkain na nasa container pa.
New side nanaman nitong si Zyron ang nakikita niya. So, she must behave mukang seryoso itong nag aalala sa kanya. How sweet. Nangiti na lamang siya at pinanood ang kilos nito.
Hanggang sa pareho na silang nakaupo sa lamesa ay agad din silang kumain.
Wait? Paano niya nalaman na may sakit ako? Ano yun pumasok lang siya basta?
"Paano mo nalamang may sakit ako? Si Xyriel ba?" I asked in the middle of breakfast.
"Ah, yeah. She call me nung out niya na siguro sa work." sabi nito at tumingin sakin nang nakakunot ang noo.
"What?'
"Bakit hindi ikaw ang tumawag sakin? Or nagsabi na may sakit ka pala?" sabi niya sa naiinis na boses.
"Masama na talaga ang pakiramdam ko and.." sasabihin ko ba? Naiisip niya na baka magmukha siyang hayok sa bagay na 'yun kung sasabihin niya.
"And?" medyo irritable na talaga ang boses nito.
She heavly sighed. "I don't have your number. So, hindi talaga kita matatawagan at nung patanghali ko lang naramdaman na masama ang pakiramdam ko". Yan nasabi ko na. "Im sorry."
BINABASA MO ANG
Am I Still straight?
Roman d'amour"Am I still the person I once knew?" - Zyron Morzilla, a stunningly handsome gay man grappling with the labyrinth of his own sexuality. A drop-gorgeous gay man who was still confused about his sexuality. "Maybe atleast, I know you?" A woman who does...
