Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
• ☆ •
Bir süre görüşmeyelim dediğimde, bu sürenin böylesine uzun olacağını ikimizin de tahmin etmediğinden emindim.
Çünkü iki koca lanet ay olmuştu bile. Ve onu deli gibi özlüyordum.
Hâlâ kendi evimde yaşıyordum, iki ay boyunca o yokken kendimi tamamen işime vermekten başka şansım da yoktu. Jennie'yi aklımdan uzaklaştırabildiğim tüm o anlarda yalnızca davalar, dosyalar ve müvekkillerimi düşünebiliyordum.
Onu bu iki ay içerisinde sadece birkaç kere görebilmiştim, ve bu da babamın bazenleri beni akşam yemeğine davet etmesi sayesinde oluyordu.
O tüm ihtiyacı benmişim gibi bana bakarken, bunu görmezden gelip ondan uzak durmaya çalışmak, o kadar zordu ki.. Gittiğim o birkaç akşam yemeğinde tek bir lokmanın bile boğazımdan kusursuzca geçtiğini hatırlamıyordum.
Arabamdaydık. Ve bu arabanın içinde, ilk defa bu kadar sessizdik.
Babam şoförünün Jennie'yi alamayacağını, ve benden onu eve bırakmamı rica ettiğinde, elbette bunu geri çevirmemiştim.
Yaklaşık yedi dakikadır yoldaydık, ve yedi dakikadır sanki ilk konuşan kaybedecekmiş gibi arabanın içerisine büyük bir sessizlik hakimdi.
Onu o kadar özlemiştim ki, yan koltuğuma yerleştiği anda kollarımı bedenine sarmamak için kocaman bir irade kullanmam gerekmişti. Sadece sarılmak, kokusunu içime çekmek ve onu ne kadar özlediğimi söyleyerek teninin her noktasına öpücüklerimi bırakmak istiyordum. Keşke onun zihninden geçenleri de görebilseydim.
Kırmızı ışıkta durduğumda, Jennie'nin konuşmaya hazırlanırmış gibi boğazını temizlediğini duydum. Oturduğu yerden bana doğru döndü, bense sanki umursamıyormuş gibi yola bakmaya devam ettim.
"Mark.. ve diğerleriyle görüşmüyorum artık." diyerek sessizliği bozan, ve kaybeden o oldu. İki ay sonunda tekrar hayatından bir gelişme öğreniyor olabilmek beni öylesine keyiflendirmişti ki, o sikik arkadaşlarıyla görüşmeme kararına bile daha az sevinmiştim sanırım.
Cevap vermediğimde devam etti. "Chaewon ve Lisa adlarında iki kızla tanıştım, çok iyi anlaşıyoruz." Hâlâ yola bakıyordum, fakat bütün dikkatim tamamen ondaydı. Hatta yeşil ışığın yandığını bile fark etmeyebilirdim.
Kısa süren bir sessizlik sonrası, "Onların bana iyi gelmediği konusunda haklıydın." dedi utana sıkıla. "Seninle ayrıldığımız günden sonra.."
"Biz ayrılmadık." diye sözünü kestim ona dönerek.
Dediğim şey hoşuna gitse de gülümsememeye çalıştı. Elleriyle oynamaya devam ediyordu. "Yani.. ara verdiğimiz günden sonra işte. Diğer gün bir partide, denemek istemediğimi söylediğim halde ot içmem için bana ısrar ettiler."
