SARMAŞIK ?

24. BÖLÜM

deri koltukların güvencesine bıraktım.

Dikiz aynasından kendime baktım.

Neyin nesiydi hu böyle?

Tanrım.

Hapı çok fena yuttum.

Otuz dakika önce uyandığımdan beri tavana bakıyordum.

Beyin:
alt üst.
Aletim: sert.

Aslında yeniden sert.

Tavana doğru kaşlarımı çattım.

O gece beni terk ettiğinden beri
kaç kez mastürbasyon yaptıysam hiçbiri fayda etmedi, geçecek gibi
değildi.

Daha önceleri de böyle uyandığım oluyordu ama her ne kadar bunun mümkün olabileceğini düşünmesem de bu öncekilerden daha kötüydü.

Çünkü bu defa neyin özlemini çektiğimi biliyordum.

O ise benim boşalmama bile izin vermemişti.

Dokuz ay.

Kahrolası dokuz ay boyunca sabahları kazık gibi uyanıp kendimi sıvazladım
ve hiç istemediğim biri için bitmek bilmeyen fanteziler kurdum.

Aslında bu o kadar da doğru değildi.

Onu istiyordum.

Onu görmüş olduğum tüm kadınlardan daha fazla istiyordum.

Asıl sorun ise ondan aynı zamanda nefret ediyor oluşumdu.

Ve o da benden nefret ediyordu.

Yani benden gerçekten nefret ediyordu.

Otuz bir yaşıma kadar Bayan Mills gibi üstüme gelen biriyle hiç karşılaşmamıştım.

Onun adını duymak bile aletimin aniden kıpırdanmasına neden
oluyordu.

Kahrolası hain.

Gözlerimi çadırı kurduğum yere diktim.

Bu aptal uzantı beni baş etmek zorunda olduğum bir karmaşanın içine sokmuştu.

Ellerimle yüzümü ovuşturdum ve doğruldum.