Vadedilmiş Özgürlük

9. Bölüm

Merhaba canımın içleriiiii<3

Yeni ve uzun bölümle karşınızdayım. Değerlendirip yorum yapmayı unutmayın, saatlarimi harcıyorum.

Yukarıdakı müziği açmanızı öneririm. İyi okumalar dilerim canlarımm

___

Hala susuyorduk, ama ben uyumaya çalışıyordum. Dizlerimi kendime çekmiş, kafamı dizlerime gömmüş, ellerimle kenardan kendimi sarmıştım. Bu hayatta beni o gideli kimse bu kadar içtenlikle sarmamıştı, kollarıyla sarıp ısıtmamış, 'artık güvendesin dememişti'. Ama ben kendime diyordum 'kimse seni sarmadı kollarıyla, ama ben sararım canım kendim, hemde istediğin kadar sararım' . Diyordum çünkü beni saracak kimsem yoktu, kalmamıştı, ama ben vardım, önemli olanda bu değil miydi.

Bu sözleri kendi kendime tekrarlarken uyku beni içine çekiyordu. Belki de bu en iyisiydi. Uykunun bedenimi içine çekip bu acı dünyadan uzaklaştırması...

(Saatler sonra)

"Kumru, uyan hadi" diye seslerle uyandım. İki el omuzlarımdan tutmuş , hafifce kıpırdatırken ben hala aynı pozisyonda uyumuş, uyanmaya çalışıyordum. Biraz sonra uyandığımda omzumdan tutanın Mert olduğunu gördüm. Merti uğraştırmadan ayağa kalktım. Çocuklar aç olmalıydı. Dün geceden beri hiç bir şey yememiştiler. Kalktım, elime çantayı alıp içinden ekmek parçası çıkarıp her birine aynı kadar böldüm. Kendimeyse hiç bir şey bölmedim. Son zamanlarda iştahım çok kötüydü. Doğru düzgün bir şey yiyemiyordum. Bu durumdan şikayetçi değildim. Buna çok ihtiyacımız olacaktı. Böylece çok ekmeğimiz kalacaktı diğerlerine çok ekmek kalırdı. Bu şekilde şehre ulaşana kadar sağ kala bilirdik.

Ekmeklerini yeyip bitirdiklerinde her birine su içirdim ve en sonunda kendimde içtim. Sonra yola çıktık. Elinde ekmekle bana yaklaşan Ömer'i gördüm. Ona bakmamaya çalışarak yoluma döndüm.

"İster misin?"diyerek elindeki ekmeği bana uzattı

"Yok kalsın" diye cevap verdim. Ömerle aram iyi olduğunda kendimi kötü hiss ediyordum. Ömer'le Kuzey kavgalıydılar ve kavgalarının nedeni bendim.

(5 yıl önce Kuzey'le Ömer'in kavgası)

Kadınlar günüydü. Ben çok mutluydum, çünkü Kuzey bana bileklik yapacağına söz vermişti. Öylesine hava almak için dışarı çıktım. Dışarıda Ömer'i gördüm. Gül koparıyordu. Gül'ü Melodiye vereceğinden emindim. Çünkü her kadınlar gününde ona hediyye verirdi. Ben kumun üzerinde oturduğumda Ömer'in bana doğru geldiğini gördüm. Elleri arkasındaydı, görünmüyordu. Birden ellerini bana gösterip konuşmaya başladı

"Kumru bak , bunu senin için kopardım. Dikeni battı ama olsun. Sen çicekleri çok seversin."dediğinde şaşkınlık içindeydim. Melodi'ye vereceğini düşündüğüm gülü bana veriyordu. Utancımdan ölüyordum! Ama yinede elimi uzatıp çiçeği aldım.

"Çok te-teşekkür ederim, Ömer. Çok mu-mutlu old-"daha cümlemi bitiremeden Kuzey'in delirmiş sesini duydum

"Ne yapıyorsun lan!"dedi delirmişcesine. Ömer ona döndüğünde yaklaşıp sert eliyle yumruk attı. Ben şok içinde onu durdurmak için ayağa kalktığımda eliyle beni geri itti ve

"Sen karışma!"dedi. Ömer'in dudağı kanıyordu. Bense olayın şokundaydım.

"Dur Kuzey, manyak mısın? Öldüreceksin çocuğu!"dediğimde hala beni geriye itiyordu. Bağırışma seslerimizi duyan Cemile Anne geldi ve kızgın sesiyle bağırmaya başladı.

"Ne oluyor burda!"dedi ve ardından ekledi "Kuzey ve Ömer ofisime!"dedi ve geriye dönüp yürümeye başladı. Ömer koşa koşa arkasından giderken Kuzey yanıma gelip saçlarımı okşadı.