Sayın mahalle sakinleri,
Yeni bölüm ayağınıza kadar geldi.
Lütfen vote vermeyi ve yorum atmayı unutmayın.
İyi okumalar.
Poyraz Korkmaz:
Emir Erçin:
***
Kafeteryada oturmuş elimdeki kahvenin beni ayıltması için adeta dua ediyordum. Hiçbir zaman sabah insanı olamamıştım. Sabahları uyanmak zaten benim için yeterince zor değilmiş gibi dün gece Poyraz'ı ve Poyraz ile konuştuklarımızı düşünmekten uyuyamamıştım.
Karşımdaki sandalyenin çekilmesiyle düşüncelerimden sıyrıldım ve gözlerimi karşıma oturan Emir'e diktim. Emir bizden biraz farklıydı. Havalı birisiydi her şeyden önce. Fakültedeki, hatta üniversitedeki kızların yarısı onun peşinde koşuyor desem yeriydi. Bizi toplayan, açığımızı kapatan, hepimiz dağıttığımızda bile dimdik duran biriydi. Ağlamak bir yere dursun, bir kere bile sarsıldığını görmemiştim. Bu yüzden de ona hep çok imrenirdim. Detayını bize hiç anlatmasa da ailevi sıkıntıları olduğunu biliyordum ama yine de o Emir'di işte: her zaman sağlam bir şekilde ayaktaydı. Zaten karakteri yeterince mükemmel değilmiş gibi dersleri de her zaman bizimkinden çok daha iyiydi. Beyni ses kayıt cihazı gibi çalışır, bir kez duyduğu şeyi asla unutmazdı.
Bazen Emir'in nasıl bir kızla beraber olacağını çok merak ederdim. Emir gibi güçlü ve dimdik duran bir kız... O gün geldiğinde de onun bizden, arkadaş grubumuzdan uzaklaşması korkusuyla bu konu hakkında düşünmeyi bırakırdım.Emir kahvesinden bir yudum olarak keyifsiz bir şekilde "Günaydın." dediğinde onun da sabah dersinden pek memnun olmadığını fark etmiştim. Sabah derslerini de seviyor olsaydı onun insan olmadığına emin olacaktım zaten.
Emir'e "Günaydın." diyerek cevap verirken istemsiz olarak gözlerimi kaçırdım. Dün Poyraz'ın yanındayken ondan habersiz tatlı yemiştim ve iddiayı bozmuştum. Poyraz önüme tatlıyı koyarken iddia aklımın ucundan bile geçmemişti açıkçası. Ancak şu an Emir'i karşımda görünce kafama aniden dank etmişti ve ben söyleyip söylememek arasında karar veremiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mahalle Arasında
Teen FictionYüzüme çarpan hava ile uykum da açılmış, yere ve oynayıp durduğu ellerine bakarak yürüyen Beste'nin ne söyleyeceğini merak etmeye başlamıştım. "Dökül bakalım esmer şekerim." diyerek ortamdaki gerginliği azaltmaya çalıştım. Beste gözlerini yerden kal...