Mahalle Arasında

Bölüm 14

Değerli Mahalle Sakinleri,

Bu bölümün geç geldiğinin farkındayım, bu nedenle hepinizden özür diliyorum. Bu ay iki kez iş seyahatine çıkmam gerekti ve bu seyahatler benim için fazlasıyla yorucu ve yıpratıcı oluyor.

Sonunda kendimi toplayabilir ve yeni bölümleri beraber sizinleyim.

Lütfen oy ve yorum yapmayı unutmayın!

***

Telefon ekranını kilitleyip yeniden açtım ve mesajı tekrar okudum

Poyraz Korkmaz

Seviyor musun onu?

Bir umut yanlış görmüşümdür diye tekrar tekrar okuduğum mesaj açık ve netti. Poyraz, bana Emir'i sevip sevmediğimi soruyordu.

Vücudumu saran öfke alevlerinin sönmesi için gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım. "Hayır Hale, gayet sakinsin. Kimse senin sabrını sınamıyor kızım hiçbir sorun yok."

Vücudumda ve hücrelerimde dans ederek dolaşan sinir hissi geçmeyince gözlerimi yeniden açarak telefonumu elime aldım. Yatakta biraz doğrularak Poyraz ile olan konuşmamıza girdiğimde ellerim benden izinsiz hareket ediyordu.

Poyraz Korkmaz

Ya sen mal mısın?
(Bu mesaj silindi.)

Sen dalga mı geçiyorsun benimle?
(Bu mesaj silindi.)

Poyraz sen benim sinirlerimle oynamak için mi döndün?
(Bu mesaj silindi.)

Oğlum sen gerizekalı mısın, mal mısın?
(Bu mesaj silindi.)

Sinirle yazıp gönderdiğim mesajları iletildiği an siliyordum çünkü attığım mesajların hiçbiri hissettiğim siniri karşıya iletmeme yeterli değildi. Öyle bir mesaj yazmalıydım ki Poyraz o tek bir mesajla nasıl hissettiğimi anlamalıydı.

Parmaklarım hızla telefon ekranında yer alan klavyenin üstünde dolaşarak Poyraz'a yaratıcı hakaretler bahşetmeye devam ediyorken ekranda beliren aramayla donakaldılar.

Poyraz Korkmaz...

Poyraz arıyordu. Biz hiç telefonda konuşmamıştık ki. Vücudumu tek sıra halinde terk eden sinir hissinin yerini vücuduma enjekte edilen bir sıvı misali tüm damarlarıma saniyeler içinde yayılan, kanıma nüfus eden heyecan almıştı. Poyraz, beni arıyordu.

Öksürerek boğazımı temizledikten sonra inşallah sesim çıkar dualarıyla telefonu açarak kulağıma götürdüğümde istemsizce doğrularak sırtımı bazanın başlığına yaslamıştım.

"Efendim?"

Gergin bir şekilde Poyraz'ın ne diyeceğini ve diyebileceği her şey için verebileceğim cevapları düşünürken telefonun karşısından gelen sesle beynim mantıklı düşünmeye bir son vermiş ve içimde bir yerlerde Poyraz döndü diye çiçek açan liseli kız gün yüzüne çıkmıştı.

Tok ve net sesi ile "Yazdıklarını silmeden önce görebiliyorum Hale. O nedenle içini rahat rahat dökebil diye aradım." dediğinde ise cevapsız kalmıştım. Bu, kesinlikle düşündüğüm senaryolar arasında değildi. Bir süre daha sessiz kalarak ne diyeceğimi düşünürken karşıdan gelen kahkaha sesi iyice sinirlerimi bozmuştu. Zihnimi ele geçirmiş olan liseli aşık kız kollarını göğsünde bağlamış, tek ayağını sinirli bir şekilde yere vuruyordu adeta. Poyraz'ın kahkahasının ardından dalga geçer bir şekilde "Mesajlarda söyleyecek çok şeyin varmış gibi duruyordu ama şimdi sus pussun." demesi son damla olmuş, sinir yeniden bütün vücudumu ele geçirmişti.