Their Unrequited Love (Love And Ruin Series #2)

Kabanata 43

Mabilis ang lakad ko patungo sa aking kwarto, may nakapaskil na ngiti sa labi habang nilalakbay ang daan pabalik sa inokupadong silid.

“Ang kapal din naman talaga ng mukha mo.”

Natigilan ako sa boses na nanggaling sa aking likod, bago pa ako makalingon ay isang hablot mula dito ang nakapagpadaing sa akin. Mabilis na umawang ang labi ko ng agarang dumiretso ang kamay niya palapat sa mukha ko.

“M-Monica.” my eyes widened while holding my cheek. Shocked by her sudden outburst.

Madilim ang kanyang mukha habang nakatingin sa akin. She looks ready to attack me if I do a wrong move. Her jaw was clenching hardly while holding my arm firmly.

Mas lalo akong napadaing ng bumaon na ang kuko niya sa aking balat. “You even have the guts to sleep with my boyfriend huh? you fucking bitch.” she hissed.

Walang kahit anong salitang lumabas sa aking bibig dahil wala naman akong dapat pang ipaliwanag. Malinaw na pagkakamali ko ang nangyari. Hindi ko dapat ginawa ‘yon.

Alam kong mali ngunit wala akong makapang kahit anong pagsisisi sa aking loob.

“I-I just..”

“Shut up! Don't you fucking dare to feed me with your lies! bakit ka ba nandito! bakit hindi ka na lang bumalik sa metal na baliw ka!” she exclaimed angrily pushing me.

Ilang beses akong napahakbang sa ginawa niyang pagtulak sa akin. Hindi ko mapigilan ang galit niya dahil alam kong may mali rin ako, she has the right to get mad at me. Ngunit ibang usapan na kung sasaktan niya akong muli.

“W-We can talk calmly.. I– we d-didn’t do anything..” Mahinahon kong sabi sa kanya.

Her eyes turned to slit as she walked towards me. “Baliw ka talaga!”

Napadaing na ako ng hablutin niya ang buhok ko. She was muttering curses while pulling my hair, scratching me. I can't do anything other than stopping her and cry because of the pain.

“Aalis ka, tapos babalik ka dito! mang-aagaw ka pa! sa tingin mo ba babalikan nila ang baliw na katulad mo?!” gigil niyang sabi at muling hinitak ang buhok ko.

Pain strike on my back because of the force. Mas malaki siyang babae sa akin dahil nakatakong, she can easily grabbed my hair pulling it until I cry out in pain.

“P-Please.. tama na..” I begged as I stopped her hand from attacking me.

My panic was arising, my breath became rigid as I stopped her from hurting me. My mind was completely blank that I couldn't stop myself from pushing her with all the strength that remained on my body.

Matinis na tili ang narinig ko bago ako nakarinig ng pagkalabog. Sa pagtaas ko ng tingin ay ga’non na lang ang panlulumo ko ng makita ang nangyari.

The fear is a sudden and overwhelming sensation. I feel my chest tighten and my stomach churn as I realize the severity of the situation. The sound of her body hitting each step triggers an almost irrational reaction within me, making all other thoughts and emotions feel insignificant. The guilt and regret are overwhelming as I watch the person tumble down the stairs, helpless to do anything about it. I can feel the coldness creeping into my body, like a virus spreading throughout my system, making me feel disconnected from the world around me. At this moment, I am helpless and terrified.

Hindi ko na napigilan ang panghihina ng tuhod ko at bumagsak sa sahig ng makita ang kalagayan ni Monica. There's a blood in the floor where she's lying. Habol niya ang paghinga habang nakatingin sa akin, puno pa'rin ng galit ang mukha.

Nanginig ang mga kamay ko at tuluyan ng nablanko hanggang sa maramdaman ko ang malakas na paghiklat ng kung sino sa aking braso.

“What did you do?!”