Stupid Or Insane? (yoonmin)

پروانه سفید(پارت آخر)

به دریچه چوبی پنجره خیره بود.

به خوبی میتونست صدای بارش برف رو بشنوه که پیش زمینه ای زیبا و آروم برای صدای بوسه های نوازش وارانه آلفا بود.

این لحظه رو دوست داشت ، در آرامش و بدون هیچ فکر و خیالی.

لحظه ای که تنها نقطه اتصال به واقعیت ، گره لباس رو باز میکرد و بدن بی حسش رو روی تشک ابریشمی جا میداد.

لحظه ای که لمس گرم نوک انگشت هاش رو روی تنش میچشید و همه چیز رو فراموش میکرد.

جیمین همیشه این روند رو دوست داشت ، اون دیوانه وار لمس های یونگی رو دوست داشت.

تنها سی دقیقه ای که میتونست به راحتی به دریچه پنجره زل بزنه و در انتظار پروانه سفید نمونه رو دوست داشت.

تنها سی دقیقه ای که همه چیز در لمس های یونگی خلاصه میشد رو دوست داشت.

با مکیده شدن پوست حساس گردنش آهی کشید و دست هاش رو بین موهای طلایی رنگ آلفا برد تا سرش رو نوازش کنه.

صدای کشیده شدن زبان خیس یونگی روی پوست صاف رنگ پریده امگا مثل آهنگی گوشنواز شنیده میشد.

به دانه های برف خیره موند ، لب هاش رو باز کرد و نفس عمیقی کشید.

بوسه های یونگی بالا اومد و به زیر گوشش رسید.

نفس گرمش رو درست بعد از به زبان آوردن اولین جمله احساس کرد.

«میخوای ادامه بدی؟»

همیشه اینطور بود ، همیشه در هر مورد کوچیکی از جیمین دل نازک سوال پرسیده میشد تا نکنه به اشتباه قلب کوچیکش شکسته بشه.

بدون اینکه بهش نگاه کنه سرش رو به آرومی تکون داد.

بوسه ای زیر گوش امگا نشست.

یونگی دستش رو بین موهای مشکی جیمین برد و بدنش رو از روی تنش بلند کرد.

جیمین هنوز هم به پنجره خیره بود.

نفس عمیقی کشید و با دست دیگه گونه جیمین رو نوازش کرد و با فشاری اروم حالا چشم های امگا روی اون بود و گونه های سرخ شده اش در معرض دید.

لبخندی زد.

خم شد و بوسه ای عمیق و طولانی رو با لب های امگا شروع کرد و در همین حال به آرومی کمرش رو حرکت داد.

جیمین ناله خفه ای کرد و به پارچه ابریشمی لباسش رو که هنوز هم زیرش بود چنگ زد و با دست دیگه بازوی آلفا رو گرفت.

بعد از چند دقیقه ، حالا حرکات یونگی سریع تر و محکم تر شده بود و صدای ناله های آروم جیمین اتاقی که فقط با یک شمع روشن بود رو پر میکرد.

جیمین با چشم های نیمه بسته بهش نگاه میکرد.

با هر حرکت بدنش تکونی میخورد و این باعث میشد تا در اون لحظه صداش کمی بلند تر بشه.