Unexpected Love (Sehun/EXO Fanfic)

Unexpected #25. Dinner

[Korea - JTBC Building]

Ahn Sohee

I looked at my watch. He is already 10 minutes late. No one is answering among his Managers.

Nang matapos ang pag ring sa kabilang linya nag dial ulit ako.

"Unnie."

Lumingon ako sa side ko at nasa tabi ko ang isang hindi katangkarang babae pero cute. Haha. Yeah she's cute. ^_^

"Hmm?" Tiningnan ko siya. She seems shy.

His Managers are still not answering. Sabi ko sa isip ko. Tsk. Ano kayang nangyari? Kung hindi siya darating ngayon sana sinabi nila.

"I know his personal number." Tapos iniabot niya sa akin ang cellphone niya.

Napatigin ako sa phone na hawak niya. The phone in my hand is still ringing.

Ah! Kaya pala pamilyar sa akin ang cute na babaeng to. Siya yung tumawag ng Hyung noon kay Umin Oppa. I ended the call and grabbed the phone from this girl.

I called his number and waited.

After some rings he answered finally.

"H-"

"Best. Nandito na ako, no need na to-"

Iniluwal ng pintuan ang taong kausap ko. Shock all over his face.

"You are late..." bulong ko habang nakatingin sa kanya at nasa tenga ko pa rin ang phone.

Nakita ko ang pagkunot ng noo niya. But before he realized ay pinatay ko na yung call at ibinalik sa cute na babae ang phone.

"Thanks." I uttered to her at lumapit kay Director Yoon.

"He's finally here, Sir." Magalang kong sabi sa kanya.

He stood up at ipinaayos na ang set-up ng studio.

I went back to my place at the table kung nasaan nandoon ang ibang mga staff na kasama ko. Si Umin Oppa naman ang lumapit kay Director Yoon at mukhang nagpapaliwanag kung bakit siya late sa set.

I wonder kung anong reason at na late siya?

Hay. Hayaan na nga lang.

.
.
.
.
.
.
.
.

Nauna na akong lumabas ng studio nang malapit na silang mag pack-up for today's shooting.

Marami pa akong liligpitin sa office ni Director Yoon.

"Ahn!"

Napalingon ako sa tumawag sa pangalan ko. I was already on the foot of the escalator.

Si Umin Oppa.

I waited for him na makababa. Mukhang tumakbo siya. Ano kayang problema?

"Whoo! Buti na lang naabutan kita. Ang bilis mong maglakad ah." Sabi niya.

"Huh?" Taka akong nakatingin sa kanya. Hindi ko siya gaanong naintindihan.

"Ah. Sh*t. Mianhe. I forgot." Sabi niya habang nakatukod ang dalawang kamay sa magkabilang tuhod niya.

"Did you ran?" Hindi ko na napigilang hindi magtanong.

"Is there a problem?" Nag-uumpisa na rin akong mag-alala.

But then he smiled.

"No. There's no problem. I thought I won't be able to catch up on you. " sabi niya at nag-ayos na siya ng tayo.