ÖZLEM

147 17 12
                                    


MADRİGAL-SENİ DERT ETMELER


Kalbe giren hisler  ve duygular insanın içinde bir kez sindi mi orada kolay kolay çıkmazdı. uğruna yaşattığın anlamalar varsa o seninle bütün olmuş demektir.

genç komutan üstündeki pantolonunu silkelerken arabanın mağaranın önüne gelmesi ile durdu.

"seni bulacağım "dedi arabadan inmeden önce silahını ve telsisini aldı. donanımlı gelmişti. belinde başka bir silah daha vardı.

 gözlerini mağaranın etrafına dolaştırdığında görünürde kimse yoktu. yavaş ve tedbirli adımlar ile mağaranın içine girdi. kimse yoktu. etrafına bakarak içeri ilerlediğinde saldırıya uğrağı v kaçmak için kullandığı oyuku bulduğunda kalp atışını hissetti sol tarafında. oyuka yaklaşarak önce gövdesini soktu fakat gördüğü manzara onu tatmin etmedi. çünkü gördüğü manzara koca bir karanlık ve boş kirli taşların olduğu bir çukurdu.

oyuktan çıkan araf deli gibi başka yerlere baktı mağarayı aradı atardı  fakat bulduğu tek şey koca bir boşluktu.

genç adam ayağının altındaki taşa bir tekme atarak etrafına deliler gibi baktı. "burada olması lazım burada olması lazım "diyerek tekrar ederken yüzünü buruşturdu. olanların birer hayal ürünü olmasında o kadar çok korkuyordu ki yaşadıkları silik bir rüya olması onun için bir işkence bile olmasına yeterliydi.

"bu siktiğimin  kapısı nerde yaşanılanlar gerçekti gerçek "diye mağaranın içinde bağıran adam sinir krizi geçiriyordu.

sevdiği adama olan özlem kalbinde koca bir mazinin yarasını hatırlatıyor onu perçinliyordu.

sırtını verdiği duvara yaşlı gözler ile bakarken kesik nefesler alıyordu. kullandığı ilaçlar yanında değildi.

hastanede iken doktor bu tür panik atak krizlerine iyi gelecekler ilaçlar vermişti. fakat genç adam bunu reddediyordu. ona deli gözler ile bakıyorlardı fakat o deli değildi. yaşadıkları her şeyin gerçek olduğunu biliyordu.

yavaşça ayağa kalkarak mağaradan çıktığında zor bela arabaya ulaşarak derin bir nefes alıp bekledi.

Bazen bana gelir, gider seni dert etmeler
Seni rüyalarımda hapsetmeler
Yıldızların hırsızları mı var?
Tutamam, tutamam, hep yeni bir gün doğar

gözlerini camdan dışarıya çevirdiğinde mağaraya bakıyordu. oradaydı biliyordu. orada başlamıştı her şey. fakat bunu nasıl kanıtlayacağına daha doğrusu onu nasıl oradan alacağını bilmiyordu.

kalbi içinde yaşattığı acıların en dipsiz kuyusuydu. sevdiği adamın bir hayal olmasından o kadar korkuyordu ki yaşadıkları, hissettiklerinin nasıl bir açıklaması olabilirdi ki asıl soru buydu.

insan bir hayali gerçek anlamda hissedebilir onunla yaşayabilir miydi?

Başka bi' evrende, en güzel hâlinle
Sen hayata karış, ben daha da biteceğim
Kırgınım kendime, üşüyorum gölgende
Henüz bilmesen de belki bir gün gideceğim

arabayı çalıştırarak askeriyeye doğru yol alan adam ormanlık alandan çıktığında kalbi ve hisleri o mağaranın içinde kalmıştı.

robert gerçekti bunu biliyordu asıl sorun onu nasıl bulacaktı. bir şekil bulmak zorundaydı. onu bulmak zorundaydı yoksa bu kalp bu zihin ile asla normal bir insan gibi yaşayamazdı.

aşk vazgeçilmez bir kusur gibidir. insanın kalbinde taht edilen hisler kusurların emareleridir. ve bu yüzden asla oradan silinmezler. 

üst düzey askeri komutanlık alanına giriş yapan genç adam komutanın onu telsisten çağırması ile nizamiyeye giren adam komutanın odasının önüne geldi. kapıyı çalarak gir emrini duyduğunda içeri girdi.

"beni emretmişsiniz komutanım "diyen araf bakışlarını komutanına çevirdiğinde odada ikisinde başka biri daha vardı.

"gel araf gel "dedi orta yaşlardaki adam. içeri adım atarak masaya on adım kala durduğunda aynı hizada yanında başka bir adam daha vardı. fakat karşısındaki komutanına baktığı için onu göremiyordu.

"elçilikten gelen bazı misafirlerimiz var. kartal operasyonu için bize yardım edecek olan rus birliklerinin komutanı işe tanış aynı konumda çalışacaksınız "dedi. araf başını sallayarak yan tarafa döndüğünde ona bakan adamın yüzüne baktı. ve o an gözleri irileşen arafın kalbinde büyük bir ritim yankılandı göğüs kafesine.

"robert "diye fısıldayan arafın sesinde  ve yüzünde şaşkınlık izleri vardı.

Başka bi' evrende, en güzel hâlinle
Sen hayata karış, ben daha da biteceğim
Kırgınım kendime, üşüyorum gölgende
Henüz bilmesen de belki bir gün gideceğim


**********************************************************************************

VE İŞTE O KARŞILAŞMA KJLJLKJLN NASIL BULDUNUZ. SİZİ ÇOK FENA BÖLÜMLER BEKLİYOR BOL YORUM YAPIP BENİ TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN GENÇLER ONA GÖRE. 

VATANIM SENSİN-BXBHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin