Yalı Çapkını (Ya Seyran Kaçsaydı?)

Uzak Durabilecek Misin?

Seyran'ı o akşam ısrar kıyamet özel şoförle göndermişlerdi öğretmenevine. Nehir onu odada bekliyordu. Uyumamıştı. Yatağında uzanarak kitap okuyordu.

Seyran yorgun bir şekilde odaya girdi.

"Selam."

"Selam. Uyumamışsın."

"Nasıl uyuyayım aşırı merak ettim seni. Çabuk anlat neler yaptın?"

"Ay dur şu üstümdekini bir çıkarayım. Diken üstünde oturdum bütün akşam. Ödüm patladı bir şey olacak diye."

"Tamam hadi acele et." dedi Nehir sabırsızca.

Seyran üstünü değiştirmiş, makyajını silip dişlerini fırçalayarak odaya girmişti. Yorgunluk ve uykusuzluktan bitkin haldeydi.

"Off nasıl yorulmuşum var ya."

"Ay Seyran ne yaptın acaba? Korhanlar taş mı taşıttı sana? Yalıda yemek yerken neden yorulmuş olabilirsin." dedi Nehir gülerek.

"Ya öyle deme. Her şeyden önce gerilmekten, kasılmaktan bir hal oldum. Kocaman görkemli bir yalı, aşırı pahalı mobilyalar, şık insanlar. Her şey ama her şey çok ihtişamlıydı."

"Hadi ya. Onu bunu boş ver de bunların playboy oğulları var ya onunla tanıştın mı?"

"O kim ya?"

"Ya bilmiyor musun sanki? Ferit Korhan var ya hani Korhanların yakışıklı çapkın oğlu."

"Ay evet tanıştım o salakla da." dedi Seyran gözlerini devirerek.

"Neden salak dedin ya çocuğa. Pişşt Seyran gerçekten göründüğü kadar yakışıklı mı?

"Ne bileyim ya. Salağın teki işte. Kendini bir halt zanneden bomboş bir tip."

"Peki öyle olsun. Etkilenmedin inandık." dedi Nehir imayla.

"Saçmalama Nehir. Kimseden etkilenecek halim mi var benim. Kendi derdime düştüm burada. Babam ta oralardan başıma birilerini sardı işte. Halis Ağa oraya yerleşmemi istiyor."

"Ne!" diye çığlık attı Nehir.

"Hşşt sussana Nehir. İnsanlar uyanacak."

"Sen ne dediğinin farkında mısın? Ben sana söylemiştim de olmaz demiştin. Bak Korhan yalısında yaşayacaksın. Allah'ım rüya gibi."

Seyran iç geçirerek yatağa attı kendini.

"Of Nehir of beni anlamıyorsun sen de. Ben ne yapacağım o insanların arasında? Yine gözler olacak üstümde. Ben buraya okuyup çalışmaya, hayatımı kurmaya gelmiştim halbuki."

"Tamam haklısın ama yapacak bir şey yok. Bu durumun tadını çıkartmaya bakacaksın."

"Başka çarem yok gibi görünüyor zaten." dedi Seyran hüzünle. Bu olanların hepsine annesi ve ablası için katlanıyordu. Korhan yalısında iyi karşılanmıştı genel olarak ama İfakat ve Ferit'in hallerinden hoşlanmamıştı. Tanımadığı insanlarla aynı evde kalmak istemiyordu.

Sonra kendi kendine düşündü. Sen her şeyin üstesinden geleceksin Seyran. Zorundasın. Çok mücadele ettin. Pes edemezsin dedi. Gözleri iyice ağırlaşmıştı. Daha fazla dayanamayıp uyudu.

O sırada Ferit barda iyice içmiş ve Seyran'ı aklından çıkaramadığını fark etmişti. Bu durumdan kurtulmak için daha da fazla içiyordu. Saat iyice geç olduğunda Abidin olaya el attı ve Ferit'i bardan çıkardı. O sırada Pelin koşa koşa peşlerinden gelmişti.

"Of Abidin abi bırak işte ben götüreyim. Bu gece bende kalsın."

"Kızım saçmalama. Halis Ağa fark etmeden götürmem lazım diyorum işte. Ben eve nasıl sokarım diyorum sen ne diyorsun."