Ik ga helpen, met alles wat ik heb.

Ziekenhuis~

liggen, ik doe mijn telefoon aan het stroom en ga tegen matthy aanliggen "truste Matt" "truste lieverd"

________________________________________________________________________________

"Ben je klaar?" Vraagt Matthy als ik binnenkom lopen, ik heb me net omgekleed en Matthy zit op de bank met zijn telefoon. Ik knik, hij loopt naar me toe. "Het komt echt helemaal goed lief" "wat nou ik heb kanker?" "Het komt goed, maak je geen druk. Het is vast een irritatie" ik zucht Matthy laat me hem aankijken met zijn wijsvinger onder mijn kin, hij drukt vervolgens een kus op mijn lippen. "Kom, we gaan" begin ik als ik mijn lippen van de zijne afhaal hij knikt en ik doe mijn schoenen aan en het is best warm dus ik doe geen jas aan, Matthy wrijft even over mijn rug als we naar buiten lopen. We stappen in Matthys auto, ik doe mijn gordel om en ik kijk uit het raam. Ik voel een hand op de binnenkant van mijn been, "ik hou van je hè? Het komt goed, ik ben bij je" ik glimlach geforceerd.

Tijdskip:

We zitten in de wachtkamer, ik pak Matthys hand. Ik zucht ik kijk naar mijn voeten "Claire van Brugge?" Ik wordt uit mijn trans geschud ik kijk op "kom lief" ik loop achter hem aan "hai" begin ik "achterste kamer" vertelt ze k knik en haak mijn arm in die van Matthy. We lopen het kamertje binnen, ik ga zitten. Ik hou Matthys hand vast. "Ik heb begrepen dat je last hebt van bloedneuzen?" Ik knik, "klopt" vertelt Matthy naast me "en je hebt blauwe plekken over je lichaam?" "Mhm ja" "heb je last van haaruitval?" Met die vraag valt een last van mijn schouders dat heb ik niet. " nee, dat niet" ze knikt een typt hysterisch op de computer, "we moeten bloedprikken, dat kan gewoon nu, hier" ik knik "mag je meelopen en op de bank gaan zitten" ik kijk naar Matthy "hij mag mee hoor" glimlacht ze, ik haal opgelucht adem hij staat op. Ik ga op de bank zitten, ze pakt een naald. "Het komt goed" ze maakt hem klaar en maakt mijn arm schoon, ik pak Matthys hand "zijn jullie een stel?" Ik kijk Matthy aan, en Matthy mij "ja. Ze is mijn vriendin" ik glimlach, "vertel! Hoe hebben jullie elkaar leren kennen?" "Ik eh ging uiteten met mijn ex, en toen zag ik hem" "en klaar" Matthy maakt mij zo verliefd dat ik pijn niet eens meer voel.. "Echt?" Ze knikt "het kan zijn dat we je bellen voor de uitslag, maar het kan ook dat we je vragen om langs te komen. De uitslag kan binnen een week binnen zijn." Ik knik ik spring van de bank. "Bedankt voor het langskomen" zegt ze "kan ik kanker hebben?" Vraag ik "eh.. dat kunnen we nog niet uitsluiten" ik knik "kom lief" ik knik en loop achter hem aan "bedankt" zegt Matthy nog. We stappen de auto in, "zie je, het komt helemaal goed" "ik ben een beetje vermoeid Matt, is dat erg?" Matthy schud zijn hoofd, "nee lief. Ik snap het."