Ik ga helpen, met alles wat ik heb.

uitslag~

Ik tik met mijn nagels op het aanrecht, piekerend kijk ik naar de klok. Ze hebben me nog steeds niet gebeld en ik word er gek van, "ugh" begin ik geïrriteerd. "Schat, ze bellen je zo wel niet zo stressen" zegt Matthy die naar me toe loopt en zijn armen om mijn middel slaat. Hij is toch thuisgebleven, mijn telefoon ligt op het aanrecht. Ik heb oprecht al 5x gecontroleerd of hij wel aan staat "of ze zijn me verge-" en ik kan mijn zin niet afmaken of mijn telefoon trilt ik kijk matthy aan en verstijf "neem op lief" ik pak mijn telefoon en klik op het groene icoon "hallo met Claire van Brugge" "hallo met Shanti van ziekenhuis langeraar" "hoi" "we vragen je langs te komen, voor de uitslag" "nee. Kan het via de telefoon?" Matthy kijkt me verbaasd aan zonder geluid "weet je dat heel zeker?" "Ja.." zeg ik na lichte twijfel "oké Claire, ga even zitten" ik ga op de barkruk zitten en matthy komt achter me staan. "Je komt een te kort aan rode bloedcellen, de witte bloed cellen nemen je lichaam over" "heb ik kanker?" "ja. Leukemie om precies te zijn" ik krijg tranen in mijn ogen "is er iets tegen te doen?" "Dat heet chemo kuren en chemotherapie. Het is een lang traject waar je in terecht komt, maar we doen er alles aan. Ik neem later contact met je op voor je eerste chemokuur" ik slik, "okay." Ik begin zachtjes met huilen "het komt goed meisje, we doen ons best" "oké... tot dan." "Fijne middag nog" en ik hang op, "en?" "Ik heb leukemie" matthy kijkt me aan. "Schat.." hij slaat zijn armen om me heen, "het komt goed.." "waarom ik?"

Ik heb iedereen een berichtje gestuurd, we gaan zo naar Utrecht. Iedereen kan ook, dus dat is mooi. Ik ben nog lang niet gewend aan het idee dat ik echt ziek ben, ik loop naar beneden en pak een pet. "Ik ben klaar" matthy staat op van de bank, "ik hou van je" ik krijg een warm gevoel van binnen "ik ook van jou" we lopen het huis uit en stappen in. We luisteren muziek, kneiter hard. Ik lach, hij lacht.
We komen aan in Utrecht en lopen nu richting de grachten, ik heb iedereen al is ontmoet natuurlijk. We lopen de trap af en zien iedereen al zitten "hey!" Ik loop naar ze toe en geef iedereen een knuffel. Ook de meiden heb ik aardig gemist, iedereen eigenlijk wel. Hihi, we gaan zitten en iedereen kletst met elkaar. Ik ga staan. "Euh mag ik even jullie aandacht?" Elk hoofdje keert naar mij om, iedereen kijkt verbaasd, "ik moet even wat tegen jullie zeggen waarvan ik vandaag de uitslag van heb gekregen" "de reden dat matthy vaak naar huis moet van werk, komt door mij. Ik heb de laatste tijd veel aandacht nodig. En als ik dit heb verteld wil ik niet dat jullie me zielig ofzo gaan vinden. Want het heeft zo moeten zijn... maar ik heb kanker, leukemie"
____________________________________

De uitslag.. ff een spoiler, er gaat niemand dood in dit verhaal. Just so y'all know 🩷