Airborne Dreams

Airborne Dreams: XII

This day is the start of the change of my life. Until now, hindi pa rin ako sanay.

***

It’s the day where we are going on a vacation with Eugenio Family.

Mabuti na lamang at inaya kami dahil kung hindi, mabuburyong lamang ako sa bahay dahil wala akong gagawin. Maigi na rin dahil nasa malayong lugar kami, dahil naging matunog talaga ako pangalan ko sa bayan.

Bumyahe kami ng 1pm at malayo-layo ito. They have a staycation house in Batangas and that’s where we’re going to stay, of course.

We’re in a one van, and Sean is the one driving it. We’re with Arsen dahil ewan ko. Dito siya sumakay, eh. The van is 7 seater but they fold the seat at the back so our luggage can fit there. We’re staying there for I don’t know, maybe a week. I’m beside Emerald but Emerald is beside the window. Si Havid naman ay nasa isang separate seat so technically, pinag gigitnaan ako nitong dalwa.

“ Did you know, after you guys left the house, lagi na kayong binabanggit ni Shea at Vavah. They always ask if kailan kayo babalik.” Kwento ni Sean.

Napangiti naman ako dahil naalala ko si Vavah bago ako umalis. Actually, gusto niya nga dito sa tabi ko but naunahan siya ni Arsen na dito ma-upo.

It's almost night at lumulubog na ang araw. We stopped for a while to eat dahil gutom na gutom na kami. Nag-drive thru na lang kami para mabilis at sa parking na lang kumain. Pataas ang daan kaya kita ko ang sunset. I took some pictures of it on my phone but Emerald took my phone and started taking photos of me. Agad naman akong nag-posing dito dahil gusto ko rin naman.

“ Let me see.” Lapit ko sa kanya.

He was smiling widely while looking at my phone. I checked the shots and it was the best.

“ Ganda mo talaga.” He said while looking at the pictures.

“ I know.” Mayabang kong sabi.

“ Ang ganda talaga nung sunset.” Pang aasar nito.

Kumunot naman ang noo ko at saka nahampas ito. Tawang tawa naman ito habang ako ay ang sama ng tingin sa kanya.

“ Just kidding, baby. You’re always beautiful, you know.” He said while hugging me on the side.

“ Stop calling me baby nga!” inis kong sabi.

“ I thought you like that. Ano ba gusto mo itawag ko sa 'yo? Lovey? Love? Babe? Bub? Mahal? My honeybunchsugarplum? My icing sa cupcake?”

“ Corny mo.” Seryoso kong sabi.

“ Say it!” ani nito.

“ Call me by my name.” tipid kong sabi.

“ Too boring.” Sabi nito.

Napataas naman ang kilay ko sa kanya.

“ So my name is boring?”

“ Huh? No, I mean- basta. I will call you whatever I want. So I’ll call baby, hehe.”

“ Kayong dalwa, ‘wag na kayo mag landian diyan. Iiwan namin kayo diyan, eh!”Sigaw ni Havid sa malayo.

Napatingin kaming dalwa sa kanila at nag hahanda na ulit silang umalis kaya naman dali dali kaming tumakbo papunta sa kanina.

“ Apaka lalande” sabi nito habang tumatarak ang mata.

Pinandilaan ko lamang siya at pumasok na sa sasakyan. Ewan ko kung malayo pa ba kami basta na lamang ako ay natulog dahil antok na antok na ako. Ang aga ko kasi natulog para ayusin ang gamit ko dahil hindi ko pa inayos nung gabi.