Ik mis mezelf, net zoals ik jou mis (Dutch)

Hoofdstuk 4

'Waar was je?' Vroeg Jessie bezorgd. Ik rolde een keer met mijn ogen en nam een slok van mijn cocktail. Ik had er ook een voor haar besteld en keek haar moeilijk aan.

'O god, die gast heeft je gezoend?' Het enige wat ik kon doen was knikken en pakte haar arm vast. Ik voelde mezelf steeds meer wankel op mijn benen staan en keek even omhoog in de spiegel.
Het plafond was laag, mijn tatoeages op mijn arm waren zichtbaar, de piercings in mijn oren en neus schitterde in het licht en ik haalde een vinger over mijn lippen. Een vrouw met een grote mond, maar met een klein hartje, zo kon je mij wel omschrijven.
Ik voelde zijn vingertoppen nog om mijn nek en ergens was dat best verwarrend. Ik moest er maar niet teveel bij nadenken, want een avond uitgaan met mannen had doorgaans niet veel betekenis.
'Ben je dronken?' Vroeg ze nieuwsgierig. Ik schudde mijn hoofd, alleen een beetje aangeschoten.
'Ik voel me juist eerder schuldig dat ik jou heb achter gelaten.' Ze schudde haar hoofd en sloeg hard op mijn arm. Ze was dronken.
'Jij bent wel dronken?' Vroeg ik met onzekerheid. Ze knikte en pakte mijn wangen vast. 'Je bent het zo waard om voor te vechten, zo'n lieve, leuke meid, die altijd klaarstaat voor anderen.' Ze drukt een kus op mijn voorhoofd.
'Ik vind je complimenten erg lief, maar kunnen we afspreken om geen lesbisch koppel te worden?' Ze moest even nadenken en knikte hevig. 'Ik val niet op vrouwen, dus maak je maar geen zorgen, sorry.' Ze liet mijn wangen los en ik nam een paar stappen afstand. Ik nam het rietje nog een keer in mijn mond om het glas leeg te drinken, en liet het plastic glas op de grond vallen.
Ergens begon ik mezelf zorgen te maken dat ze op mij viel, maar ze draaide zich snel om, om haar aandacht op een man te vestigen. Ik liet een diepe zucht en dacht aan de laatste keer dat ik een man zoende en dat was niet zo lang geleden.
Ik begon te lachen en drukte een paar vingers tegen mijn lippen. Ik moest even denken aan de zoen met de vreemde man, en het schuldgevoel gleed van mij af. Ik was eindelijk door een andere, vreemde man gezoend en het voelde als een bevrijding. Als cadeau bestelde ik nog een cocktail en keek vrolijk om mij heen. Geluk hoefde niet te zitten in een simpel bericht of gezegde, zolang het maar in jezelf zat.
Ergens deed het wel pijn dat ik wist dat ik altijd wel tweede keus was. Na een aantal keren daten, kwam ik erachter dat ik een tweede keus was die ze eigenlijk niet aan hadden willen grijpen.

Dat is de reden waarom mijn vertrouwen in mannen gezakt was naar het niveau van een paddenstoel.
'Jij bent niet dronken genoeg,' verzekerde ze mij. Ik haalde mijn schouders op en keek op mijn telefoon. 'Het lijkt mij ook niet echt meer de tijd als de cafés en clubs over twee uur sluiten.' Daar was ze het blijkbaar niet mee eens en bestelde shotjes. Ze had mij beloofd dat ik heelhuids thuis zou komen, maar ik denk dat het eerder andersom geworden is.
'Zoende hij een beetje goed?' Haar ogen glinsterde in het licht en ze keek als een kleine duivel. 'Eerlijk, ik was eigenlijk zo geschrokken dat ik er amper iets van mee heb gekregen. Hij begon over mijn ogen, mond en kreunen, niet echt iets waar ik bepaald warm van loop bij een eerste ontmoeting.' Haar gezicht trok wit weg en ze keek mij vies aan. 'Meen je dat?' Ik kon alleen maar knikken en sloeg een hand voor mijn mond. 'Ergens ook wel een lichtelijke bevrijding om door een andere man een keer gezoend te worden, dat is denk ik het enige positieve eraan.' Het was alsof mijn keel dichtgeknepen werd, toen ik hem aan de overkant van de bar zag staan. Ergens had ik gehoopt hem nooit meer tegen te komen, slechte hoop als je nog in hetzelfde café bent.
De shotjes werden voor onze neus gezet en Jessie begon te lachen als een klein kind. Volgens mij had zij een avond uit harder nodig dan ik, maar het was oké.
Zonder erbij na te denken dronk ik drie kleine glaasjes achterover, haalde de rug van mijn hand over mijn lippen en pakte mijn lippenstift erbij. Misschien had ik mezelf even moeten bekijken in de spiegel. Ik pakte Jessie bij haar arm en nam haar mee richting de wc, in de hoop dat ik niet zou schrikken. Ik had haar nodig als morele steun, voordat 'engerd' weer ineens in mijn nek stond te hijgen.
Ik wist zijn naam nog steeds niet, dus bijnaam 'engerd' klonk veel leuker. Waarom voelde deze avond alsof ik opnieuw met mes en vork moest gaan leren eten?
Jessie werkte haar make-up half wankelend bij, ik veegde uitgelopen lippenstift langs mijn lippen weg en bracht mijn haar opnieuw in model. Ergens verlangde ik naar mijn bed...
'Ben je echt zo verslagen door die zoen?' Vroeg ze ongemakkelijk. 'Je bent ineens stil geworden en wit weggetrokken. Je doet niks verkeerd, dat weet je toch.'
Ik haalde mijn schouders op en glimlachte naar mezelf in de spiegel. 'Het zou ergens heel zielig klinken als ik nu toe zou geven dat ik het eng vond, maar eigenlijk is het wel zo. Als je een lange tijd gewend bent geweest om door dezelfde persoon gezoend te worden, dingen mee te delen, voelt dat ineens wel erg apart, maar ook bevrijdend.'
Ze knikte en vond het eigenlijk niet echt prettig om eerlijk te moeten zijn, maar we zijn allemaal mensen.
'Ik herken dat ergens wel een beetje, ik was ook trots op mezelf toen ik eindelijk de moed had verzameld om een ander te zoenen, ook al was ik helemaal over hem heen. Jezelf opnieuw aan iemand bloot moeten geven, daar kreeg ik de kriebels van en nog steeds.'
Het was fijn dat ze eerlijk was en dat er een stuk herkenning was. Ik bedacht me ineens dat ik een nieuwe collega bij de afdeling erbij kreeg en daar werd ik iets positiever van.
'Ik begin een beetje misselijk te worden.' Mompelde ze. 'Zal ik water gaan halen?' Ze knikte. 'Ik wacht hier op jou, ik denk als ik nu de menigte in moet lopen dat ik over mijn nek ga.'
Ik baande mijn weg door de mensen massa en bestelde aan de bar een water. Ik had haar zo al kunnen vertellen dat die shotjes geen goed idee waren, met alles wat al door elkaar was gedronken.
Ik schrok toen ik 'engerd' in mijn ooghoek zag staan. Alsjeblieft, nu niet... Mompelde een stem in mijn hoofd. Hij maakte me echt een beetje bang, elke keer dook hij wel ergens op in een korte periode.
'Het is toch wel grappig dat we elke keer elkaar tegenkomen.' Ik werd moe van zijn probeersels. 'Voor iemand die het zo grappig vindt, ben je niet echt een gentleman. Laat me er alsjeblieft door, anders kan ik straks kots gaan ruimen.'
Ik duwde hem aan de kant en holde snel naar de wc. Ik had ineens geen spijt meer van die schop tegen zijn scheenbeen aan.
Jessie zat op haar hurken, met haar hoofd half achterover geslagen. 'Hier, drink dit op. Misschien is het beter als we gewoon naar huis gaan?' Jessie schudde hevig haar hoofd. 'Ik denk dat ik gewoon te weinig gegeten heb en teveel door elkaar gedronken. Ik wil eigenlijk nog helemaal niet naar huis.'
Ik pakte haar hand. 'Zullen we dan afspreken dat we binnenkort weer een keer uitgaan samen, maar dan gaan we nu wel naar huis, ik zorg dat je veilig thuis komt.'
Het was de eerste keer dat ik niet te dronken was om naar omgekeken te worden, weer een zielige mijlpaal.
En stiekem wilde ik 'engerd' ook achterlaten, want zijn aanwezigheid maakte het ook niet beter. Wat een bizarre avond.