Ik mis mezelf, net zoals ik jou mis (Dutch)

Hoofdstuk 24

Na een half uur rijden, parkeerde Mace zijn auto op een grote parkeerplaats. Ik herkende de plek niet, de plaats niet, het was voor mij allemaal nieuw. De lichte lucht had inmiddels plaats gemaakt voor een donkere lucht waar de maan duidelijk door te zien was. Het had iets magisch.

Mace zette de muziek uit, deed zijn gordel los en draaide zich naar mij toe. Tijdens de rit hadden we meegezongen met de muziek, vielen er af en toe stiltes, maar die mochten er ook zijn. Ik wilde niks forceren, ik liet het op mij afkomen.

'Ben je er klaar voor?' Vroeg hij, terwijl hij zacht in mijn bovenbeen kneep. Hij was losser, anders. Ik kon het niet plaatsen.

'Nu maak je mij bang, moet ik mij ergens op voorbereiden?' Hij schudde zijn hoofd. 'Ik zit je alleen maar op te jagen, maak je geen zorgen.' Ik trok een wenkbrauw op.

'Je weet wat ze zeggen hé, meisjes plagen, kusjes vragen.' Ik duwde met mijn vinger tegen zijn borst aan.

Voor hij nog aanstalten kon maken om iets te doen, sprong ik snel de auto uit. Mijn hakken zakte weg in het grind en de koude wind gierde door mijn zwarte blouse heen.
Mace kwam langs mij lopen en pakte mijn hand vast. Zijn hand was warm en klam, maar dat maakte mij niet uit. Mijn hand was precies hetzelfde.

We liepen naar de grote ingang waar allerlei lichten te zien waren, in verschillende kleuren. Het gaf een rustige, unieke sfeer.

'Ik heb je meegenomen naar een tentoonstelling over planeten, energie en spiritualiteit. Ik weet dat het een gok is, maar ik denk oprecht dat het bij je past.'

Ik sloeg een hand voor mijn mond en ik voelde een bepaalde euforie.

'Ben je serieus?' Vroeg ik vol ongeloof. Hij knikte en pakte mij vast. 'Het is misschien wat zweverig, maar ik weet zeker dat je dit leuk gaat vinden.' Ik knikte heftig en omhelsde hem. 'Ik weet zeker dat ik het leuk ga vinden, dit is de eerste keer dat ik zoiets ga zien!'

Ik liet hem los en sprong rond als een blij kind. Het leek alsof ik naar binnen rende en ik zag iemand staan met een plateau vol champagne. Gretig pakte ik een glas en keek mijn ogen uit.

Overal hingen planeten en wat ze betekende. Overal hing uitleg met welke planeten zich verbonden met het sterrenbeeld en energie. Het was iets waar ik mezelf zo in kon verdiepen, maar tegen bijna niemand durfde te vertellen. Voor veel mensen was dit onzin, maar ik wilde ergens in geloven.

Ik geloofde in het feit dat dingen gebeuren met een reden. En dat was niet alles, want ik gunde niemand slechte dingen. Het was je pad wat je bewandelde, de energie die het universum uitstraalde en wat jij daar als persoon uiteindelijk mee deed. Bleef je weglopen van je moeilijkheden of keek je ernaar en pakte ze je aan?

Ging je het diepe in? Pakte je die momenten alleen? Liet je de tranen toe? Het waren uiteindelijk allemaal tekenen vanuit je intuïtie, maar ook vanuit het universum.

'Mace, dit is oprecht geweldig.' Ik pakte zijn arm vast en nam een slok van mijn champagne. 'Vindt jij dit leuk? Veel mensen vinden hier namelijk niks aan. Ik wist niet eens dat dit bestond.'

Hij haalde zijn schouders op. 'Ik geloof dat er meer is dan alleen de aarde waar wij op leven. Ik geloof ook dat wij meedraaien op onze eigen energie en soms zijn dit soort tentoonstellingen oog-openers. Het valt bij veel mensen in het niet, daarom heb ik ook goed moeten zoeken.'

Eigenlijk wilde ik hem zoenen, nog een knuffel geven, hem bedanken voor deze leuke verassing, maar ik hield mezelf rustig.

'Dit is echt een hele andere omgeving, wauw.' Ik zag Venus, Neptunus, Jupiter, ze waren allemaal aanwezig. Zelfs kleine pluto hing aan het plafond.

'Ik weet niet eens welk sterrenbeeld jij bent?' Vroeg ik geschokt. 'Ik ben een Kreeft, zou dat passen denk je?' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik ben een Schorpioen, natuurlijk past dat. Wij zijn beiden watertekens!'

En ook al zou dat passen, waren er natuurlijk genoeg obstakels te overwinnen.

De kleine glazen champagne waren zo leeg, dus Mace ging een nieuw glas halen. Ik volgde zijn lichaam richting de ober en het viel mij nu pas op hoe aantrekkelijk hij eruit zag als hij liep. Zijn benen kwamen enorm goed uit in de zwarte broek die hij aan had en zijn donkere blouse sloot daar op aan. Ook viel het mij op dat bijna alle vrouwen naar hem keken, alsof ze het voelde dat hij daar liep. Ik kon ze geen ongelijk geven, want Mace was een bijzonder knappe man om te zien. Ik wilde dat niet inzien, want ik was alleen gefocust op irritatie.

'Volgens mij ben jij degene die hier energie uitstraalt, elke vrouw kijkt naar je.' Hij keek mij verbaast aan. 'Vindt je? Ik let daar eigenlijk niet op.' Ik knikte hevig en pakte het glas van hem aan. 'Niet dat ik erop let, maar het viel mij gewoon op.'

Hij keek mij bedenkelijk aan. 'Toch heb ik het idee dat jij soms wel een jaloers kantje kan hebben?' Ik keek hem onschuldig aan. 'Sssht.' Fluisterde ik zacht. Tja, wat moest ik zeggen? Ik beschermde graag mijn territorium.

'Haal je nu niks in je hoofd, er is geen reden om jaloers te zijn nu.' Vertelde ik hem. Hij knikte en samen liepen we verder.

Bij elke ruimte waar we doorheen liepen, waren andere kleuren en geuren aanwezig. Je kon er van alles lezen over nummers, wat ze betekende. Het was zo ontzettend breed.

Hij legde zijn hand op mijn onderrug en drukte zijn vingers in mijn blouse. Hij bracht zijn lippen richting mijn oor en zuchtte zacht.

'Het is net alsof je straalt tussen alles wat hier is.' Fluisterde hij zacht. Ik moest opletten dat ik mijn mond niet open liet vallen, want zo'n mooi compliment had ik in tijden niet meer gehad.

Ik draaide mijn hoofd, voelde mijn glimlach alsmaar breder worden en keek hem lief aan.

'Dat is het mooiste compliment wat ik in tijden heb gekregen, dank je wel.' Fluisterde ik verlegen terug. 'Dat zie ik, je ogen glinsteren alsof je verliefd bent.' Hij grijnsde en greep mij wat steviger vast. Het was alsof er even niemand om ons heen was...

'Mace, ben jij dat?' Een vrouwelijke stem haalde ons uit het moment. Snel trok ik mezelf terug van Mace en duwde zijn arm van mij af.

Er stond een blonde vrouw langs ons, die Mace glimlachend aankeek. 'Wat toevallig dat ik jou hier tegenkom! Ik wist niet dat je van zulke tentoonstellingen hield?'

Mace was zijn woorden zoek en de blonde vrouw keek mij afkeurend aan. Een benauwend gevoel bekroop mijn keel en ongemakkelijk stond ik naast hen.

'Ik ga nog een glas champagne halen.' Mompelde ik ongemakkelijk en verdween tussen de andere mensen. Waarschijnlijk hield de fijne energie die ik voelde, niet lang aan deze avond...