Ik mis mezelf, net zoals ik jou mis (Dutch)

Hoofdstuk 7

Tijdens de meeting had ik tegenover Mace plaats genomen, omdat er geen andere plek meer beschikbaar was. Ik was rustiger geworden en had besloten hem geen aandacht meer te geven. Mace is een 'engerd' die toevallig mijn collega geworden was. Wat er gebeurt was tussen ons was iets eenmaligs en ik had mij te veel mee laten slepen door mijn gedachten. Het was meer de frustratie waarom ik zo getest moest worden en weer achterna werd gezeten door een creep, in het leven en in mijn gedachten. Hoe onnozel is het om te vragen of je een zoen kon krijgen van een vrouw, ik had uiteindelijk geen toestemming gegeven. Ik schoof het af op de alcohol en wilde er niet meer over nadenken.

Mace kreeg een warm welkom van iedereen tijdens het begin van de meeting, nam een voorstel moment en tot mijn verbazing had ik gelijk. De stakker is dertig.

Waarschijnlijk was het ook mijn eigen frustratie die ik niet uit de weg kon gaan, dat maakte het nog erger. Jessie had mij gewoon niet moeten duwen, dan was dit allemaal nooit gebeurt.

'Lucy, ook aan jou dank dat jij Mace zo goed op weg wilt helpen.' Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Willem. Dit was het eerste bedrijf wat ik ooit had meegemaakt, die oog hadden voor hun personeel. Dat maakte het werk ook een stuk leuker.

'Ja, dank je wel Lucy.' De geniepigheid was in Mace zijn stem te horen en het leek erop alsof hij een knipoog gaf. We namen de taken door, cijfers en eventuele problemen. Er was nooit echt iets bijzonders, maar even bij elkaar komen was wel belangrijk.

Naar een goed uur vond Willem het wel genoeg en vroeg iedereen vriendelijk om weer aan het werk te gaan. Ik trok mijn kin op en liep terug naar mijn laptop. Mijn hakken weerkaatste tegen de vloer en het geluid galmde door de gang. Het was net alsof ineens alles op begon te vallen.

Het duurde even voordat Mace ook plaats had genomen achter zijn bureau en hij deed zijn mond open om iets te gaan zeggen.

'Dus je werkt normaal parttime?' Ik knikte. 'Dat klopt, alleen de oud collega die hier voor jou werkte, had ontslag genomen waardoor ik alle taken op mij heb genomen. Nu ben jij in de plaats gekomen en kan ik van de opgebouwde dagen vrij pakken.'
Hij knikte instemmend. 'Goed voor elkaar hoor.' Ik keek hem verrast aan. 'Dat zeer zeker, het is fijn om hier te mogen werken. Ze hebben oog voor hun personeel en proberen altijd mee te denken, dat is veel waard.'

'Heb je een vriend?' Zijn vraag had ik ergens wel verwacht, maar niet zo snel. 'Nee en als ik een vriend had gehad, had ik nog geen woord met jou gewisseld.'

'Dus jij bent een loyaal persoon?' Ik keek hem raar aan. 'Voor iemand die walgt van vreemdgaande mensen, ben ik loyaal ja. Ik snap niet wat je bezielt om vreemd te gaan. Als je niet gelukkig bent, stap er dan uit. Zo simpel kan het zijn. Je eigen lust voorop zetten en de ander laten verzwelgen in pijn en onzekerheid is zo vies.'

Hij knikte instemmend. 'Zo denk ik er ook over, je slaat de spijker op zijn kop.' Ik gaf mezelf een schouderklopje. 'Dus ik neem dan aan dat jij ook geen blondine thuis op de bank hebt zitten wachten als je klaar bent met werken?'

Hij schudde hevig zijn hoofd. 'De enige die thuis op mij zit te wachten is mijn trouwe viervoeter Max, meer niet.'

Nadat hij dat had gezegd, trok hij een wenkbrauw op. 'Hoezo denk jij dat ik op blondines val? Maak jij vaak aannames?' Ik zuchtte diep.

'Het is een beeld waarin ik iemand schets, wil niet zeggen dat het waar is.' Ik probeerde er mezelf onderuit te praten.

'Wie weet val ik wel op rood geverfde haren, dat is voor jou een vraag, voor mij een weet.' Ik trok een vies gezicht. 'Ik denk dat ik het niet wil weten.' Zei ik tegen hem, terwijl ik door mijn rood geverfde lokken ging.

'Wie weet val ik wel op mannen?' Hij zei dat met een serieuze ondertoon, dat ik er blij en bang tegelijk van werd.

'Alsjeblieft, doe me dit niet aan. Had mij dan niet gezoend, dit wordt raar.' Hij begon te lachen. 'Nee joh, doe normaal. Mijn hart gaat sneller kloppen van vrouwen, niet van mannen.'

Ik wilde eigenlijk een vunzige opmerking maken, maar ik slikte hem in. Het zou hem pesten, maar veel regels overschrijden. Ik begon het te zien als een spel en ik was goed in spellen spelen.
'Mace en Max, ergens klinkt het wel schattig.' Mijn muis vloog over mijn beeldscherm en ik druk op printen, eindelijk afleiding.
'Heb jij huisdieren?' Ik schudde mijn hoofd. 'Nog niet, maar ik wil heel graag een poes adopteren, daar ben ik voor rond aan het kijken. Het zou toch leuk zijn als je thuis komt en kopjes mag ontvangen.' De printer begon met printen en snel liep ik ernaar toe. 'Zo te horen houd je ook van dieren, dat is een goede eigenschap.'
'Heb je nog ergens hulp bij nodig?' Ik wilde het hele 'geïnteresseerde' even langs me laten vallen. 'Ja, zou jij even mee willen kijken hoe ik dit het beste kan formuleren? Heb jij eventueel een voorbeeld?' Hij hield zijn laptop omhoog en ik knikte. 'Kom zo maar even meekijken op mijn laptop, het is heel makkelijk.'
Nadat alles geprint was, liep ik terug naar mijn bureau. Snel keek ik een keer op mijn telefoon en zag wat gemiste berichten van Jessie, ze zal zich vast afvragen hoe het hier is.
Ik nam plaats en Mace stond op, ineens viel het me op dat hij heel groot was. Ik schatte hem zo rond de 1.90 meter, ook dat was ergens angstaanjagend.

Hij zette een hand op het bureau, om half over mij heen te hangen. Zijn parfum dwarrelde door de lucht en bereikte mijn neusgaten. Ik voelde mezelf een beetje bevriezen toen zijn borstkas tegen mijn schouder leunde.
'Ik uh, ik laat het je zien.' Met trillende vingers drukte ik op de muisknop en bekeek ons in het spiegelbeeld van mijn scherm. Zijn neus zat zowat in mijn haren gedrukt, van wat ik kon zien. Waarom was hij zo intimiderend?
Ik liet hem een voorbeeld zien, hoe je het aan kon passen en eventueel een nieuw document bij kon voegen. Hij zei niks. Op dit moment kwam het besef dat ik mijn adem in aan het houden was en rood aanliep.
'Is het zo duidelijk?' Het kwam er half piepend uit en hij ging recht staan. Ik ademde uit, sloeg mijn armen over elkaar heen en keek hem met samengeknepen ogen aan.
'Ben jij iemand die van vanille houdt?' Ik trok een wenkbrauw op. 'Je ruikt naar vanille, iets romigs.' Ik haalde mijn schouders op. 'Ik koop gewoon wat ik lekker vind ruiken, niet heel specifiek vanille. Is dat waar jij je mee bezig hebt gehouden?'
Hij bekeek mij van top tot teen, zonder schaamte. Ik kneep mijn armen nog harder samen om mezelf meer te bedekken. 'Moet ik je blind maken?'
Hij gooide zijn handen in de lucht, alsof hij zich over wilde geven. 'Jij bent degene die zei dat het handig is om te weten hoe je collega eruit ziet, nu nam ik mijn moment. Je hoeft je overigens niet zo te bedekken hoor, dat is nergens voor nodig.'
Dit begon uit de hand te lopen. 'Ben jij van plan om onder mijn huid te kruipen? Want je bent aardig op weg om op mijn zenuwen te zitten.' Gast, je werkt hier nog geen dag. Uitslover.
Voordat ik nog wat extra's kon zeggen, hoorde ik een melding binnen komen op mijn laptop. Meteen was mijn focus op mijn laptop gericht en kwam er een e-mail voorbij.
Fijn, een personeelsfeest. Ergens had ik het kunnen weten, want Jessie had er nog wel iets over gezegd. Het zou zo'n typisch feest zijn waarin te veel wijn werd gedronken en collega's in plantenbakken gingen pissen, maar dat was mijn verbeelding.
'Och, wat een leuk nieuws op mijn eerste werkdag. Zo kan ik iedereen een beetje beter leren kennen.' Ik stak mijn duim naar hem op en opende mijn agenda om in te voeren. Diep van binnen was ik blij dat ik Jessie steeds beter ging leren kennen, want alleen met Mace overleven in dit gebouw zou waarschijnlijk op een ramp uitlopen.