Ik mis mezelf, net zoals ik jou mis (Dutch)

Hoofdstuk 17

'Dank je wel voor het onwijs lekkere eten, de moeite die je hebt gedaan en je begrip, dat waardeer ik enorm.' Ik stond te rillen buiten op zijn balkon en wreef even over mijn armen. Hij overhandigde mij een aansteker en bibberend probeerde ik hem aan te steken.

'Ik kan jou beter bedanken! Ik heb in tijden niet meer zulke fijne gesprekken gehad met een persoon. De meeste mensen zijn deze tijd erg oppervlakkig en daar heb ik niet zo veel mee. Toen je zei dat je van diepgaande gesprekken hield, wist ik natuurlijk nog niet helemaal wat ik kon verwachten. Het is echt fijn om iemand ontmoet te hebben die ook niet van oppervlakkigheid houdt.'

Inmiddels waren er al een paar uur verstreken, was de zon onder gegaan en kwam er een gure wind opzetten. Het weer was wisselvalliger dan normaal en ik had mezelf er niet helemaal op gekleed. Mace zag dat ik bibberde en sloeg zijn arm om mijn middel heen. 'Moet ik binnen een deken halen?' Ik schudde mijn hoofd. 'Snel op roken en dan ben ik zo weer binnen.' Lachte ik.

Zijn hand lag op mijn rib en zacht streelde hij met zijn vingers over de stof van mijn jurk. Ik verstijfde een beetje onder zijn aanraking, maar het was niet onprettig. Ik was het juist niet meer gewend.

Hij wist inmiddels dat mijn lievelingskleuren paars en bordeaux rood waren, dat je mij wakker mocht maken voor Mc Donalds en Grieks eten. Mijn muzieksmaak liep erg uiteen, maar ik kon mij ook het meest vinden in muziek van een aantal jaren terug, net zoals Mace.

'Je ziet er trouwens echt mooi uit, dat wilde ik nog zeggen, maar iedere keer kwamen we op een ander onderwerp uit. Ik ben blij dat jij je iets minder bedekt hebt, al was die jurk die je aan had tijdens het personeelsfeest ook super.'

Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en nam een hijs van mijn sigaret. Mace deed hetzelfde en legde zijn hoofd op de mijne. Het was net alsof werk geen rol speelde en wij elkaar na het uitgaan niet los konden laten.

'Dank je wel. Ik ben blij dat ik een Mace zie die minder gespannen is, super goede kookkunsten heeft en oprecht geïnteresseerd is. Oh ja, je ziet er ook super uit.'

Ik durfde mijn hoofd niet op te tillen om hem aan te kijken, want ik was bang voor wat er zou gebeuren. Deze avond voelde als een echte 'eerste' date, terwijl dat eigenlijk niet eens zo was. Ik wist eigenlijk helemaal niet wat hij van mij wilde, naast alleen zijn goede, geïnteresseerde gedrag laten zien. Wat hem goed lukte.

Ik drukte mijn sigaret uit in de asbak en dronk het glas wijn leeg. Mijn harde grenzen werden eindelijk een dun gevormde lijn, waarin ik mij beter kon bevinden.

'Zal ik een glas whisky inschenken? Dan zoek ik een paar nummers uit, om te kijken of jij ze ook kent?' Dit was de verlossende vraag waar ik op zat te wachten. 'Dat lijkt mij geweldig.' Ik vond whisky eigenlijk helemaal niet zo lekker, maar met nippen kwam ik erg ver.

Mace had voordat ik kwam al kaarsen aangestoken. Hij zette de radio uit en vol interesse ging ik op zijn bank zitten. Nu pas zag ik dat er veel foto's aan zijn muur hingen. Waarschijnlijk veel foto's van vroeger, met zijn ouders, zijn zus en broer. Er hingen ook foto's van meerdere dieren en alle foto's die ik zag, gaf mij het teken dat hij ook een hart had vol liefde. Mijn muren zagen er thuis ook zo uit.

Hij kwam aangelopen met twee whisky glazen. De afwas stond nog opgestapeld in de keuken en ik had hem aangeboden om hem te helpen. Hij liet voor vanavond even de boel de boel.

'Ik heb ondertussen een paar muzieknummers gevonden en jij mag raden wie het is of zijn.' Ik ging in kleermakerszit tegenover hem zitten en keek hem vol bewondering aan.

Hij zette een nummer op en binnen een paar seconden stak ik mijn vinger op. 'I Don't Want to Talk About It!' Blij klapte ik in mijn hand en sloeg ik plagerig op zijn arm. Hij trok een wenkbrauw omhoog. 'Dit zal vast geluk zijn, ik zal skippen naar het volgende nummer.' Hij kon het eigenlijk niet geloven.