Ik mis mezelf, net zoals ik jou mis (Dutch)

Hoofdstuk 28

Half aangeschoten zaten ik en Jessie tegenover elkaar. Er stond een lege fles wijn op tafel en de tweede was inmiddels ook bijna leeg. Eigenlijk was dit niet de bedoeling, want het was een zondagmiddag, die koud en kil aanvoelde.

Door alle verhalen van Mace en Gavin die we mee hadden gemaakt, hadden we besloten om er een borrelzondagmiddag van te maken. Soms mochten de teugeltjes wat losser.

'Eindstand zijn er bijna twee flessen leeg en hebben we het nog niet over onze wandelende piemels gehad.' Typisch een opmerking voor Jessie, al had ik hem zelf ook maar al te graag gemaakt. Ik schonk onze glazen bij, want de grenzen over 'de wandelende piemels' vervaagde nu pas.

'Wat zal ik ervan zeggen? Ik heb nog nooit zo'n leuke date gehad.' Glimlachte ik. Jessie opende geschokt haar mond, ze wist niet wat ze hoorde. 'Pardon?'

Ik legde uit waar we naartoe waren geweest, dat we Mace zijn ex tegen waren gekomen, dat mijn borsten waren afgelikt en dat hij op seksueel gebied nogal een ruige was.

'Dus je hebt een bos bloemen gekregen, je hebt ongelimiteerd champagne kunnen drinken, jullie hebben elkaar beter leren kennen en je bent aan je borsten gelikt? Wat doe ik verkeerd?' Ik moest mijn lach inhouden.

'Ik ben simpel gevingerd op de bank, hij was nou niet bepaald gastvrij. Zoals ik al zei, nooit focussen op een man. Dat werkt voor mij simpelweg gewoon niet.'

Eindstand was het verhaal dat hij iets casuals zocht en geen vaste relatie. Jessie probeerde het toch, maar werd gisterenavond toch met haar neus op de feiten gedrukt.

'Slecht vingerwerk, vond ik. Voor iemand die nogal wat seksuele ervaring had, vraag ik mij af waarom nog geen een vrouw hem heeft aangesproken op zijn kromme vingers.'

We proestte het samen uit en namen een blokje kaas. Jessie prikte overal doorheen, ze was te slim geworden voor mannen. Toch waren we op hetzelfde level, op zoek naar veiligheid, geborgenheid, met de angst dat nooit binnen een relatie te vinden. Een stukje in jezelf missen, zou er altijd voor zorgen dat je bij de ander ook iets miste.

'Dus je hebt zijn broek niet uitgetrokken?' Vroeg ze nieuwsgierig. 'Nee, Jes. Ik wist als ik dat zou doen, dat het einde helemaal zoek was. Ik had mezelf niet goed voorbereid, al was het wel een paar keer die avond door mijn hoofd gegaan, seks met hem. Ik wilde de spanning nog wat verder opbouwen.'

Iets wat ik dan wel jammer vond, was dat ik vandaag nog niks van hem had vernomen. Ik had alleen 'ik ben veilig thuis, dank je wel voor alles' berichtje gekregen, maar daar hield het bij op. Er kwam geen goedemorgen, er kwam geen foto van Max, er kwam niks. Ik dankte iets boven mij op blote knieën dat ik niet verder was gegaan dan alleen een bh uit laten trekken, want anders was ik nogal teleurgesteld geweest. Zowel in mezelf, als in hem.

Ik wist dat ik zelf ook iets kon sturen, maar ik durfde het niet. Misschien durfde hij het ook wel niet, om niet al te snel te gaan. Ik wist niet wat ik ervan moest vinden, ik kon alleen maar denken aan zijn gezicht tussen mijn borsten en hoe mijn lichaam op springen stond.

'Dat vind ik wel netjes van je en het is goed dat jij jezelf in bescherming neemt. Voor je het weet zit je net zoals ik hier half dronken, kaas naar binnen te werken en je af te vragen waarom mannen zo raar zijn.'

Ik opende mijn armen om haar een knuffel te geven. Dit soort momenten brak de mens, brak het zelfvertrouwen. Ook al wist je ergens wel beter, je bleef proberen. Je bleef proberen om toch het goede in de mens te zien, om je grenzen beetje bij beetje te verleggen. Eindstand was gelukkig zijn met jezelf wat op nummer een hoorde te staan en dan kwam die ene 'op het witte paard' wel langs, of in onze woorden 'op zijn doorgezakte ezel'.

'Ik vind het heerlijk dat we kunnen kibbelen als een stel tieners die nog niet alle vlakken op het leven hebben ontdekt, terwijl wij dondersgoed weten hoe snel we iemand de rug toe zouden moeten keren.' Mompelde Jessie.

Ik was het met haar eens, het hield ons jong. Ik was voordat ze aangeschoten was meer te weten gekomen over haar familie, waar ze in het dagelijks leven nog meer tegen aan liep en wat haar grootste wens nou op dit moment zou zijn. 'Een stabiele relatie' had ze tegen mij gezegd, maar we wisten allebei dat het op deze manier niet zou gaan lukken. Ook niet als ze met vijf mannen tegelijk zou praten.

'Wil je Mace echt neuken?' Ik schrok van haar abrupte vraag en schoot overeind. Ik haalde snel mijn schouders op en nam een slok wijn. 'Ik weet dat je twijfels hebt, maar ik weet ook dat er iets van binnen borrelt om hem beter te leren kennen.' Jessie had gelijk.

'Of ik het wil? Ik ben een vrouw van vlees en bloed. Ik denk dat wij qua seksuele verlangens goed bij elkaar zouden passen. Of het slim is? Dat betwijfel ik. Ik weet eigenlijk niet zo goed waar ik mee bezig ben, als alleen go with the flow.'

Jessie knikte alleen maar. 'Ik heb vandaag ook niks van hem gehoord en ik weet dat ik zelf ook een bericht kan sturen. Alleen dan razen er allerlei gedachtes door mijn hoofd waarom ik het niet zou moeten doen en die overheersen dan.'

Was het niet te snel? Eigenlijk verdiende hij dat wel na het verzinnen van zo'n leuke date. Misschien dacht hij dat ik uit was op seks, maar ik had gister duidelijk gemaakt dat het niet daarom draaide. Misschien zat hij nu wel gezellig met z'n familie aan de eettafel, terwijl ik hier mezelf zat te bezatten op de bank samen met Jessie.

Ik wilde zo graag meer diepgang creëren, voordat ik mijn broek op de grond zou gooien. Hoe zou het deze week verder verlopen op het werk?

Ik had de prachtige rozen inmiddels in een vaas gezet en stonden op de eettafel. Ergens voelde ik mij gevleid, aan de andere kant wist ik niet goed wat ik ermee moest. Het was zo'n verandering qua gedrag, dat ik het gevoel had dat ook dat elk moment in kon storten. Ik was soms een doemscenario denker, helaas.

'Je ziet hem deze week op je werk, dat is wat een grote rol blijft spelen. Jullie zetten allebei je baan op het spel, daar kunnen we eerlijk over zijn. Hadden jullie nou op andere afdelingen gewerkt, was het alsnog slecht, maar dan zitten jullie niet tussen 4 muren.'

Jessie had gelijk, werk speelde nog steeds een rol. De professionele houding die wij moesten hebben, moest niet vervagen door dit contact. De grenzen die al meerdere malen op waren gezocht, gingen al te ver. Ik hoopte dat Mace zich dat ook zou beseffen. Het was beter dat hij niks stuurde en ik ook niet. We hadden duidelijk afgesproken om te zien waar het toe zou gaan leiden. Als ik te ongelukkig was in ons contact, kon ik er gewoon uitstappen. Dat idee deed mij goed.