🐍Chapter 110
ဇဝေဇဝါဖြစ်နေသော ယင်ရှောင်ရှောင်းသည် နေ့ခင်းဘက် နောက်ကျနေပြီဟု တွေးလိုက်သည်။ ယင်ရှောင်ရှောင်းကို မော့လောင်တက စိုးရိမ်သဖြင့် သူ့ကို စစ်ဆေးခဲ့သည်။ ယင်ရှောင်ရှောင်း နိုးလာသည်ကို သူမြင်လိုက်သည်နှင့် တစ်ပြိုင်နက် မော့လောင်တ၏ စိုးရိမ်မှုများက သက်သာသွားခဲ့သည်။ ယင်ရှောင်ရှောင်း အပေါ် အနည်းငယ် အပြစ်ရှိသလို ခံစားရပြီးမေးလိုက်သည်။
"ရှောင်ရှောင်း.. မင်း အဆင်မပြေတဲ့ နေရာရှိလား.."
ယင်ရှောင်ရှောင်းသည် ခက်ခက်ခဲခဲဖြင့် သူ့ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းကို အကြိမ်အနည်းငယ် လိမ်လိုက်သည်။
“အို၊ အရမ်းနာတယ်...”
အထူးသဖြင့် ထိုနေရာက နာကျင်နေသည်။
"ဒါပေမယ့် ရိုးရိုးသားသားပြောရရင်..."
ယင်ရှောင်ရှောင်း က ရုတ်ရုတ်သဲသဲ ဖြစ်ခဲ့သောညကို ပြန်တွေးရင်း ခေါင်းကို ငုံ့လိုက်သည်။
"မနေ့ညက တကယ်ကို ကောင်းတယ်..."
မော့လောင်တ: “….”
ယင်ရှောင်ရှောင်း: "တဟေးတန်... ကျွန်တော် ပျားရည်စားချင်တယ်..."
“တခြားဟာပြော..”
မော့လောင်တ သည် အနည်းငယ် ဆိုင်းတွမှုမရှိပဲ ငြင်းဆန်ခဲ့သည်။
“ပျားရည်ကို ထပ်စားရင် သွားကိုက်လိမ့်မယ်... ဒီတစ်ခါ သွားတစ်ချောင်းထပ်ဆွဲနုတ်ရရင် နောက်တစ်ချောင်းက သေချာပေါက် ပြန်ပေါက်မှာမဟုတ်ဘူး...”
ယင်ရှောင်ရှောင်းက နှုတ်ခမ်းစူလိုက်သည်။
"နေ့တိုင်းမစားပါဘူး... အချိန်တိုင်းပဲ စားချင်တာ.. ဒီ ရှောင်ရှောင်းရဲ့ တောင်းဆိုချက်ကို မင်းက သဘောမတူဘူးလို့ ဆိုလိုတာလား..."
မော့လောင်တသည် ယင်ရှောင်ရှောင်း၏ စိတ်ပျက်အားငယ်နေသော အမူအရာကို ကြည့်ကာ တုံ့ဆိုင်းသွားသည်။
ဟုတ်တယ်.. နည်းနည်းစားတာကတော့ ပြဿနာမဖြစ်လောက်ပါဘူး...
"သွား... သွား... ကျွန်တော် ပျားရည် စားချင်တယ်..."
YOU ARE READING
[COMPLETED] သင်္ချိုင်းဟောင်းမှမြွေမိသားစု(ဘာသာပြန်)
Romancestory title လေးကို Description မှာထည့်ပေးထားမယ် တစ်ပတ် သုံးပိုင်း တင်ပေးပါမယ်နော် ဖတ်ပေးကြပါဦး???????? all credit to original author & e translator