[COMPLETED] သင်္ချိုင်းဟောင်းမှမြွေမိသားစု(ဘာသာပြန်)

Chapter 122🐍

🐍Chapter 122

အချိန်များ တရွေ့ရွေ့ ကုန်ဆုံးသွားသလို နွေဦးမှသည် ဆောင်းသို့ ပြောင်းခဲ့ပြန်သည်။ မြွေပေါက်လေးများ၏ ကြီးထွားမှုနှုန်းက ယင်ရှောင်ရှောင်း ထင်ထားသည်ထက်ပင် ကျော်လွန်နေသည်။ ငါးနှစ်အတွင်း မြွေပေါက်လေးများက တစ်မီတာကျော် အရှည်ရှိနေပြီ ဖြစ်သည်။ ပုံမှန်အားဖြင့် သူတို့၏ ခန္ဓာကိုယ်မှာ ယင်ရှောင်ရှောင်းနှင့် မော့လောင်တတို့အား မယှဥ်နိုင်သေးသော်လည်း ယခင်ကထက် ပိုပြီး ထုထည်ကြီးမားလာသည်။ ကိုးကောင်မြောက်လေးမှာမူ သူ့ကြီးထွားမှုနှုန်းက ယင်ရှောင်ရှောင်းကို ဆွံ့အသွားစေသည်။ ဒီလောက် ထွားကျိုင်းလာဖို့ အဲဒီကလေး ဘာတွေစားမှန်း သူတကယ်မသိပေ။ အခြားမြွေပေါက်ငယ်များနှင့် ယှဥ်လျှင် သူ့ကြီးထွားမှုနှုန်းက အလွန်မြန်ဆန်နေခြင်း ဖြစ်သည်။

မနက်စောစောစီးစီး ယင်ရှောင်ရှောင်း အိပ်ရာမှ နိုးလာပြီး အသိလည်လာသောအခါ ဂူပတ်ပတ်လည်ကို ကြည့်လိုက်မိသည်။ မော့လောင်တကိုတော့ ဘယ်နေရာမှာမှ မမြင်မိချေ။

ယင်ရှောင်ရှောင်း၏ အတော်အသင့် ကောင်းမွန်နေသော စိတ်အခြေအနေလေးမှာ လုံးလုံး ပျက်စီးသွားရတော့သည်။ ဒီလောက်ဆိုရင် တော်လောက်ပြီ! ယင်ရှောင်ရှောင်း စိတ်ထဲတွင် ခါးခါးသီးသီး တွေးလိုက်မိသည်။ အစပိုင်းမြွေ ပေါက်လေးများ ငယ်ရွယ်စဥ်အချိန်က သားကောင်များကို ဖမ်းပြီးရှာကျွေးရန် တဟေးတန်အတွက် လွယ်ကူခဲ့သည်။ သို့သော် ထိုမြွေငယ်များ တဖြေးဖြေး ကြီးလာသည်နှင့် သူတို့ကို ကျွေးရမည့် အစာပမာဏသည်လည်း ကြီးလာခဲ့သည်။ ထို့ကြောင့် တစ်နေ့မှာ အားအားယားယားနေလိုက် နောက်တစ်နေ့မှာ အသေအကျေ ပင်ပန်းပြီး အစာထွက်ရှာလိုက် မဖြစ်ရလေအောင် တဟေးတန်က မြွေငယ်များ၏ အစားစားချိန်ကို ပြောင်းလဲပြီး သူကိုယ်တိုင် နေ့တိုင်း အမဲလိုက်ထွက်ခဲ့သည်။ မြွေငယ်များ ဗိုက်ပြည့်ရလေအောင် နေ့တိုင်းဆိုသလို နေ့တစ်ဝက်လုံးလုံး အစာရှာထွက်သည်။ ထိုသို့နှင့် သူနှင့် တဟေးတန် နှစ်ကောင်တည်း တစ်နေကုန် အတူရှိရသည့် နေ့ရက်များ မရှိတော့သည်မှာ ကြာလှပြီဖြစ်သည်။