A/N: Super busy ang author. Please support my entry, 'The 22nd'. Naka-post na rin sa account ko. A critique/comment in that story means a lot. Please and thank you.
- Kyrian18
***
Chapter 23: Diara's Confusions
"If there is one chance that you will pick a life that you want to live for a longer period of time, what will you chose? Pipiliin mo ba ang kasalukuyang mong buhay bilang si Diara Vena? O mas pipiliin mo ang katauhan ni Snow White?"Iyon ang katanungan na huling nasambit ni Ivan sa kaniya, bago man nagkaroon ng singit sa kanilang usapan, nang magpakita ang ang kaniyang dalawang kaibigan. Na-stuck siya doon at hanggang ngayon, parang boomerang ang tanong ni Ivan sa kaniya na kay hirap yatang sagutin. Maybe because, not even once she dares herself to ask that kind of question. At ngayon lang niya naisip na ang hirap pala n'on sagutin. Parang napakunot lalo ang kaniyang noo habang inaalala ang tanong na 'yon. Paano ba 'yon sasagutin? Paano nga ba?
"Are you okay?" Ivan asks her.
He seems not fine as well. Para din itong nawala sa mood. I guess they are both feeling the same way in their different reasonings.
Isang tipid lang na ngiti ang kaniyang itinugon para dito. Wala na sila sa simple at tahimik na bahay nito kundi sa isang lugar na matao, maingay, at punong-puno pa. Diara loathes this kind of place. Kahit kailan ay hinding-hindi niya magugutuhan ang lugar na kagaya nito.
Ang Mall.
Tatlong oras na rin ang nagdaan pagkatapos ng eksena sa may kusina nila Ivan. Hindi niya alam ang eksaktong layo ng lugar na ito sa mismong isla na 'yon, pero nakarating sila sa mall na wala man lang kahirap-hirap. And now, she is outside that island, with Ivan and these two girls – his two bestfriends. For the first time, nakita rin niya ang isa pa nitong kaibigan na tinatawag nilang Jewel.
At katulad kay Claire, halata sa mga titig nito ang pagkadisgusto sa kaniya. O marahil, hindi lang talaga sila sanay na may kasamang ibang babae si Ivan. Lahat ay wala man lang nagkusang magsalita. It feels a bit awkward. Nakakabingi ang katahimikan nilang apat, lalong-lalo na nang lumapit si Claire sa kusina kanina para sabihing hinahanap na siya ng kaniyang Kuya Nathan.
"Diara, are you listening to me?"
"I'm okay," she lies, nakatuon ang atensiyon sa dalawang babae. Claire dresses in blue jeans while jewel wears long black skirt. Ayaw niyang mapansin ni Ivan na nagsisinungaling siya. Mabilis lang talagang makapagsinungaling kapag iyan ang isasagot. She's not okay. How can she be? She'll be meeting her big brother after what happen to Jayven. Ano na lang ang sasabihin niya? Ano na lang ang gagawin ng kuya niya?
She is definitely not okay.
"Are you sure?"
She's holding her cold hands, pretending to be calm. "Of course, I am okay."
But the truth is, she's so scared.
Hindi sumagot si Ivan sa kaniya. She knows. She can feel it. Hindi rin ito naniniwalang okay siya, pero hindi rin naman nagtanong pa ulit o nag-complain sa sagot niya. He is just there, walking beside her. At ang dalawang kaibigan nito ay nasa kanilang harapan, naglalakad, palinga-linga na para bang may hinahanap.
Noong una, ayaw niyang makita ang kapatid niya. Pero, nadala na lang siya sa pakiusap ni Ivan. Hindi pa siya handa sa maaaring mangyari. Natatakot siya sa maaaring reaksiyon ng kuya niya. At higit sa lahat, hindi alam ni Diara kung kaya ba niyang pagkatiwalaan ang Kuya Nathan niya. This will be one hell of a meet-up.
"You have to do this," bulong ni Ivan sa kaniya habang naglalakad silang apat sa third floor, sumasakay na sila ng scalator papuntang fourth floor. Mas pinili niyang magpakita sa mataong lugar para maiwasan ang mga bagay na nakakatakot harapin. She discerns. Walang duda, galit na galit ang Kuya Nathan niya sa kaniya. Pero kailangan din niyang isipin na dapat hindi sila gagawa ng eksena sa mga mataong lugar, kagaya nito.
BINABASA MO ANG
ADK V: Dark Kismet (✔️)
FantasyIf only she can be with him as if the world are theirs, if only she can give him a smile like they usually has given to him, and if only she can hold him like a lover in nothingness and death. But everything fades like a hopeless miracle, because th...