Promise you won't // bankzitters

1.3 de andere

Sam Pov:

Als we bij de bus aankomen zie ik de twee andere jongens kijken. Ze lijken op de beschrijving, maar ik ken één naam die van Robbie. Hij had me net uitgelegd wie wie was, maar ik ben het allang weer vergeten. Het was weer mislukt. Als ik op kijk zie ik dat ze mij aandachtig aankijken ze scannen me met hun ogen. Kun ze niet stoppen ofzo die vond ik helemaal niet fijn het tegenovergestelde juist. Bij de bus aangekomen stelt de ginger zichzelf voor "Koen" zegt hij. Dat was het hij was Koen en de andere was Milo dacht ik. Daarmee belde Rob net ik kon het nog net horen. Koen kijkt mij aan en snel zeg ik "Mijn naam is Sam". "Yo ik ben Milo zegt de andere jongen". Ik kijk Rob aan met vragende ogen. Het was al laat en hij had gezegd dat ik wel kon blijven slapen bij hun dan zochten we morgen alles uit. We stappen de auto in en Rob zegt "ga maar voorin zitten hoor ik rij wel".

Het was tegen tienen als we bij een huis aan komen. Ik schat die van hun. Ik had ze onderweg opgezocht het waren de bankzitters. Inmiddels was mijn telefoon bijna leeg. De jongens hadden nog wat gekletst, maar ik had me amper gemengd. Rob bleef me steeds aankijken of het wel goed ging. Ik slaap bij Robbie op een lucht bed. Ik wilde niet alleen liggen. Het is inmiddels half elf ik lig wakker naar het plafond te staren als Robbie binnen komt lopen. Hij gaat ook naar bed. Als hij ligt durf ik het te zeggen. "Robbie .... Het.... Het kan zijn dat ik een nachtmerrie krijg of een paniekaanval tijdens mijn slaap. Je kunt niets doen als het te lang doorgaat moet je me wakker maken, maar dat schat ik niet". Hij kijkt mij verbaasd aan en dan zegt hij "oké ik snap het zal ik doen. Mag ik ook iets anders vragen". "Ja tuurlijk" zegt ik. Hij vraagt het "wat was de reden dat je daar stond? Was het je vader?" Ik knik. Hij vraagt of ik het zou willen uitleggen zodat hij mij kan helpen. "Het begon toen mijn moeder dood ging" begon ik. Hij luisterd aandachtig en onderbreekt me niet. Hij laat mij rustig uitpraten.

"Mijn vader ging te veel drinken ik was nog maar acht toen, maar ik had direct door dat dit fout was. Ik deed alles was, koken en het huishouden toen ik net tien was. Ik zorgde ook voor mijn oudere broer hij is vijf jaar ouder. Hij had het heel zwaar ermee. Mijn moeder had kanker en dat was nooit opgemerkt. Mijn broer doet nu geneeskunde en ik hem haast geen contact meer met hem. Sinds hij op kamers zit is het alleen maar erger geworden met mijn vader hij drinkt meer is agressief en ik heb ook geen andere familie nergens die mij kon op vangen dus sta ik er alleen voor.

Robbie vraagt langzaam als hij door heeft dat ik ben uitgepraat "heb je nog vriendinnen van school?" Nee antwoord ik zacht. "Er zijn alleen mensen die mij pesten. Niemand ziet mij staan." Ik heb wonder boven wonder geen traan gelaten. Robbie zegt dat we nu wel moeten gaan slapen langzaam aan. Ik kijk ook op de klok het is al half twaalf. Ik stem in.

Ik lig half te slapen als Robbie plots zegt "Sam ik ben heel trots op je dat je dit durfte te vertellen toch heb ik nog een vraag. Wil je aangifte doen tegen je vader en heb je trouwens al eerder iets geprobeerd als vandaag?" Ik antwoord langzaam "ja ik denk het wel." "Kun je blauwe plekken laten zien" vraagt Robbie. "Ja, bijna allemaal wel, maar liever niet nu en ja, ik heb ook al eens een poging gedaan maar liever houd ik dat voor mezelf voor nu". Robbie zegt dat hij trots op mij is en dat dit een belangrijk gesprek was, maar dat ik het sowieso nog tegen de politie moest vertellen. "Ik weet het" zegt ik met een zucht. Ik ben kapot en zeg welterusten.

Robbie Pov:

Het is 5 uur ik schrik wakker van Sam het meisje naast me ze had mij nog zo gewaarschuwd voor dit. Ze heeft een paniekaanval gekregen in haar slaap ik kijk op de klok 5:07 over vijf minuten moet ik haar wakker maken als ze dan niet rustig is. Ik probeer haar rustig uit te leggen dat het goed is dat ze veilig is, maar ze hoort mij niet het is inmiddels al 5:14 het heeft lang genoeg geduurd en ik maak haar rustig wakker. Langzaam wordt ze rustig en opent ze haar ogen. Op dat moment komt Koen binnen lopen en kijkt mij vragend aan. Ik leg het kort en bondig uit en zeg dat ik het weer onder controle heb en dat hij kan gaan slapen. Hij knikt en loopt terug, maar ik zie dat hij veel vragen heeft.

Sam slaapt weer, maar ik kan echt niet slapen. Ik pak mijn telefoon om de tijd te doden. 5.57 staat er op het scherm. Bijna zes uur. Ik pak mijn oortje en start TikTok op. Na een half uur ben ik er klaar mee en loop ik voorzichtig naar mijn kast en die een korte jogingsbroek aan met een t-shirt. Als ik beneden kom is er helemaal niemand dat was wel te verwachtende was nog geen eens zeven uur.

Jongens praat over je problemen dan komt het goed ❤️