Promise you won't // bankzitters

1.18 waarom?

Ik stak mijn sleutel met trillende handen in het slot en draaide hem om en liep naar binnen. "Hé. Niet gelukt?" Hoor ik Matt vragen en met al mijn moed duw ik de deur van de woonkamer open

Sam Pov:

Ik zie Matt op de bank zitten. Zijn ogen fel rood. Ik weet waarom, hij heeft gehuild en dat komt door mij. Zodra hij zich realiseert dat ik voor hem sta springt hij op en rekt mijn in een knuffel. "Waarom?" Vraagt hij. "Sorry" dat is het enige wat ik kan uitbrengen. "Nee we hebben je terug. Het goed" zegt hij nog steeds geschrokken. "Er is niets aan de hand, maar leg het mij uit alsjeblieft" smeekt hij bijna en we gaan op de ban k zitten.
"Nou, e-er waren een p-paar jongens op s-school d-die mijn l-littekens hadden g-gezien en.." begin ik. Matt kijkt mij gespannen aan en ik begin weer te praten dit keer vloeiender.

"We hadden mentor les en ze had het over zelfbeschadiging. Toen zij een van die jongens dat ik er aan deed of zoiets, dus die vrouw vroeg het aan mij en ik werd boos en schreeuwde dat het ik er niet aan deed. Toen schreeuwde die jongen dat hij het had gezien en toen ontplofte ik en floept er het eruit dat mijn vader het had gedaan en dat hij nu ervoor in de gevangenis zat. Ik schrok zelf ook van mijn eigen woorden en toen ben ik weg gegaan en heb ik spullen in mijn kluisje gedumpt. Wat jullie zo te zien hebben opgehaald." Zeg ik, terwijl ik kijk naar de spullen die bij de eettafel liggen. "Ik wilde even alleen zijn dus heb ik mijn telefoon er ook in gedaan en ben ik gaan fietsen. Sorry papa het spijt me het was dom. Sorry" Eindig ik.
"Doet het niet nog een keer. Alsjeblieft, maar waar ben je helemaal heen gegaan want je bent een uurtje of tien kwijt geweest?" Vraagt hij nog steeds geschrokken van mijn verhaal. "Ehm eerst op de fiets richting Den Haag daarna over het strand en door de duinen naar Wassenaar gelopen en toen kwam er politie en toen besefte ik me dat ik terug moest en ben ik rennend en lopend naar Den Haag gegaan. Mijn fiets gepakt en terug gefietst." Zeg ik.

"Jezus Sam doe dit nooit meer!" Zegt Matt streng. "Ja papa" antwoord ik. "Maar nu moet je echt iets eten en drinken en naar bed!" Zegt hij. Ik zucht. "Wat is er? Wil je niet eten?" Vraagt hij bezorgd. "Ik...." Ik probeer te praten maar het lukt niet en de tranen rollen over mijn wangen. "Rustig je kunt echt alles zeggen" zegt hij rustig. "Ik vind eten moeilijk. Zeker als ik het niet lekker vind, zoals die bami. Ik vind mezelf ook vaak te dik" zeg ik, het floepte er zo uit zonder dat ik het wilde. "Oh dat verklaart een hoop. Wat vind je lekker dan?" Vraagt hij voor de tweede keer vanavond verbaast en bezorgd. "Kunnen we samen in de keuken kijken?" Vraag ik. Hij knikt we staan op en lopen richting de keuken. Hij toert allerlei dingen tevoor schijn en ik zeg of ik het lust of niet, terwijl hij aantekeningen maakt in zijn telefoon. Uiteindelijk neem ik een tosti met jonge kaas en salami. "Pap?" Zeg ik als ik mijn eerste hap op heb. "Ja?" Antwoord hij. "Kun jij het uitleggen aan de rest ik wil graag slapen?" Vraag ik. "Ehm. Ja dat is goed, maar morgen gaan we uitgebreid praten hierover." Zegt hij streng. Ik eet mijn tosti op, terwijl hij de jongen belt dat ze beter richting huis kunnen komen. Verbaast kijk ik hem aan. "Wat is er?" Vraagt hij. "Je hebt niet aan mijn papa's gezegd dat ik er ben?" Vraagt ik nog steeds verbaast. "Ik wil niet dat er ongelukken komen als ze naar huis komen en hun kennende zou dat anders wel gebeuren." Zegt hij lachend. Ik knik en zegt dat ik ga slapen. "Is goed schatje! Welterusten." Zegt hij. Zodra ik ga liggen val ik in een diepe slaap