Promise you won't // bankzitters

1.25 in de put komen is makkelijker dan eruit klimmen

Sam Pov:

Het gaat weer beter ik heb net mijn tweede therapie sessie gehad. Ik heb haar veel verteld, want ik kan het er maar better uit gooien dan wachten. Daar krijg ik alleen maar stress door. Milou reageerde goed ze zei dat ik er niets aan kon doen wat er in het verleden is gebeurt en dat ik dat moet accepteren hoe moeilijk het ook is. Ook zei ze dat ik iets moet gaan doen met iemand als ik me slecht voel en als ik mezelf pijn wil doen moet ik praten. Praten helpt zei ze. En toen kwam het stukje wat niet zo leuk was. Ze had al snel door dat ik iets van ADHD heb en ze denkt dat er een combinatie met een lichte vorm van autisme in zit, want ik kan slecht tegen dingen die anders zijn dan normaal. Ze wil dat ik getest wordt. Ik heb niet gezegd dat ik al weet dat ik ADHD heb en het al weet, maar ik moet nu volgende keer met een ouder erbij een test er voor doen. Nu moet ik praten. Over iets wat mij wel irriteert. Heel erg zelfs.

"Papa's kan ik praten?" Vraag ik als we aan tafel zitten voor het avondeten. Ik zit ook nog steeds op dezelfde stoel als dag één. Ze kijken verbaast op. "Ja tuurlijk altijd" zegt Robbie. "Ik ben niet helemaal eerlijk geweest. Ik heb mezelf de afgelopen weken pijn gedaan vaker dan 3 keer. Veel vaker eigenlijk. Ik heb het er met Milou over gehad ze zei dat ik moest praten als ik het weer wilde doen. En als ik me gewoon slecht voel iets met iemand moet gaan doen. Ook wil ze een combinatie test doen voor ADHD en autisme, maar er moet iemand mee." Zeg ik, terwijl ik naar mijn bord staar. Ik heb nu al geen honger meer. "Oh meisje toch. Het komt goed. We snappen het en er zal iemand mee gaan." Zegt Milo. Hij had het meeste al gehoord en was ook niet zo geschrokken als de rest.

Ik kijk eindelijk op van mijn bord. Recht in de ogen van Koen. Hij is duidelijk verbaast. "Hoe weet ze dat?" Vraagt hij. Ik weet waar hij op doelt. Hoe zag zij het na twee keer en wij niet. "Ze weet hoe het er uit ziet en ik ben slecht met te te fel licht, veranderingen, structuren, en nog veel meer het moet dag in dag uit hetzelfde zijn en jullie zien het niet heel erg, omdat het ook moeilijk is om te spotten. Want de combinatie is niet veel voorkomend." zeg ik. "Ohh" hoor ik Koen zeggen.

De rest van het eten is het stil gebleven. Na het eten sta ik op en loop naar mijn kamer. Ik voel me weer kut, maar ik wil niet praten of iets samen doen. Dus pak ik mijn koptelefoon en loop ik door naar de garage pak de voetbal en begin te voetballen. Ik geef alles wat ik kan en na een halfuur ben ik dan ook kapot van het heen en weer rennen schieten en nog veel meer. Ik train mezelf gewoon om beter te worden. Ik ga in het gras liggen en kijk naar de lucht die door de zonsondergang roze en paars is gekleurd. Ik hou van de zonsondergang vooral op het strand zijn ze mooi, maar ik ben er al een paar jaar niet meer geweest in rust. De laatste keer was een week voor de dood van mijn moeder. Ze zei altijd dat je over dag moet kijken naar de lucht als je een overleden persoon wilt zien en s'nachts naar de sterren. Ik ga binnenkort opblijven en s'nachts naar de sterren kijken. Thuis deed ik het ook altijd als ik s' avonds nog laat wakker was.

"Pling" ik schrik op uit mijn gedachten. Een berichtje van mijn broer. "Hey kun je even bellen" staat er. Ik bel hem direct in.
"Hey wat is er?"
"Waar ben jij nu?"
"Thuis hoe zo?"
"Ik ben thuis ik zie jouw niet hoor. Eerder zie ik niemand! Waar is pap?"
"Ehm nou"
"Sam zeg het godverdomme!"
"HIJ IS IN DE GEVANGENIS! nu goed?"
"Waarom is hij daar en waar ben jij nu?"
"Waarom is hij daar? Bram hallo? heb je het nooit door gehad ofzo. Pap deed mij expres pijn. Ik wilde dood en nu ben ik weer wat beter en bij betere mensen"
"Nee dat zou pap nooit doen!"
"Kom maar naar het adres dat ik je door stuur dat laat ik het zien!"

En ik hang op voor hij antwoord kan geven.
Ik stuur het adres en loop terug naar mijn kamer, terwijl ik alles negeer wat er om mij heen gebeurt. Ik kijk de spiegel en ik zie mijn armen vol met littekens. Ik weet bij bijna elke wat er aan de hand was en het was vreselijk, maar nu moet ik het weer gaan vertellen.