Promise you won't // bankzitters

1.23 therapie

Sam Pov:

"Sam kom je" vraagt Milo. "Ja ik kom" zeg ik. Milo brengt mij naar therapie en zal alleen in het begin er bij blijven. Ik moet nu gaan praten over de afgelopen 5 jaar. Over alles wat ik diep heb wegstopt. Over dingen die ik niet wil vertellen. Ik heb het alleen aan mijn papa's verteld en dat was, maar 1 keer daarna heb ik er mijn mond over gehouden. Ik heb het Milo beloofd dat ik het op ze minst over 1 onderwerp ga hebben. Ik doe veel niet dingen, maar aan beloftes hou ik me altijd.
"Hey Milo" zeg ik als ik de auto instap. 10 minuten zie ik op de navigatie. 10 minuten en dan moet ik praten, maar waarover.

"Sam we zijn er" zegt Milo. En we stappen uit. We lopen naar een groot gebouw. Het is bijna helemaal wit binnen. We lopen naar de balie. "Afspraak voor Sam van de Graaf" zegt Milo. "Oké, kamer 6" zegt de mevrouw emotieloos. We lopen er heen en Milo houd de deur op voor mij. De kamer is heel anders dan de rest van het gebouw. De kamer is vol met lichte kleuren die veel rust uitstralen. "Ah Sam en Milo toch?" Vraagt de mevrouw die een grote stoel zit met haar laptop op haar schoot. "Ja dat zijn wij." Zegt Milo. Ik heb geen zin om iets te zeggen dus ga ik op de bank tegenover de stoel zitten en Milo volgt mij. "Mevrouw Jansen, maar noem me maar Milou." Zegt ze. Ze heeft een hele lieve stem, maar toch hou ik mijn mond. "Hoi Milou" zegt Milo. "Kunnen jullie mij vertellen waarom jullie precies hier zijn?" Vraagt ze. Ik kijk Milo aan en hij snapt dat ik niets ga zeggen totdat ik dat wil.

"Sam heeft problemen gehad in haar jeugd door de dood van haar moeder en haar mishandeling van haar vader die nu in de gevangenis zit. Ik ben dus ook niet haar echt vader, wij hebben haar geadopteerd. Door haar jeugd eet ze nu heel slecht en kan zichzelf moeilijk uiten en dat resulteert in haar weglopen of zichzelf pijn doen, omdat het haar niet lukt om zichzelf goed te uiten zonder in paniek te raken." Zegt Milo. Hij heeft het beter verteld dat ik ooit zou kunnen. "Oké. Dat is duidelijk. Dan gaan wij daar aan werken, maar dan is het wel fijn als u de kamer zou verlaten" zegt ze tegen Milo. Dat wilde ik juist niet, maar het moet. Ik weet dat anders toch niet was gaan praten, maar ik wil dit toch ook helemaal niet.

"Sam ik weet dat het veel is en ik kan niet nu alles in één keer goedmaken dat is een proces. En we gaan er samen aan werken. Ik weet ook dat de eerste keer het engste is om naar therapie te gaan, dus wil ik liever over de leuke dingen praten" zegt ze rustig als Milo de kamer uit is. "Oké is goed" zeg ik. "Hoe zit het thuis?" Vraagt ze. "Het is moeilijk uit te leggen" zeg ik. Ik verbaas me erover hoe makkelijk het is om met haar te praten. "We hebben alle tijd" zegt ze. "Oké ehm. Ik woon met vijf papa's. Ze zijn al lang beste vrienden en ze vonden mij toen ik een poging deed en hebben ze mij meegenomen naar hun huis waar ze samen wonen. En toen heb ik ze verteld over mijn vader. We zijn de volgende dag naar de politie gegaan en hij zit nu in de gevangenis. Toen ben ik door een van mijn papa's officieel geadopteerd" zeg ik.

Ik heb het er maar uit gegooid dat leek mij het beste anders moest dat later en dan zou het moeilijker zijn. "Door wie van je papa's ben je geadopteerd?" Vraagt ze. Ik vind het wel fijn eigenlijk. "Robbie van de Graaf" zeg ik. "Doen hun niet iets online ofzo?" Vraagt ze geïnteresseerd. "Ja op YouTube, maar ik mag niet in hun video's totdat ik 13 ben. En ik weet ook niet of ik dat wil." Zeg ik. "Wanneer ben je jarig?" Vraagt ze. "12 oktober pas" zeg ik. "Dat is over een week al" zegt ze. "Oh ku.. oh dat wist ik niet" zeg ik. Ik had altijd geleerd niet te schelden bij volwassen en nu deed ik het bijna. "Maakt niet uit. Maar je mag best schelden als dat is hoe jij je voelt dan moet je het op die manier zeggen" zegt ze. "Oké" zeg ik.

"Wat wil je voor je verjaardag?" Vraagt ze. "Ik weet het niet zo goed." Zeg ik twijfelt. "Heb je echt niets?" Vraagt ze. "Nou..... nee laat maar" zeg ik. "Nee vertel." Zegt ze. "Een hond. Ik hou van honden dat zou ik echt heel leuk vinden, maar dan is het wel heel druk in ons huis." Zeg ik. Ik denk dat ze het toch niet willen. "Een hond is ook heel leuk. Ik heb er ook een en bij ons is het nu wel druk met puppy's maar normaal is het niet heel druk." Zegt ze. "Wat voor soort heeft u" vraag ik enthousiast. Ik hou van honden. "Dachshund" heb ik en de puppy's zijn nu 5 weken." Zegt ze. "Heeft u een foto" vraag ik. Ze laat een foto zien van de meest schattige hondjes ooit. Ik smelt echt bijna.

We praten nog wat door en dan komt Milo weer binnen het is al richting elf uur en dan eindigt de afspraak. "Hallo Milo." Zegt Milou. "Hoe ging het?" Vraagt hij als hij weer naast mij komt zitten. "Prima denk ik" zeg ik. "Dat is goed" zegt hij. "Milo kan ik u zo nog even privé spreken?" vraagt Milou. "Ja hoor." Antwoord hij. Ik krijg de auto sleutels mee en ga alvast in de auto zitten.

Na vijf minuten komt Milo aan lopen. "Heyy meisie." Zegt hij als hij instapt. "Hoi hoi" zeg ik vrolijk. "Je hebt aankomende woensdag na school een afspraak bij Milou. Als je die tijd fijn vind dan wordt dat de vaste tijd." Zegt hij. "Oké is goed" antwoord ik. Ik heb honger en wil graag naar huis. Ik heb nooit honger, waar dit vandaan komt weet ik niet, maar oké. "Milo kunnen we langs de Mac?" vraag ik als we een bord zien in de verte. Ik voel me goed en ik ga er gebruik van maken. "Ja tuurlijk" hij kijkt blij dat ik het heb gevraagd en ik ben er ook blij om.

"Een Big Mac, met cola en een medium friet graag" zegt Milo en wenkt naar mij dat ik kan bestellen. "Eén cheeseburger, een baconburger, een kleine friet en een medium milkshake banaan." zeg ik. "Moeten we nog iets meenemen voor de andere papa?" Vraag ik. Ik zie zijn gezicht oplichten bij dat laatste woord. Ik heb het wel eerder gezegd, maar niet vaak en zeker de laatste tijd niet echt. "Ja is goed. Kies jij maar wat uit voor de rest." Zeg hij blij. "Mag ik nog 5 big Mac's, twee keer een milkshake vanille, twee keer een cola groot, een ice tea groot. Drie Mac flurry met m&m's en chocolade saus en twee met Oreo's en chocolade saus. Dat was het" zeg ik. Milo kijkt mij met en glimlach aan. "Wat we moet toch ook een ijsje hebben?" Zeg ik lachend. "Ja, het is al 11 uur. We moeten echt een ijsje." Zegt hij lachend. Nep boos zeg ik "nou dan neem ik niks" "ho ho mevrouwtje dat kan nu niet meer. Dit kost geld hè" zegt hij ook nep boos en dan barst ik in lachen uit. En rijden we door naar huis. Naar thuis.