Promise you won't // bankzitters

1.19 weer terug

Matthy Pov:

De deur gaat open en ik zie de jongens binnen komen, ik heb nog een glimlach op mijn gezicht wat niet slim was. "Wat lach jij er is niets leuk aan vandaag" zegt Milo boos. "Ga zitten" zeg ik zonder hem antwoord te geven en ik haal de glimlach van mijn gezicht. Ik had de politie al ingelicht dat ze terecht was en nu de jongens vertellen. "Jullie gaan mij niet onderbreken en jullie blijven zitten" zeg ik op een strenge toon, want ik weet hoe het anders gaat. "Wat is er?" Vraagt Rob verbaast over mijn toon.

"Sam is terecht, maar heel moe. Ze heeft in haar klas verteld over haar vader en de littekens en is er redelijk van slag door geraakt. Nu ligt ze te slapen in haar bed, want ze is helemaal richting Den Haag gefietst en vanaf daar naar via het strand naar Wassenaar gelopen. Daar is ze politie tegengekomen en is deels terug gerend en deels gelopen via het bos naar Den Haag en heeft daar haar fiets gepakt en is terug gegaan naar hier. Ze is nu een iets meer dan een halfuur terug" zeg ik.

De jongens kijken verbaast en geschrokken mij aan. "Wtf! Gaat het wel met haar?" Vraagt Rob. "Nu wel, maar ze wilde eerst niets eten, omdat ze zichzelf vaak dik vond en daardoor niet goed is gaan eten en ze eet weinig tot niet als ze iets niet lekker vindt" antwoordt ik. "Waarom heeft ze niets gezegd?" Vraagt Milo. "Ze was bang om ons tot last te zijn" zeg ik.

Na een paar minuten staat Rob op en zegt "ik moet haar zien voor ik kan slapen." En hij loop na haar kamer en wij volgen hem. "Ze is echt veel te dun" merkt Koen op als we in haar slaapkamer staan. "Ja eigenlijk wel" zeg Rob. We lopen haar kamer uit. Nu pa besef ik hoe moe ik ben en we lopen allemaal richting bed. Morgen komt de rest wel.

Het is 9.30 staat er als ik op mijn telefoon kijk. Ik word ingebeld door Sam. "Hey wat is er?" Vraag ik. "Kun je komen." Zegt ze en ze hangt direct op. Ik loop snel mijn kamer uit en die van haar in. "Wat is er?" Vraag ik als ik haar op d'r bed zie zitten. "Het lukt niet om op te staan. Mijn enkel heeft te veel gedaan en ik ben kapot" zegt ze. Haar enkel kan niet zoveel aan en na gister is het logisch dat staan moeilijk is. "Ik haal wel even wat eten en een paracetamol. Wat wil je eten?" Vraag ik. "Ehm.... Doe maar een tosti" zegt ze twijfelend. En ik loop naar de keuken. Er is nog niemand beneden iedereen is kapot na gisteren en ik ook, maar nu moet ik sterk blijven. Ik pak een paracetamol, we hebben altijd genoeg thuis liggen er heeft vaak genoeg iemand een kater en een paracetamol nodig. Ik maak een tosti en stop hem in het apparaat, terwijl ik terug naar Mia's kamer loop met de paracetamol. "Hey ik heb de paracetamol en de tosti komt er aan" zeg ik. Ze heeft een film opgestart en ik herken het direct "how to train your dragon" het is een fantastische film ik keek het vroeger ook vaak, maar nu niet meer. "Pap.... Pap moet je niet bij de tosti kijken voor die aanbrand" zeg Sam, waardoor ik opschrik uit mijn gedachtes. "Ja ik ga even kijken" zeg ik en ik loop terug naar de keuken en breng de tosti naar Sam.

Tijdskip een paar uur

Inmiddels is iedereen wakker en we zitten aan de lunch. Iedereen is gespannen, omdat Sam niets eet en niemand iets durf te zeggen.

Plots begint Sam te huilen en staat op en rent weg. Ik deel een verbaas te blik met de jongens en zeg "ik ga wel even kijken". Ik loop naar haar kamer als ik binnen stap zie ik de badkamer deur op slot en hoor ik haar huilen. "Sam wat is er?" Vraag ik bezorgd. Ze geeft geen antwoord en begint harder te huilen. "SAM open deze deur nu" zeg ik streng. Ik hoor voetstappen en een klikje. De deur is open en ik duw hem open en ga naar binnen Sam zit in elkaar gedoken in haar t-shirtje met rode bebloede armen en rode wangen en ogen. Ik verstijf van wat ik zie. "Ze haten mij en nu haat jij mij ook" zegt ze. "Nee dat doen ze niet en ik ook en niet, maar heb je met je armen gedaan?" "Sorry, ik heb ze open gekrabt ik was bang en het lukte allemaal niet meer." Zegt ze zacht. "Oh Sam toch het komt goed, maar je armen moeten we schoon maken en er pleisters overheen plakken" zeg ik vast besloten. Ze knikt zachtjes en we staan bij de wasbak om haar armen schoon te maken. "Yo gasten kan iemand grote pleisters brengen of de EHBO doos?" Roep ik.

~

Doe jezelf geen pijn alsjeblieft! Praat er met mensen over. Je bent het waard.

Life update:

Ik ben echt gehecht aan mijn koptelefoon met noise-cancelling! Maar me pa heeft hem afgepakt en nu kan ik me niet meer concentreren en is hij boos, terwijl ik al een half uur in de badkamer en nu in mijn kamer aan het janken ben daardoor.