LAMİYA

~ 15. BÖLÜM ~

Değerli okurlarım,

Bu son bölümlerin (13-15) enerjisinin, Avril Lavigne şarkılarının enerjisi ile paralel olduğunu hissettiğim için bölüm şarkısı olarak Avril Lavigne şarkılarının olduğu bir videoyu yükledim. 

Hepinize keyifli okumalar diliyorum! :)

Bir saati aşkın bir süre sonunda yorgun argın kendimi siteye attım. Sırtım sırılsıklamdı, baldırlarım zonkluyordu. Alnımdaki terleri tişörtümün ucuyla sildim. Apartmana yaklaşıyordum.

Uzun süre sonra koşmak çok iyi hissettirmişti. Uzun süre güneşte kalmış, ardından buz gibi suya dalmıştım sanki... Kalbimin gürültüsü ile nefes nefese kalışım tekrar yaşadığımı hissettiriyordu adeta.

O sırada telefonum çaldı. Açtığım gibi neşeli bir kız sesiyle karşılaştım. Telefonu hafifçe kulağımdan uzaklaştırdığımda, kaydetmediğim bir numaranın beni aradığını fark etmiştim.

''Bu akşamki partiye geliyorsun, değil mi?''

Ela'nın sesiydi.

''Parti mi?''

''Lamiya! Unuttuğunu söyleme.''

Ne diyeceğimi şaşırdım bir an için. En son Antalya'daki eski okul arkadaşım beni aramıştı. Uzun süredir telefonum bir arkadaş tarafından çaldırılmıyordu.

''Unutmuşum... Kusura bakma.''

''Adam çatıdan düşünce ona odaklandık tabi... Sen de haklısın. Parti araya kaynadı ama her neyse... Bu akşam seni de bekliyoruz. Görüşürüz.''

Ve kapattı.

Dediği doğruydu ama benim için eksikti. Onlar için sadece çatıdan düşen bir adam varken, benim için Korku Avcıları ve Öz Koruyucular evreni daha vardı. Sahi, çatıdan düşen adama ne olmuştu? Bunu hala bilmiyordum.

***

''Mor elbiseni neden giymiyorsun?''

Anneanneme doğru döndüm, odamın kapısına yaslanmış bana bakıyordu. Elimdeki siyah elbiseyi yatağıma geri bıraktım. Pek de gitmeye niyetli değildim aslında ama geleceğimi söylemiştim, sözümden dönmüş gibi olmasını istemiyordum. Bunun yanı sıra anneannem benim adıma çok mutlu olmuştu, sosyal bir çevreye nihayetinde girebilmiş olduğuma seviniyordu. Bunun bana iyi geleceğini de söylüyordu.

Mor elbisemi elime aldım, şöyle bir baktım.

''Peki bunu giyeyim.''

''Kimler olacak partide?''

''Sınıftan arkadaşlarım. Zaten Açelya diye bir kızın evinde yapılacak. Çok geç olmadan dönerim.''

''Ben alabilirim seni.''

''Yakın zaten, bana konumu attı. Kendim gelirim.''

''Peki...''

Anneannem karakter olarak rahat ve özgürlükçü bir insan mıydı yoksa bu tavrı bana özgü müydü bunu henüz bilmiyordum. Anneannemi de yeni tanıyor sayılırdım, beraber yaşamaya yeniydik.

''Eftalya da gelecek mi?''

Annanneme Eftalya'da daha önce bahsetmiştim, farklı olduğumuzu söylediğimde farklılıklar iyidir demişti.

''Bilmiyorum.''

''Sormadın mı?''

''Hayır. Belki davet edilmemiştir?''

''Sınıfça toplanmayacak mıydınız?''

''Bilmiyorum anneanne...'' Gözlerimi devirdim.

''Anneanneye göz devrilmez.''