'Ο τελευταίος χτύπος' #Wattys2016

Κεφάλαιο 18 (9 Φεβρουαρίου 12:34 μ.μ 2015)

Εξακολουθώ να μην πέρνω τηλέφωνο τον Γιάννη μα ούτε εκείνος με έχει πάρει. Είναι δύσκολο να τον συγχωρέσω μετά απο αυτό! Με άφησε και μόνη μου να κοιμηθώ σε ένα πεζοδρόμιο.
Τρώω πρωινό, βλέπω ταινία με τον Νέιθαν ,βοηθάω την μητέρα μου στις δουλειές του σπιτιού εφόσον, έχει να παει στο εστιατόριο με τον μπαμπά, στελνω μηνύματα με τα κορίτσια στο facebook, ακούω μουσική ,παίζω με τα παιδιά επιτραπέζιο ξανά κοιμαμαι,ξανα ακούω μουσική και ξανά θέλω για ύπνο!
Οι ώρες περνάνε και περνάνε. Περνάνε αργά,βασανιστικά και βαριέμαι και πονάω και βαριέμαι και έχω νεύρα και κλαίω! Το κινητό μου χτυπά και η ελπίδα να είναι εκείνος εμφανίζεται.
-Ναι;
-Ελα ρε Μαρία τι κάνεις;
-Α καλά είμαι Δέσποινα εσυ;
-Εγω καλά είμαι. Θα έρθεις για καφέ;
-Δεν μπορώ.
-Γιατί;
-Βαριεμαι.
-έλα τώρα! Κουνήσου! Η ώρα είναι μόλις 19:00 δεν μπορείς να βαριέσαι τέτοια ώρα με τόσο όμορφο καιρό. Δε λέω έχει κρύο αλλά είναι ώραια για βόλτα.
-Όχι δεν θέλω.
-Καλά ετοιμάσου είμαι σε 5 λεπτά σε εσένα!
Μου το κλείνει και εγω ξανά πέφτω στο όμορφο κρεβάτι μου. Το κουδούνι χτυπάει ακριβώς σε 5 λέπτα αλλα δεν σηκώνομαι. Ανοίγει ο Κων και η Δέσποινα είναι στο δωμάτιο μου.
-Σήκωωω! Ακόμα;
Αρχίζει να τσιρίζει μέσα στο αυτί μου και μου σπάει τα νεύρα!
-Ο Θοδωρής μας περιμένει έξω.
-Α είναι και αυτός;
Λέω και σηκώνομαι βαριεστιμένα. Φοράω το μαύρο μου παντελόνι με μια άσπρη μπλούζα,το μπουφάν μου και τις μπότες μου. Κάνει πολύ κρύο έξω. Φέτος, δεν μπορείς να καταλάβεις τον καιρό μια κρύο μια ζέστη. Μια σορτσάκι μια χοντρά παντελόνια. Μαρέσει που η άλλη μου είπε πως έχει ωραίο καιρό.
-Γεια σου Μαρία
-Γεια
Χαιρετάω τον Θοδωρή και κουλουριάζομαι στο παράθυρο του αυτοκινήτου του.

Το μαγαζί έχει αρκετό κόσμο που κάθεται μέσα εφόσον έχει κρύο. Καθόμαστε και εμεις κοντά στο κολοριφέρ και παραγγέλνουμε.
-Πως πάει;
-Μια χαρά. .Εσείς;
-Τέλεια! Άντε σε λίγο θα κλείσουμε 1 χρονό.
-Ναι μωρό μου.
Λένε τα παιδιά και εγω απλά παρακολουθώ. Το μόνο που θέλω είναι να φύγω. Να σκεπαστώ με τις χοντρές κουβέρτες μου και να κοιμηθώ.
-Η Μαρία τι κάνει;
Ρωτάω την Δέσποινα
-Καλά είναι. Δεν της αρέσει κανένας και είναι μόνη της. Με τον Στέφανο είναι απλά φίλοι.
-Καλύτερα έτσι νομίζω.
Λέω και ο Θοδωρής με την φίλη μου συμφωνούν μαζί μου.
-Ο Γιάννης σου είπε να πάτε μαζί στον χορό;
Μόνο στην σκέψη αυτού του βλάκα νιώθω στεναχώρια γιατί δεν με πίστεψε.
-Όχι. Δεν θα πάω με κανέναν. Δεν ξέρω τι κάνει ο Γιάννης έχω να του μιλήσω και να τον δω 2 μέρες νομίζω. Θα σου εξηγήση μετά η Δέσποινα τον λόγω. Δεν θέλω να σκέφτομαι..
-Εντάξει.!

Με αφήνουν σπίτι και βγάζω αμέσως αυτα τα ρούχα. Φοράω τις χοντρές μου πιτζάμες και κουλουριάζομαι κάτω απο τις χοντρές κουβέρτες μου. Είναι τόσο ζεστά εδω μέσα.