CLOAKED IN ROYALTY

Chapter Thirteen

---

"Al. Protect Al at all cost. Pati na ang pamilya ko."

---

Chapter Thirteen

"Magandang umaga, Nana Eda." Maligayang bati ko sa matanda pagkalabas ko ng silid.

Ngumiti naman ito at bumati rin pabalik. Ganoon rin ang ginawa ng mga kawal at tagasilbi na nakakasalubong ko.

Papunta ako ngayon sa silid-aklatan ni Al. Siguradong nandoon pa ito ngayon. Sa kuwarto niya ako natulog. Katulad nga ng kasunduan namin bago kami nakarating sa kaharian ng Larden.

Pinilit ko pa nga siyang tabihan ako kasi baka may umatake kaso hindi nagpatinag ang mahal na hari. Namula at nagdahilan na baka raw ano ang gawin niya sakin. Na kesyo baka siya pa raw ang umatake sakin kapag magkatabi kami. I was speechless when I heard him, actually. Naging awkward ang atmospera kaya ako nalang mismo ang tumulak sa kaniya palabas ng sarili niyang silid. There's no way na papayagan ko siyang may gawin sakin.

V-vir...virgin pa kaya ako!

Pinilig ko na lamang ang ulo sa iniisip. Kumatok ako sa malaki at sobrang taas na pintuan bago ko narinig ang boses ni Al sa loob.

Binuksan ko ito at pumasok. Naiwan sa labas ang mga kawal at si Nana Eda. I saw Al sitting once again on his table with the scattered papers on it. He's wearing his eyeglasses again. Alam niya na ba na napakapogi niya tingnan sa ganiyan? I looked away when he looked up. I cleared my throat and walked towards him.

Hinubad niya ang suot na salamin at nilagay ito sa gilid ng mesa niya. Sayang, ang pogi mo pa naman tingnan diyan.

"How's your sleep?" He asked promptly after I sat down in front of his table.

I crossed my legs, placed my right elbow on the table and put my chin on the palm of my hand, before I answered him, "Okay. How about you?"

He smiled, "Ayos naman. You took your breakfast?"

"Not yet." I simply answered. Sinubukan kong sumilip sa mga papeles na nasa mesa niya and found his signature on some papers. Ano ba itong mga papeles na 'to?

"Why not?" he asked, intrigued. And also did the same stance as I.

I looked up to him, "I was waiting for you. Who told you I'll eat without you?"

He seemed taken aback by what I said. In the end, I saw him smirked when he stood up and arranged the scattered papers on his table properly. I stood up when he finished.

Sabay kaming lumabas at nag-uusap ng kung ano-ano habang papunta sa dining hall. Pagdating namin doon, nakabalandara na agad sa harap namin ang nakahandang pagkain. Agad akong naglaway pagkaamoy sa mga ito.

Naunang maglakad si Al kesa sakin, but then I saw him pulled a chair. I smiled and walked towards him then sat on the pulled chair. Umupo rin siya sa katabing upuan ko. Kahit malaki itong mesa, he chose to sit beside me instead of sitting on his usual chair position.

Agad akong nagsandok ng mga makakain sa pinggan ko.

"Do you have any plans tomorrow?" Al asked.

Napahinto ako sa pagsandok ng pagkain, "Wala naman. Bakit?" I twirled the noodle-something on my fork and brought it to my mouth then munched.

"Shall we visit your family? Pagkarinig ko, mamamanhikan raw ang nanliligaw sa kapatid mo."

I turned to Al after hearing his words. "Really? Kiyara's soon-to-be boyfriend?"

"You seem unbothered?"

"Nah. It's Kiyara's life so I don't have a say for it. It's not like I would be deciding. But well, it's good to visit my parents sometimes."