CLOAKED IN ROYALTY

Chapter Twenty-One

---

"Kamahalan, ayaw man ho naming hayaan kayo rito pero...kakailanganin ninyo hong pumasok sa loob ng kulungan...sa utos ng hari."

---

Chapter 21

"Uh-oh. What's the meaning of this?"

"Kamahalan, paumanhin po subalit utos ng Mahal na Hari. W-wala ho kaming magagawa kundi ang sumunod."

Nakayukong sagot ng isang kawal sa akin.

I chuckled in disbelief while raising my eyebrow not because of disappointment but because of amusement. Damn, the king really did his move.

"K-kamahalan, ano na pong...ano na pong sasabihin natin sa mahal na hari?" Tanong ni Ehya na hindi rin gaano kalayo sakin na hinahawakan ng dalawa pang kawal.

I grinned, "It is what it is."

So, the king's playing, huh. Might as well go with the flow.

Kakabalik lang ulit namin rito sa palasyo. Malayo pa kaming tatlo ay agad na tumakbo ang mga kawal na nagbabantay sa malaking gate palapit sa amin. Umaasa akong pag-aalala ang sasalubong sa akin subalit laking gulat ko nang bigla nila kaming pinalibutan at tinutukan ng kani-kanilang espada.

However, one knight bowed respectfully and apologized in advance with the reason that they're just following the king's orders. Meaning to say, Al ordered them to capture me.

I am now being restrained with handcuffs. The same goes with Ehya and Mesirria.

Halos hindi makatingin sa mga mata namin ang mga kawal. However, I continued to grin. Why do I find this situation funny instead of being nervous? Ilang beses pa akong natawa sa sarili. Al resorted to this thing, huh.

I bet he already had an idea. Pabalik palang kami kanina'y may nakita na akong mga nakakalat na kawal ng palasyo sa merkado. Mabuti nalang ay naiwasan namin ang mga iyon. But I was surprised to be welcomed like this. I thought Al would be hysterical or go wild once he'd see me but look at this. Handcuffs? What a nice.

"Hinihingi ho namin ang iyong permiso, Kamahalan, na ika'y dalhin sa piitan na nasa ilalim ng palasyo?"

Dahil sa tanong na ito ng kawal ay agad akong napatitig sa kaniya. Piitan? As in prison? Jail? And where? Underground? There's a prison under the palace?

Halos puno ng katanungan ang isipan ko habang nakatitig sa kawal na nagsalita. This is new to me. Hindi ko pa narinig na mayroong ganito sa palasyo?

"To what?" Nagtatakhang tanong ko sa kawal.

"Sa piitan ho na nasa ilalim ng palasyo." Mabilis na sagot nito.

"Ito ba'y kasuguan rin ng iyong hari?"

Halos lahat ng kawal na nakapalibot sa amin ay tumango.

"Then, go." I commanded.

What's Al planning? Did he really find out my real identity or...this is just his hunch? Surely, he wouldn't do this without suspicions. Since he's head over heels to Julius, he wouldn't do this rashly and carelessly. He treasures Julius too much and now he's doing this? That meant he already knows something. Even Raven...is nowhere near.

"Ano na ang iyong gagawin?" Tanong ni Mesirria na ngayo'y nasa tabi ko na na pareho ring nakagapos ang kamay.

"I'll wait. This is his order, I can't disobey the king since this is what he wants. Let him play, and I'll go with the flow." I stated and smirked.

For some reason, this is not bothering me at all. Kung dati'y kinakabahan ako sa katotohanang maaaring matapos ang buhay ko dito sa sandaling malaman ni Al ang totoo pero ngayon...parang may nagsasabi sa akin na magiging maayos ang lahat kahit ano man ang mangyari. Yeah, I'm nervous but I not scared.