Vitrin Süsü

2.Sezon/5.Bölüm "Benim Komiserim!"

           Herkese merhaba! Okurken bir yandan da yorum yapmayı ihmal etmeyin olur mu? Tepkilerinizi bekliyor, iyi okumalar diliyorum. 💘

💐💐

NE OLMUŞ BİRAZ HAVASIZ KALMIŞSAK CANIM👀

"Neye bakıyordunuz?" İkisine şapşal şapşal bakmaya devam ediyorken suratımda aptal bir sırıtış vardı. Kenan Komiser kaşlarını çatarak bana baktığında onu kızdırdığımı görebiliyordum.

"Ne yapıyorsun kızım." Dedi ters bir tavırla ve çenesinin ucuyla karşıyı gösterdi. "Geçsene şöyle."

Dişlerim gözükecek şekilde sırıtıp kaldım. "Niye kızıyorsunuz ya, o kadar dikkatli neye baktığınızı merak ettim ne olur sanki izlesem!" O kadının tekrardan Kenan Komiserin yanına gelecek olmasının düşüncesi bile beni çıldırtıyordu. Özellikle o omuzlarının değdiği görüntü de neydi öyle? Aklıma geldikçe cinlerim tepeme çıkacakmış gibi oluyordu canım! Bu gece kâbus olarak görmesem iyiydi!

"Yalnız biraz dikkatli olursanız!" Dedi kadın doğrulurken. Bir yandan da öfke dolu bakışlarını üzerime sabitliyordu. Anneciğim şuna bak! Sanki beni doğrayacak. Normalde olsa o sert gözlerden belki korkardım ancak şimdi o Demet denilen kadına pabuç bırakacak halim yoktu. Vallahi dolardım elime saçlarını.

"Ay Demet Hanım bir dokundum alt tarafı. Siz de hemen savruldunuz kenara doğru Herkül gibi görüntünüzün altında kaldınız iyi mi?"

Gözleri irice açık kaldığında duyduklarına inanamamıştı. "Herkül mü? Hah!" Gözlerini devirerek iki elini de yanlarına doğru yerleştirmişti. İşte şimdi o Kim Kardashian Poposuyla beni devirecek gibi duruyordu, anneciğim!

"Bir durur musunuz artık!" Dedi Komiserim asabi bir sesiyle. Süt dökmüş kedi gibi ona doğru döndüğümde yalnız başlarına kalmalarını istemiyordum! Ama bu çita kollarımla da Kardashian popoya daha fazla karşı koyamazdım. Şimdi ne yapacaktım?

"Ben nefes alamıyorum..." Dedim ve kafamı ileri geri savurmaya başladım.

"Polen?" Komiserim endişeyle ayağa kalkmıştı. Bir eli yavaşça sırtımdan desteklediğinde gözlerimin karasını sürekli etrafta gezdiriyordum. "Ko-Komiserim. Pencereyi açtım a-ama iyi gelmedi yine de..." Dediğimde her an savrulacakmış gibiydim.

"Neler oluyor sana kendine gel!" Dediğinde canım Komiserim iyice endişelenmişti.

"Ay bana bir şeyler oluyor!" Diyerek kafamı sertçe omzuna doğru vurduğumda saçlarım suratına doğru savrulmuş, oradan da omuzlarıma doğru düşmüştü. Kollarını belime doladığında ise ağırlığımı tamamen üzerine bırakmış, kollarımdan birini omzundan, ötekini koltukaltından sıkıştırarak ona sarılmıştım.

"Polen?" Suratım boyun girintisine doğru duruyorken yavaşça koluma vurmuştu. "Beni bırakmayın lütfen..." Diyerek kedi gibi mırıldandığımda görmesem de Demet denilen kadının kudurduğunu çok iyi biliyordum, tıpkı Komiserimin beni başkasının eline bırakmayacağını bildiğim gibi...

"Hay Allah!" Dedi ve sıkıntıyla devam etti. "Siz Serdar'la devam edin benim Polen'le ilgilenmem lazım." Dediğinde dudağımı kenara doğru kıvırdığımda gözlüklerimin üzerinden kaşlarıma doğru manidar bir bakış atmıştım.

Kenan Komiser hisseder gibi suratını bana doğru eğecekken yakalanmamak için kafamı iyice göğsüne yapıştırdım ve gözümün akı gözükecek şekilde baygın yukarı bakar kaldım.