Silence is also an answer

1- it was almost finished... I think

Pleun's pov
Zomervakantie, eindelijk. Ik zit met men ouders in de auto. We gaan op vakantie naar Zeeland. Het liefst wou ik thuis blijven maar ik mocht niet van mijn ouders. Of dit leuk ging worden of zijn. Waarschijnlijk niet. Ik kon ook gewoon nu rustig in mijn bed mijn lievelings serie kijken maar daar dachten mijn ouders anders over. Mij vader rijd en mijn moeder leest een boek daarnaast. En ik, ik zit vanachter met mijn koptelefoon. Naast een wasmand met kleren van mijn vader.

We rijden op de snelweg van Utrecht. Het is laat in de avond want mijn moeder moest nog gaan werken en ze wouden graag vandaag nog vertrekken. Er was 1 iets wat mij deze vakantie ging doen overleven. En dat is mijn zak met allemaal spulletjes . Spulletjes waar mij ouders niets van af weten. Nog niet. En ze mochten het nooit te weten komen. Wat er in mijn zak zit? Laten we zeggen niet zo goedkopen spulletjes. De meerderheid is drugs en tabak. Ik was steeds meer aan het nadenken hoe ik dat onopvallend zou kunnen doen. Want als ze dat te weten zouden komen ben ik eraan. Normaal doe ik dat altijd na school alleen op een bankje in het park. Maar nu school gedaan is word dat wel een probleem.

Mij hoor je wel niet klagen dat het vakantie is. Eindelijk verlost aan als die stomme wijven in mijn klas die mij een hele tijd raar en dom noemen. Die er alles aan gedaan hebben om mij slecht te laten voelen dit schooljaar. Dus ik ben heel blij dat het gedaan is. Maar ja nu zit ik in de auto met mijn ouders, het is niet veel beter. Mijn vader slaat mij wel eens. Daarom dat hij nooit te weten mag komen dat ik drugs doe anders zit ik diep in de shit. Maar dat zijn pas problemen voor later. Eerst deze auto rit overleven. Ik pak mijn boek en lees wat bladzijdes. Na 5 bladzijdes word ik moe dus pak ik mijn kussen en val in slaap.

Effjes later wordt ik wakker. Ik hoor maar vader vloeken. ''godverdome stomme mongool, kijk naar je baan!'' en dan zie ik een auto recht op ons afrijden met zeker wel 120km/uur. Mijn vader probeert hem nog te ontwijken. Maar voor ik het weet raak hij ons. Recht op onze auto. No way dat je zo iets overleeft. Daar ga je dan om 21 uur in de avond als 15 jarig meisjes door een stom auto-ongeluk. Zat ik maar thuis mijn serie te kijken...