Silence is also an answer

2- new life, new beginning I guess?

   Pleun's pov
Daar lag ik dan. Ik werd stilaan wakker in het ziekenhuis van Utrecht. Nooit gedacht dat ik dit ging overleven. Hoe het met mijn ouders is afgelopen geen idee. Ik net wakker. We zijn de dag na het ongeluk 11 uur 's Ochtens. Ik heb nog niemand gezien. Het enigste wat ik zie zijn infusen die in mijn arm zitten.

Dan besef ik mij: 'kut waar is mijn zak'' ik mocht die echt niet kwijt zijn. Ik had net een voorraad ingeslaan. Ik kon wel zeker een maandje door. Of ik verslaafd was. Waarschijnlijk wel. Maar hulp ga ik niet zoeken. Niemand weet het, mijn vrienden, mijn familie en zeker mijn ouders niet. Als zij het wisten moest ik zeker naar een psychiatrie. Alle ik ging al naar de psycholoog. Dachten zij. Ik ging gewoon op de uren dat ik naar de psycholoog moest gewoon naar het park.  En hoe de psycholoog het nooit doorvertelde aan mijn ouders. Geen idee, maar geld kan veel doen.

En dan word er op mijn deur geklopt. En ik zag de laatste persoon die ik verwachte. Het was mijn broer Matthy. 'ohh hey zusje' zeg hij. 'wat de fuck doe jij hier' zeg ik. 'gij zij ook blij om mij te zien'.

Ik ben ik shock. Plots zit de broer waar ik bijna 5 jaar niets van heb gehoord aan het einde van mijn ziekenhuis bed. 'uhm Mat wat doe je hier en wat is er allemaal gebeurd' vraag ik hem. 'je hebt een auto-ongeval gehad en onze ouders zijn allebei overleden'. Het eerste wat ik denk is: oh omg eindelijk verlost van die fucking kut vader. Maar van die situatie wist Matthy niets. Hij wist ook niet eens hoe slecht het ging met mij en men moeder. Hij was te veel bezig met zijn carrière.

'uhm mat wat doe jij hier eigenlijk?' ik kom je halen' zegt hij. 'je hebt geen ouders meer dus ben ik de volgende die voor jou moet zorgen'  'Maar jij woont toch bij je vrienden?' vraag ik. ' ik heb het er met de boys over gehad en ze zijn er oké mee'

Ik kende de boys al een beetje. Raoul en Robbie heb ik al eens mee gesproken en Milo en Koen stonden plots eens voor mijn deur voor een video. Maar ze zijn die beelden kwijt geraakt dus die video is nooit online gekomen.

Ik dommel helemaal in mijn gedachten doordat ik niet hoor wat matthy zegt tegen me. 'hallo' roept hij. 'ow sorry wat zij je?''  'we mogen van de dokter al naar huis gaan met de juiste medicatie enzo' zegt hij. 'ja ik ga mijn spullen pakken' Het eerste waar ik mij zorgen over maak is. Ik had 2 ouders die op mij moeten letten waar er al 1 nooit thuis van was dus ik kon doen wat ik wou.  Maar nu zijn het er 4. Hoe de fuck ga ik dat daar overleven. Mijn drugs weg, al mijn spullen weg,...