24- step by step, day by day

263 9 0
                                    




pleun' pov

Er word op mijn deur geklopt. Het zal vast matthy zijn om te zeggen dat ik moet opstaan. Ik stap uit mijn bed en doe mijn deur open en ja hoor matthy. 'maak je je klaar en binnen 20 minuten zijn we weg' zegt hij. Het is 7 uur 's morgens. Ik wist dat het vroeg ging zijn maar zooo vroeg. Ik trek mijn kledij aan, kam mijn haren door en ga naar beneden. Daar staan de jongens al klaar om te vertrekken. Koen smeert hem nog een boterham met choco en dan kunnen we vertrekken.

In de auto is het heel stil. Raoul rijd en de rest slaapt. Ik kijk wat naar buiten en denk aan van alles. Vanavond heb ik eindelijk mijn drugs weer, straks wat zwemmen met de jongens. Ben zo dankbaar dat ze zo goed voor mij zorgen. Ze zorgen veel meer voor mij als mijn ouders de afgelopen 15 jaar hebben gedaan.

We komen aan het tiktibad. Er is niemand want ze hadden het hele zwembad afgehuurd voor hun opnames. Deze namiddag gaan ze wel open. Ze nemen hun intro op en ik kijk wat haha. Ze hadden een cameraman mee dus eigenlijk doe ik hier niets. We gaan naar binnen en iedereen kleed zich om. Ik had weer een t-shirt mee met lange mouwen mee om aan te doen.

de jongens zijn hun video aan het opnemen. Het is maar een ingewikkeld spel. Iets met aantal keer in een glijbaan gaan met kleuren ofzo. ik snap er geen hol van. Ik zit wat met mijn voetjes in het water te kijken naar de jongens die hier een hele tijd passeren. En plots zie ik koen voor mij neus uitgeleiden. ik ga stuk. Hij zat met mijn broer in een team en hij ligt ook al op de grond van het lachen. Koen gaat weer gaan rechtstaan en ze gaan weer verder naar de trap om daar de glijbaan te nemen.

De opnames zijn gedaan en we hebben daarna nog wat gezwommen met zen allen. Ik heb rutger ook wat beter leren kennen wel een toffe vent. We zitten weer in de auto het is ondertussen al 14 uur. We komen bijna aan in casa del huts. De jongens hadden een optreden dus ik was alleen thuis tot 12 uur ''s nachts ofzo.

We rijden de oprit op. 'oke pleun, als er iets is bellen meteen. Er staat nog eten van gisteren in de koelkast je moet dat maar opwarmen. En doe geen domme dingen oke?' Zegt mijn broer plots. Hij kijkt mij bang aan, waarschijnlijk is hij bang dat ik mezelf weer dingen zou aandoen. Dat ga ik ook doen maar niet op de manier dat hij verwacht. Hij denkt al lang dat ik die drugs achter mij heb gelaten. Ik knik en stap uit de auto. De jongens zeggen nog doei tegen mij en ik zeg doei terug. Ik loop casa del huts in en de jongens rijden terug weg van de oprit.

Matthy's pov

Pleun stapt casa del huts binnen. Als dat maar goed komt. Ik heb er geen vertrouwen in. Wat als ze haar armen weer open snijd of erger zelf als ze een zelfmoord poging doet. Ik wil haar ook niet kwijt, ik ben mijn ouders al kwijt en das al meer dan genoeg. Maar goed morgen hebben we onze eerste sessie bij de psycholoog dus ik hoop dat het dan alsmaar beter gaat gaan met haar...

Silence is also an answerWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu