Silence is also an answer

18-small problems big thoughts

Pleun's pov

De dokter komt binnen. Ik begin al een beetje te paniekeren. 'zo mevrouw Het Lam zou je eens je mauwen omhoog willen doen, ik ga je wondes eens ontsmetten' matthy staat recht en komt op mijn bed zitten. Ik sloof mijn mauwen omhoog. De dokter kijkt mij armen goed aan 'ja daar zal ik toch een paar hechtingen in moeten zetten' pffff kuzooi. De dokter pakt wat materiaal erbij en daar gaat hij dan.

~

Veel tranen en geschreeuw later zijn mijn armen ontsmet en zitten er een paar hechtingen in. Ze zijn oplosbaar ofzo dus ze verdwijnen van zelf. Ideaal dan moeten we ook niet meer teug komen naar het ziekenhuis. alle hoop ik toch... Matthy en Raoul zijn ondertussen alles aan het regelen voor de begrafenis morgen. Matthy blijft hier bij mij slapen en dan in de ochtend rond 10 gaan we naar cdh. Dan maken we ons klaar en gaan we met de boys naar de kerk.

Ik had er echt geen zin in. Gelukkig moet ik van matthy geen tekstje opdragen, zelf gaat hij dat wel doen. Ik heb geen idee wat hij gaat zeggen want mijn ouders hebben mij veel pijn gedaan. En dat wet hij zelf ook maar al te goed. Hij heeft al veel sorry tegen mij gezegd wat ik moest meemaken nadat hij vertrok en ik blijf maar zeggen dat het niet zijn schuld is. Die jongen neemt de schuld op hem.

'goed ik ben dan weg' zegt Roel. Er mocht maar 1 iemand blijven slapen en ik wou het Raoul al sowieso niet aan doen. Ik geef Raoul nog een knuffel en bedank hem dat hij hier 5 uur op een zielig ziekenhuiskamer wou zitten met mij. Raoul is zo lief. Hij wandelt uit de kamer en ondertussen is matthy zijn bed aan het maken. Ik ben echt zo moe van deze dag. 'matthy is het oké als ik ga slapen' vraag ik zachtjes aan mijn broer. 'natuurlijk schat, ga maar slapen je bent vast heel moe' zegt hij tegen mij.

Ik zet mijn bed wat platter met mijn afstandsbediening. Dat is het enigste voordeel aan het ziekenhuis dat bed. Das zo tof dat je dat omhoog en omlaag kunt doen enzo. Maar voor de rest is alles aan een ziekenhuis kut. ik zie matthy nog sukkelen met zijn bed maar na 5 minuten ligt hij ook klaar om te slapen. Ik draai mij om. En denk nog even aan deze dag. Vanmorgen zat ik nog met mijn broer uno te spelen en nu lig ik hier in het fucking ziekenhuis. Ik woon 3 dagen bij mijn broer en wat heb ik al allemaal meegemaakt.

Als ik 1 keer extra naar de wc was geweest voor we op reis vertrokken met mijn ouders had ik dit nooit mee gemaakt. Dan zouden we nooit in dat ongeluk geraakt zijn. En wie weet waar hoe het dan afgelopen zou zijn.

Het lukt mij niet om te slapen ik blijf maar denken aan van alles. Ik draai mij nog eens om en zie matthy daar al slapen. Die jongen kan zo snel in slaap vallen e das echt zot. Net gelijk mijn vader...

Na een aantal keer draaien val ook ik eindelijk in slaap.