Silence is also an answer

10 - leave the past where it belongs

Pleun's pov
Matthy komt mijn kamer binnen en zet hem op mijn bed. Dit word een lang gesprek. 'pleun wat is er toch met je, wat is er allemaal gebeurd bij mijn ouders?' . ik krijg al tranen in mijn ogen. Waar moet ik beginnen er is zo veel gebeurd. Die jongen gaat dat allemaal niet kunnen plaatsen. Matthy legt mijn hand op mijn been ' je kan echt alles zeggen e pleun, ik ben je broer' pffff oke ik begin aan mijn verhaal 'dus op school dit jaar werd ik een paar keer uitgescholden en geslaan omdat ik een seut was en dat ik geen vrienden had. Als ik onderweg was naar huis werd ik van mijn fiets geduwd enzovoort. En dan kwam ik thuis was ons moeder gaan werken en had ik een dronken vader voor mij staan. Dacht ik eindelijk veilig te zijn stond mijn vader klaar met zijn riem om mij ook te slaan.' Ik begin hard te huilen. Matthy trekt mij in een knuffel 'waarom heb je mij daar nooit iets over verteld?' vroeg hij. 'ik wou je daar niet mee lastigvallen' zei ik. 'pleun jow jij bent mijn zus, je valt mij met niets lastig.'

Matthy zucht diep in en uit. En ik huil nog altijd hard in de armen van mijn broer.  'en die drugs.....' zei hij. 'die gebruikte ik om alles te vergeten' antwoorde ik.

Matthy's pov
Wow. Hoe hebben mijn ouders haar mentaal zo laag gekregen. Dat is het enigste wat ik mij afvraag. Ik ben ook een beetje in paniek. Wat moet ik doen moet ze naar de psycholoog of moeten we haar gewoon beter in het oog houden. Ik weet het niet. Het enigste wat ik zeker weet is dat ze van die drugs af moet. Ik hoop dat ze hier geen meer heeft liggen want gisteren heeft koen haar zo gezegde voorraad op zijn kamer gelegd. Puur gewoon omdat ze niet meteen zou zoeken op de kamer van koen. Dat leek ons de beste optie. Ze laat los uit de knuffel. Het is stil. Ik zeg snel 'ga je mee naar beneden?' ze knikt van nee. Logisch, ze is vast bang. 'blijf maar hier, ik zal straks nog eens komen' zei ik. Ik wou eerst met de boys bespreken wat we met haar gaan doen. Ik loop naar beneden en de jongens vragen al meteen hoe het is geweest.

Pleun's pov
Matthy is net mijn kamer uitgewandeld. Wat een kut gesprek. Hij weet nog een deel niet maar dat is niet belangrijk. Dat ik vroeger naar de psycholoog ging en dat ik mijzelf snij is maar bijzaak. Ik heb zo veel zin om effjes alles te vergeten, ik wil gewoon een lijntje snuiven. Maar waar ligt mijn heilig zakje poeder dan. waarschijnlijk op matthy zijn kamer maar die is beneden en dan horen de boys mij sowieso als ik naar beneden komen omdat de trap kraakt. Ik veeg de laatse tranen uit mijn ogen. Ik moet er verleden achter mij laten maar dat is wel moeilijk met een broer die je wilt helpen maar niet eens weet hoe. Ik zag mat echt paniekeren als ik mij verhaal vertelde. Aan de ene kant schattig dat hij zo bezorgd was maar langs de andere kant gaat hij er ook alles aan willen doen om mij te helpen.